ΓΕΝΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

19 § 2. Τα συστατικά της εμπορικότητας - Γενική περιγραφή τό η αγορά αποβαίνει και έννομη τάξη 37 , οι σχετικές δε ρυθμίσεις γίνονται ποσοτικά περισ- σότερες αλλά και ποιοτικά διαφορετικές, από εκείνες που θα διείπαν τις συναλλαγές, αν ήσαν μεμονωμένες. V. Ρυθμιστικά αιτήματα. Τα παραπάνω βοηθούν στον ακριβέστερο προσδιορισμό της αγο- ράς αλλά και στην προβολή συγκεκριμένων αιτημάτων: 1. Στην έννοια της αγοράς περιλαμβάνονται όλες οι οικονομικές λειτουργίες, είτε ανήκουν στην παραγωγή, είτε στη διανομή, είτε στα ελευθέρια επαγγέλματα, έστω και αν το θετικό ΕμπΔ αποκλείει από τις ρυθμίσεις του ορισμένες από τις λειτουργίες αυτές (π.χ. τις συναλλα- γές επί ακινήτων ή τις δικηγορικές υπηρεσίες). 2. Για να υπάρξει αγορά θα πρέπει να υπάρχει ένα minimum οικονομικής ελευθερίας , ώστε να είναι δυνατή η λειτουργία της με οικονομικούς νόμους και όχι μόνο με διοικητικές πράξεις. Σε κράτη χωρίς σύστημα αγοράς, ΕμπΔ δεν έχει νόημα και δεν υπάρχει, διότι εκεί εμπορική και αστική συναλλαγή ταυτίζονται. Επίσης θα πρέπει να είναι ελεύθερη η διοχέτευση των πληρο- φοριών και η εμπιστοσύνη στην ικανοποίηση των προσδοκιών των παραγόντων της. 3. Η ένταξη και η συμπεριφορά στην αγορά καθιστούν σαφέστερη την άποψη ότι το ΕμπΔ είναι κατά βάση «εξωτερικό» δίκαιο 38 , με την έννοια ότι ρυθμίζει τις εξωτερικές (=προς τρί- τους) όψεις της οικονομικής δράσης. Πράξεις που δεν έχουν δημόσια εκδήλωση δεν είναι εμπορικές. Π.χ. φύλαξη πράγματος, μεταφορά, παροχή συμβουλών κλπ. ακόμη και με αντάλλαγμα δεν είναι εμπορικές, αν γίνονται σε ιδιωτική βάση, χωρίς ένταξη στο μηχανισμό της αγοράς (σε σύστημα δηλ. αναζήτησης πελατών, προμηθευτών κλπ.) 39 . Αυτό όμως δεν πρέπει να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η εξωτερική δράση, που πράγματι είναι το καταρ- χήν αντικείμενο του ΕμπΔ, δεν πρέπει να ερευνάται και ως προς τις εσωτερικές της όψεις. Η εσωτερική συμβατική σχέση των μερών σε μια εμπορική συναλλαγή, καθώς και το «οργανω- τικό μέρος» της εμπορίας (π.χ. η εταιρική οργάνωση, η εμπορική λογιστική), ως μέσο για την επίτευξη των σκοπών της τελευταίας, ανήκουν επίσης στην προβληματική του ΕμπΔ. 4. Η εξωστρέφεια, ως εγγενές χαρακτηριστικό της αγοράς, δημιουργεί αίτημα αντικειμενι- κοποίησης των όρων διεξαγωγής της εμπορίας . Παραδείγματα: Μια δράση πρέπει να είναι ή να μην είναι εμπορική με αντικειμενικά κριτήρια και όχι ανάλογα με τις προθέσεις του δρώ- ντος σ’ αυτήν. Υποκειμενικά στοιχεία, όπως η πρόθεση κέρδους, δεν επιτρέπεται να εξαρ- τούν την εμπορικότητα της δράσης (για το ζήτημα της πρόθεσης μεταπώλησης βλ. παρα- πάνω § 2 Γ IV και παρακάτω, § 24 Α 1). Στο δίκαιο του αθέμιτου ανταγωνισμού υποστηρί- ζεται σωστά ότι, αν η τελούμενη πράξη είναι ικανή να ενισχύσει τον ίδιο ή ξένο ανταγωνι- σμό, ο «σκοπός ανταγωνισμού» κατά το άρθρο 1 ν. 146/1914 τεκμαίρεται 40 . Επίσης, ενώ 37. Βλ. Γεωργακόπουλο, Η έννομη τάξη του ανταγωνισμού, ΝοΒ 1987, 879, Τ.Νικολόπουλο, Ο ελεύθε- ρος ανταγωνισμός και το πρόβλημα της νομικής του προστασίας, ΕΕμπΔ 1983, 1, ΠΠρΑθ 97/1986 ΝοΒ 1987. 38. Karsten Schmidt, HR, 2014, σ. 9 επ., 55 επ., βλ. και Canaris, HR, 2006, σ. 8. 39. Έτσι ρητά Γεωργακόπουλος, Συμβάσεις υπηρεσιών, 1999, σ. 423. 40. Βλ. Τσιμπανούλη, εις: Αθέμιτος ανταγωνισμός (επιμ. Ν.Ρόκα), 1996, υπό 1, 31, ΕφΑθ 5369/2010 ΔΕΕ 2011, 442, ΜΠρΚαβ 2282/2002 ΧρΙΔ 2003, 837, ΠΠρΛευκ 50/2000 ΕλλΔνη 2001, 508. Το υποκει- μενικό στοιχείο παραμερίσθηκε στο νέο γερμανικό νόμο για τον αθέμιτο ανταγωνισμό (σε ισχύ από 8.7.2004, βλ. Köhler , Das neue UWG, NJW 2004, 2121).