ΑΞΙΟΓΡΑΦΑ

14 Μέρος Α΄. Εισαγωγή (ενέχυρο, επικαρπία) σε αξιόγραφο (βλ. ΑΚ 1244, 1251), απαιτείται δηλ. και εδώ συμφωνία και παράδοση του εγγράφου. Η σύνδεση του δικαιώματος με το έγγραφο, όπως σκιαγραφήθηκε παρα- πάνω, δεν αποτελεί εντούτοις αναγκαστικό δίκαιο . Σύμφωνα με την κρατού- σα γνώμη, η διά της μεταβιβάσεως του εγγράφου μεταβίβαση του ενσωματω- μένου δικαιώματος δεν είναι ο αποκλειστικός τρόπος μεταβιβάσεως του εν- σωματωμένου δικαιώματος, καθόσον τούτο μπορεί να μεταβιβασθεί και με εκχώρηση (άλλο είναι το ζήτημα ότι ο τρόπος αυτός μεταβίβασης δεν συνηθί- ζεται). Στην περίπτωση όμως αυτή το δικαίωμα «επί του εγγράφου» δεν ακο- λουθεί το δικαίωμα «εκ του εγγράφου», οπότε θα επέρχεται η ανεπιθύμητη διάσπαση δικαιούχου του ενσωματωμένου δικαιώματος και δικαιούχου του εγγράφου. Στο ελληνικό δίκαιο δεν υπάρχει διάταξη αντίστοιχη της § 952 II γερμΑΚ, η οποία εξασφαλίζει την αυτόματη μεταβίβαση της κυριότητας του εγγράφου στον εκδοχέα. Γνώμη, κατά τη οποία εφαρμόζεται αναλογικά και στην περίπτωση αυτή η ΑΚ 458, δεν συμβιβάζεται εύκολα ούτε με το γράμ- μμα της ΑΚ 458 ούτε με την ΑΚ 456. Γι' αυτό είναι ορθότερη η άποψη κατά την οποία η εγκυρότητα της εκχώρησης απαίτησης ενσωματωμένης ιδίως σε αξι- όγραφο εις διαταγή εξαρτάται από τη μεταβίβαση και του εγγράφου στον εκ- δοχέα. Εξάλλου με μόνη την εκχώρηση, χωρίς τη μεταβίβαση του εγγράφου, δεν θα είναι δυνατή η άσκηση του ενσωματωμένου δικαιώματος. δ) Το δικαίωμα καθορίζεται από το κείμενο του εγγράφου (γραμματοπά- γεια , letteralit á ). Αυτό σημαίνει ότι ο αποκτών μπορεί να βασίζεται ως προς την ύπαρξη και έκταση του ενσωματωμένου δικαιώματος στο περιεχόμενο του εγ- γράφου. Ενστάσεις που δεν προκύπτουν από το ίδιο το έγγραφο δεν μπορούν κατά κανόνα να προβληθούν κατά του αποκτώντος. Για λόγους προστασίας των συναλλαγών ο οφειλέτης αξιογράφου δημόσιας πίστεως (αξιόγραφα υπό στε- νή έννοια) δεν μπορεί να αντιτάξει στον αποκτώντα ενστάσεις που θα μπορούσε να αντιτάξει κατά του δικαιοπαρόχου του αποκτώντος. Δεν εφαρμόζεται εδώ η διάταξη της ΑΚ 463 αλλά αυτές των ΑΚ 892, 890, άρθρων 78 § 2 ν.δ. 17.7.1923, 17 ν. 5325/1932, 22 ν. 5960/1933. Έτσι, ο καλόπιστος τουλάχιστον κομιστής, είναι σε καλύτερη θέση απ’ αυτήν που ήταν ο δικαιοπάροχός του. Αυτό όμως δεν σημαίνει, όπως δέχεται η κρατούσα γνώμη, ότι ο νέος κτή- τορας αποκτά το δικαίωμα κατά πρωτότυπο τρόπο (λεγόμ. αρχή της αυτοτέ- λειας ή αυτονομίας). Ο κομιστής αποκτά, όπως κάθε δικαιοδόχος από συμβα- τική κτήση, παράγωγο δικαίωμα, είναι δηλ. ειδικός διάδοχος του προηγού- μενου δανειστή. Η αρχή της γραμματοπάγειας έχει απλώς ως συνέπεια τον αποκλεισμό προβολής ενστάσεων στον νέο κομιστή. Αυτό όμως δεν ισχύει,