ΓΕΝΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

6 ΓΕΝΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ, ΩΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡIΚΟΥ ΔIΚΑIΟΥ τήρια αυτά, χωριστά λαμβανόμενα, διατυπώνονται συνήθως επιφυλάξεις από τους σύγχρο- νους συγγραφείς (π.χ. κέρδος μπορεί να ανιχνευθεί και σε μη εμπορικές δραστηριότητες) 9 , που είτε τα υιοθετούν συνδυαστικά, είτε διαπιστώνουν ότι ενιαίο κριτήριο δεν μπορεί να υπάρξει και σημασία έχει μάλλον ο «ρητός νομοθετικός προσδιορισμός» 10 . Στα παρακάτω, τα στοιχεία της διαμεσολάβησης ως υπηρεσίας (ή και άλλων υπηρεσιών), του κινδύνου και του κέρδους δεν θα αναφερθούν εναλλακτικά, σαν να ήταν διαφορετικής υφής, ασύνδετα και μη συντρέχοντα, ούτε κατά συνδυασμό, σε προσπάθεια απλής σώρευσής τους, αλλά ως όψεις του ίδιου φαινομένου, με την έννοια δηλ. ότι ο κίνδυνος ανήκει στη φύση της εμπορι- κής δράσης, κέρδος δε είναι η αμοιβή για την ανάληψη του κινδύνου αυτού. § 2. Τα συστατικά της εμπορικότητας - Γενική περιγραφή Α. Η διαμεσολάβηση και άλλες υπηρεσίες Η βασική οικονομική λειτουργία, που συνιστά το εμπόριο και με την οποία ασχολείται το ΕμπΔ, είναι κατά κανόνα η διαμεσολάβηση . Όμως η εμπορική δράση μπορεί να συνίσταται και σε άλλες υπηρεσίες , όπως θα αναφερθεί. Ι. Διαμεσολάβηση και εμπορεύματα. Για να γίνει κατανοητή η έννοια της διαμεσολάβησης, θα πρέπει να λεχθεί ότι ένα μεγάλο μέρος της οικονομικής δράσης του ανθρώπου, ως συνέ- πεια της στενότητας (ή και της υπερεπάρκειας!) των αγαθών ή της δυσκολίας πρόσβασης σ’ αυτά (ή της ανάγκης διοχέτευσής τους στην κατανάλωση), καταλαμβάνεται από το εμπόριο, νοούμενο σε αντιδιαστολή προς την πρωτογενή παραγωγή. Η πρωτογενής απόκτηση αγα- θών από τη φύση, είτε σε μορφή έτοιμη για ανάλωση ή χρήση (π.χ. φρούτα, κρέας, ιαματι- κό νερό, πετρέλαιο), είτε με τη μορφή πρώτης ύλης (π.χ. μετάλλευμα, ξυλεία), που μετασχη- ματίζεται σε νέο χρήσιμο αγαθό, αποτελεί προϋπόθεση του εμπορίου. Το εμπόριο, ως αυτο- τελής οικονομική λειτουργία, συνίσταται στη δραστηριότητα εκείνη, που βαθμιαία προωθεί τα αγαθά από την παραγωγή τους μέχρι εκεί, όπου υπάρχει η ανάγκη χρησιμοποίησης ή ανά- λωσής τους. 1. Η λειτουργία της διαμεσολάβησης είναι σημαντική . Εκτός από τη βασική της αποστολή, να φέρει σε επαφή δύο πρόσωπα της αγοράς (παραγωγό – καταναλωτή), που απ’ ευθείας δεν θα μπορούσαν ή θα ήταν δύσκολο να συναλλαχθούν, και να προωθεί το αγαθό από τον πρώτο στον δεύτερο, η διαμεσολάβηση βελτιώνει την πληροφόρηση, συντονίζει ετεροχρονι- σμένες ανάγκες (παραγωγή το καλοκαίρι για καταναλωτικές ανάγκες του χειμώνα), μπορεί να συνοδεύεται από πίστωση ή συμβουλή, και συχνά προστατεύει το ένα μέρος από το άλλο με παρεμβολή της επαγγελματικής εντιμότητας του διαμεσολαβητή. 2. Η διαμεσολάβηση αρχίζει από τότε που συγκεκριμένο αγαθό τεθεί σε κυκλοφορία, μετα- τρεπόμενο έτσι σε «εμπόρευμα» (άρα «εμπόριο» δεν θα υπάρχει, αν το αγαθό μεταβαίνει άμεσα από την παραγωγή στην κατανάλωση), και παίρνει πολλές μορφές. Συνήθης διαμεσο- λάβηση είναι η αγορά προς μεταπώληση (διανομή) στους καταναλωτές, που μπορεί να έχει 9. Βλ. π.χ. Rοdière/Hοuin σ. 32 επ., Piedelièvre , Droit cοmmercial, 11η έκδ., 2017, σ. 57. Στην Ελλάδα βλ. Μάρκου , ΕγχΕμπΔ, 2008, σ. 53 επ., Περιφανάκη ΕρμΕμπΔ, 1, 1956, σ. 32. 10. Βλ. Ψυχομάνη , 2018, σ. 65.