ΔΙΚΑΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

3 Ν 3959/2011 Εισαγωγικές παρατηρήσεις 81, 82 για να προαχθούν και πάλι αναδρομικώς σε 101, 102. Μπορού- με να πούμε ότι, όπως τα άρθρα 85 και 86, που αποτελούν των πυρή- να της νομοθεσίας προστασίας του ελεύθερου ανταγωνισμού παρέμει- ναν αναλλοίωτα στο ρυθμιστικό τους ρόλο παρά την αλλαγή του χαρα- κτηριστικού τους αριθμού, έτσι και η εθνική νομοθεσία του ανταγωνι- σμού κινείται στους ίδιους βασικούς άξονες. Είναι όμως ενδιαφέρον και ερμηνευτικά απαραίτητο να παρακολουθήσει κανείς τις διαδρομές που ακολουθήθηκαν για να φτάσομε από τον 703 στον 3959, διαδρομές μακρές με μεγάλες εναλλαγές, και πολλές φορές παλινδρομήσεις και αντιφάσεις, όπως και να παρατηρήσει τη γενικότερη τάση των τροπο- ποιήσεων από την αρχή για να ακολουθήσουν τις εξελίξεις στον τομέα του Ευρωπαϊκού δικαίου και να τις ενσωματώσουν, ενίοτε πρόωρα, στην εθνική νομοθεσία. Η παρούσα εισαγωγή θα παρακολουθήσει τις διαδρομές αυτές στην σύντομη ανάλυσή της. Β. Η Sedes Legis και η ιστορική εξέλιξη της Ελληνικής νομοθεσίας 1. Η προστασία των μηχανισμών λειτουργίας της αγοράς Το ισχύον Σύνταγμα προστατεύει την οικονομική ελευθερία του ατόμου, που αποτελεί τη βάση της ελεύθερης οικονομίας, μιας οικονο- μίας πού κατευθύνεται όχι από μία κεντρική βούληση αλλά από τους νόμους της αγοράς. Οι τελευταίοι δεν αποτελούν σε τελική ανάλυση τίποτε άλλο παρά συνισταμένη των πάσης φύσεως αναγκών των ατό- μων μιας κοινωνίας που είναι ταυτόχρονα παραγωγοί και καταναλω- τές, δημιουργοί και χρήστες. Οι ανάγκες αυτές έχουν άμεση σχέση με την ανθρώπινη φύση και την ανθρώπινη ψυχολογία και γι’ αυτό, παρά τις ανά τους αιώνες ομοιότητές τους, είναι συνεχώς μεταβλητές. Ήδη η αρχή της οικονομίας της ανοιχτής αγοράς με ελεύθερο αντα- γωνισμό αποτελεί σύμφωνα με τα 120, 127, 245 και 119 ΣΛΕΕ πολιτι- κή επιλογή και υποχρέωση όλων των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, η οποία δεσμεύει και τη χώρα μας. Η στενότερη προσέγγιση των κρατών-μελών κατέστησε αναγκαία την εναρμόνιση της οικονομι- κής πολιτικής και τη δημιουργία μιας ενιαίας Ευρωπαϊκής πολιτικής. Ο ελεύθερος και υγιής ανταγωνισμός δεν αποτελεί πλέον μια ιδιω- τική υπόθεση αλλά βάση του οικονομικού συστήματος και η προστασία του συνιστά προστασία του δημοσίου συμφέροντος.