ΓΕΝΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

10 ΓΕΝΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ, ΩΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡIΚΟΥ ΔIΚΑIΟΥ φές διαμεσολάβησης (ή, έστω, της κυκλοφορίας των αγαθών και των υπηρεσιών) καταλή- γουν συνήθως σε εξεζητημένες κατασκευές. Πρέπει λοιπόν να γίνει αποδεκτό ότι το ΕμπΔ, και μάλιστα στη σημερινή επο- χή της κυριαρχίας της «βιομη- χανίας» υπηρεσιών, υπερβαίνει την κλασική διαμεσολαβητική δράση και επεκτείνεται και σε άλλ ε ς υπηρεσίες. 2. Θα πρέπει να προσεχθεί ωστόσο ότι με τον τρόπο αυ- τό δεν ανάγεται κάθε παροχή υπηρεσιών σε εμπορική δράση . Ήδη αναφέρθηκε ότι η εμπο- ρικότητα δεν καταλαμβάνει τη δράση της πρωτογενούς παρα- γωγής, καθώς και τις υπηρεσί- ες των ελεύθερων επαγγελμα- τιών, των επιστημόνων και των καλλιτεχνών. Επιπλέον όμως θα πρέπει η παροχή υπηρεσι- ών να είναι δημόσια («προς το κοινό»), να λαμβάνει δηλ. χώρα σε αγορά (βλ. παρακάτω, § 2 Δ). Το χαρακτηριστικό αυτό στενεύ- ει αρκετά τον κύκλο των εμπο- ρικών υπηρεσιών, αφού υπηρε- σίες σε ιδιωτική βάση, χωρίς δημόσια εμφάνιση, θα μένουν εκτός εμπορικότητας. 3. Η επέκταση της εμπορικότητας στον τομέα των υπηρεσιών, σε αρμονία με το γράμμα του νόμου, όσο αρχαϊκό κι αν είναι το τελευταίο, ανταποκρίνεται στη σύγχρονη διόγκωση του τομέα των υπηρεσιών , και τη μεγάλη αύξηση του ποσοστού των υπηρεσιών στο σύνολο της απασχόλησης. Σήμερα περισσότερο από ποτέ, η οικονομία βασίζεται στη γνώση και την και- νοτομία, που εκδηλώνονται κατά κύριο λόγο με παροχή υπηρεσιών. Ο καταναλωτής είναι αποδέκτης πληθώρας άμεσων υπηρεσιών (π.χ. τραπεζικών, μεταφορικών, ψυχαγωγικών κλπ. υπηρεσιών), χωρίς να συνειδητοποιεί πάντοτε ότι σε κάθε προϊόν που αγοράζει, το πο- σό των υπηρεσιών που έχουν ενσωματωθεί σ’ αυτό (π.χ. εφεύρεση, design, συσκευασία, με- ταφορά, διαφήμιση, εξυπηρέτηση πελάτη κλπ.), είναι σήμερα μεγαλύτερο από ποτέ. Η σπου- δαιότητα της υπηρεσίας εκδηλώνεται με την «ανανεωσιμότητά» της. Ενώ δηλ. με την πώληση ενός προϊόντος (π.χ. μιας τηλεόρασης), ο έμπορος αποξενώνεται οριστικά απ’ αυτό και πρέ- πει να εφοδιαστεί εκ νέου, αν επιθυμεί να συνεχίσει την εμπορία του, η παροχή μιας υπηρε- σίας (π.χ. επενδυτική συμβουλή) δεν έχει το ίδιο αποτέλεσμα, αλλά ο «πωλητής» της, λόγω της γνώσης που κατέχει, μπορεί να την ξαναπροσφέρει θεωρητικά άπειρες φορές. Συνέπεια τούτου είναι αφενός μεν η δυνατότητα υψηλής κερδοφορίας (και άρα η ανάγκη εμπορικής θεώρησης της υπηρεσίας), αφετέρου δε το νομοπολιτικό αίτημα νομικής κατοχύρωσης της Η εκτίμηση της διαμεσολάβησης ως παραδοσιακού στοι- χείου της εμπορικότητας: ΕιρΑθ 8/Φ259/2012 ΕλλΔνη 2012, 1086: «Εμπόριο υπό οικονομική έννοια είναι κάθε διαμεσολάβηση στην κυκλοφορία των οικονομικών αγαθών από την παραγωγή στην κα- τανάλωση· είναι η επαγγελματική δραστηριότητα, η οποία κατευθύ- νεται στην επί κέρδει απόκτηση και μεταβίβαση αγαθών. Αποτελεί τον σύνδεσμο μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης ή τον κρί- κο που συνδέει την προσφορά με τη ζήτηση. Η μεσολάβηση μετα- ξύ παραγωγής και κατανάλωσης ή αλλιώς η μεσολάβηση στην κυ- κλοφορία των οικονομικών αγαθών, υποδεικνύει όντως το ευρύτε- ρο πλαίσιο εντός του οποίου είναι δυνατό να διεξάγεται το εμπόριο. Όμως, στο ισχύον δίκαιο, τούτο δεν είναι απόλυτο. Διότι οι εμπο- ρικές πράξεις προσδιορίζονται στον νόμο συγκεκριμένα, ενώ η με- σολάβηση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συνιστά ιδιαίτερο ή απο- κλειστικό χαρακτηριστικό γνώρισμα της νομικής εννοίας του εμπο- ρίου, κάθε δε πράξη μεσολάβησης μεταξύ παραγωγής και κατανά- λωσης δεν είναι στο ισχύον δίκαιο απολύτως εμπορική. Οι έννοιες της διαμεσολάβησης και του κέρδους δεν συμπλέουν με τα εννοιο- λογικά στοιχεία του εμπορίου που ορίζει το ΔΑΕ. Η διαμεσολάβη- ση δεν αποτελεί ουσιώδες εννοιολογικό στοιχείο του νομικού αλ- λά του οικονομικού περιεχομένου της επιχειρητέας εμπορικής πρά- ξης και προσδιορίζει μόνο τα χρονικά όρια εντός των οποίων ή κα- τά τα οποία δύναται το εμπόριο να λαμβάνει χώρα. Η διαμεσολάβη- ση είναι ως κριτήριο πολύ γενικό για να είναι κατάλληλο προς νομι- κό χαρακτηρισμό μιας συγκεκριμένης πράξης ως εμπορική».