ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑ - ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΚΑΤ' ΑΡΘΡΟ

Μ. ΜΠΑΚΑΒΟΥ  1093 ΠΔ 18/1989 Συγκρότηση - Οργάνωση - Αρμοδιότητα Άρθ. 14 Π∆ 18/1989  [2] νομοθεσίας περί προστασίας του περιβάλλοντος, ενώ η πρώτη προσβαλλόμενη πρά- ξη, με την οποία εγκρίθηκε η οριστική μελέτη του έργου αυτού, εκδόθηκε κατ’ εφαρ- μογή των διατάξεων της νομοθεσίας περί εκτέλεσης δημοσίων έργων. Συνεπώς, αρ- μόδιο για την εκδίκαση της υπό κρίση αίτησης, ως προς τη δεύτερη προσβαλλόμενη πράξη, είναι, σύμφωνα με το άρθρο 5 παρ. 1α του ΠΔ 361/2001, το Ε’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, και ως προς την πρώτη προσβαλλόμενη πράξη, σύμ- φωνα με το άρθρο 4 παρ. 2 του πιο πάνω διατάγματος το Δ’ Τμήμα. Από τις προσβαλ- λόμενες πράξεις χρονικώς προγενέστερη είναι η πράξη έγκρισης των περιβαλλοντι- κών όρων του έργου, η οποία αποτελεί τη νόμιμη προϋπόθεση για την έκδοση της συμπροσβαλλόμενης πράξης του νομαρχιακού οργάνου. Κατόπιν αυτών, αρμοδίως επιλαμβάνεται της υπό κρίση αίτησης στο σύνολό της το Ε’ Τμήμα, σύμφωνα με το άρ- θρο 14 παρ. 7 του ΠΔ 18/1989 [ΣτΕ 2220/2008] . Δεν υπάγεται στην αρμοδιότητα του Γ’ Τμήματος διαφορά με την οποία αμφισβητείται η συνταγματικότητα των ρυθμίσε- ων υπουργικής απόφασης για τους ιδιωτικούς φύλακες θήρας, διότι οι εξουσιοδο- τικές διατάξεις του Δασικού Κώδικα δεν αφορούν την οργάνωση της δημόσιας διοί- κησης. Τούτο, διότι το άρθρο 3 παρ. 1 του ΠΔ 361/2001 αναφέρεται, στην οργάνωση της δημόσιας διοίκησης υπό την οργανική της έννοια και, όχι στη ρύθμιση των όρων πρόσληψης και των καθηκόντων υπαλλήλων ΝΠΙΔ. Συνεπώς, η διαφορά υπάγεται στην αρμοδιότητα του Ε’ Τμήματος και το ζήτημα παραπέμπεται προς επίλυση στον Πρόεδρο του Δικαστηρίου κατ’ άρθρο 6 παρ. 3 του ΠΔ 18/1989. [ΣτΕ 3204/2013] . Αίτησηακυρώσεως κατάπράξης εκποίησης δημοτικής έκτασης υπάγεται στοΕ’ Τμήμα του ΣτΕ λόγω του χαρακτήρα της επίδικης έκτασης ως δασικής [ΣτΕ 1536/2014] . Για την εκδίκαση της κρινόμενης αιτήσεως, τόσο κατά το μέρος της που στρέφεται κατά των με στοιχ. α΄ και β΄ προσβαλλόμενων πράξεων, η αμφισβήτηση των οποίων από τους αιτούντες, τρίτους στη συμβατική σχέση μεταξύ του Δημοσίου και της πα- ρεμβαίνουσας, γεννά κατ’ άρθρο 51 παρ. 3 του Ν 3659/2008 (Α΄ 77), διοικητική δια- φορά ουσίας [ΣτΕ Ολ 2063/2013, 880/2016 7μ. σκ. 6, 3930/2015, 2942/2013] , όσο και κατά το μέρος της που στρέφεται κατά των με στοιχ. γ΄ και ε΄ προσβαλλόμενων πράξεων, από την αμφισβήτηση των οποίων γεννάται ακυρωτική διαφορά κατά τις διατάξεις του άρθρου 1 παρ. 1 περ. θ΄ Ν 702/1977 (Α΄ 268), όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρ. 1 παρ. 1 Ν 2944/2001 (Α΄ 222), αρμόδιο δικαστήριο είναι το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών στο οποίο και θα έπρεπε να παραπεμφθεί. Ωστόσο, συντρέχει νόμι- μος λόγος, να κρατηθεί η υπόθεση στο σύνολό της, προκειμένου να εκδικασθεί από το παρόν Δικαστήριο, βάσει του άρθρου 34 (παρ. 1) του Ν 1968/1991 (Α΄ 150) ως προς την ακυρωτική διαφορά και κατ’ ανάλογη εφαρμογή του ως προς την ουσια- στική διαφορά [πρβλ. ΣτΕ Ολ 668/2012, 2788/2015, 1927/2015] , για λόγους οικο- νομίας της δίκης, ενόψει και του ότι έχει προηγηθεί απόφαση έγκρισης περιβαλλο- ντικών όρων, κατά της οποίας ασκήθηκε αυτοτελής αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου από άλλους αιτούντες. Και ναι μεν η με στοιχ. β΄ προσβαλλό- μενη πράξη δεν είναι συναφής με τις με στοιχ. γ΄ και ε΄ προσβαλλόμενες πράξεις, οι οποίες, ως εντασσόμενες στη διαδικασία υλοποίησης του ίδιου έργου, είναι μεταξύ τους συναφείς [πρβλ. ΣτΕ 51/2011, 2133/2003] , επιπλέον δε η με στοιχ. α΄ προσβαλ- 35 36