ΓΕΝΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

18 ΓΕΝΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ, ΩΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡIΚΟΥ ΔIΚΑIΟΥ αγορά» στο δίκαιο του ανταγωνισμού και η «ρυθμιζόμενη» αγορά, στην οποία συναντάται η προσφορά και η ζήτηση κινητών αξιών 33 . ΙV. Η νομική ρύθμιση της αγοράς. Η αγορά έλκει την προσοχή του νομοθέτη ως ρυθμιστέο «σύστημα», και επιτάσσει τη θέσπιση «κανόνων παιχνιδιού». Βέβαια η αγορά αυτορρυθμί- ζεται μεσοπρόθεσμα σε μεγάλο βαθμό, αφού οι ανωμαλίες εξισορροπούνται με το μηχανι- σμό της διαμόρφωσης των τιμών στο πλαίσιο της προσφοράς και της ζήτησης. Αλλά η ικα- νότητα αυτορρύθμισης της αγοράς προκειμένου να αντιμετωπισθεί κάθε ανωμαλία ή στρέ- βλωση (αθέμιτος ανταγωνισμός, αθέμιτες εμπορικές πρακτικές, μονοπώλια, εκμετάλλευση του καταναλωτή, «ασύμμετρη» πληροφόρηση) και η αυτορρυθμιστική ικανότητα της σύμ- βασης και γενικά η αυτονομία της ιδιωτικής βούλησης δεν θεωρούνται πάντοτε αρκετές ή άμεσα αποτελεσματικές, και για το λόγο αυτό αρκετά συχνά απαιτούνται νομοθετικές πα- ρεμβάσεις. Η κρατική (νομοθετική ή διοικητική) ρύθμιση της αγοράς γίνεται πρώτα-πρώτα με κανόνες που αφορούν το καταρχήν επιτρεπτό της 34 , την υπόσταση και την οριοθέτησή της (σχετικοί κανόνες υπάρχουν ήδη και στο Σύνταγμα, άρθρα 5, 106). Η δε διατάραξη ή διακινδύνευση της αγοράς (Marktstörung) μπορεί υπό προϋποθέσεις να απαγορεύε- ται από τη νομοθεσία του αθέμιτου (ν. 146/1914) ή του ελεύθερου ανταγωνισμού (ν. 3959/2011) 35 . Οι ρυθμίσεις αφορούν παραπέρα τη συμπεριφορά των δρώντων σ’ αυ- τήν, τη διαφάνεια και τη δημοσιότη- τα γεγονότων, πράξεων και οικονο- μικών ή άλλων δεδομένων κλπ. (στόχος: η «πληροφοριακή αξιοπι- στία της αγοράς» 36 ), τα αντικείμενα των συναλλαγών, δηλ. τα αγαθά ή τις υπηρεσίες επί των οποίων γίνο- νται συναλλαγές (πρόκειται ιδίως για τις αγορανομικές διατάξεις, τον κώδικα τροφίμων και ποτών, τη ρύθμιση των επαγγελματικών μισθώσεων, τις διατάξεις για την πρόσβαση σε ορι- σμένα επαγγέλματα και δραστηριότητες και την άσκηση τούτων, την εποπτεία της κεφαλαια- γοράς κλπ.), την εμπορική και πνευματική καινοτομία και, τέλος, τις επιμέρους πράξεις, που εντάσσονται σ’ αυτήν (ιδίως κανόνες για την προστασία του καταναλωτή). Με τον τρόπο αυ- μασίαν» . Iδιαίτερα στο δίκαιο του ανταγωνισμού η αγορά αποτελεί φυσική ή θεσμική («σύστημα αγο- ράς») προϋπόθεση. 33. Βλ. Κορδή-Αντωνοπούλου , Το νομικό πλαίσιο των αγορών χρηματοπιστωτικών μέσων, 2008, σ. 10, Ταρνανίδου , Η οργανωμένη αγορά – κοινοτικό δίκαιο και εθνική εναρμόνισης, 2008. 34. Το ελληνικό δίκαιο δεν περιορίζει καταρχήν τη δημιουργία αγορών, θέτει όμως προϋποθέσεις κατά περίπτωση για τη λειτουργία τους (π.χ. για τις «οργανωμένες» ή τις λαϊκές αγορές). 35. Βλ. Λιακόπουλο, Βιομ.Ιδ., 2000, σ. 429, Μαρίνο , Αθέμιτος ανταγωνισμός, 2015, σ. 219. 36. Βλ. ΔΠρΑθ 7959/1998 ΔΕΕ 1999, 86. Οι προϋποθέσεις της αγοράς: «In order for a major organized market to function efficiently at least four conditions must be satisfied. First, there must be a suitable institutional and technological structure […]. The system must be able to accommodate a large number of players […]. Secondly, there must be legal tools to facilitate the issue and transfer of commodities and securities and the conversion of not tradable to tradable assets. Thirdly, an efficient market must embody a general philosophy of market freedom […]. Finally, it is essential to have an effective system of regulation to insure both the stability and the integrity of the market». Roy Goode, The concept and implications of a market in commercial law, Israel Law Review, 1990, 185 (188).