ΔΙΚΑΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

15 Ν 3959/2011 Εισαγωγικές παρατηρήσεις ση του άρθρου 81 της ΣυνθΕΚ, παρ’ όλον ότι δεν υπήρχε γνωστοποίηση (αφού ο Κανονισμός το προέβλεπε ρητώς) αλλά, όσον αφορά την εσω- τερική νομοθεσία, να μην εφαρμόζεται η παράγραφος 3 και επομένως να έχομε παράβαση του άρθρου 1 παράγραφος 1! Οι συμπράξεις (συμφωνίες-αποφάσεις), ως απαγορευόμενες, πά- σχουν ακυρότητα κατά το άρθρ. 174 ΑΚ, χωρίς να απαιτείται, κατά την πρόβλεψη του άρθρ. 3, η προηγουμένη έκδοση αποφάσεως, η οποία έχει διαπιστωτικό χαρακτήρα. Η ακυρότητα δεν περιλαμβάνει τις συμ- φωνίες και τις αποφάσεις που πληρούν, κατά την παρ. 3 του άρθρ. 1, τις προϋποθέσεις της εξαιρέσεώς τους από την εφαρμογή της παρ. 1 του ίδιου άρθρου. Παρά την έλλειψη ρητής προβλέψεως 9 , η εντεύθεν ακυρότητα των συμφωνιών και των αποφάσεων είναι απόλυτη, υπό την έννοια ότι μπορούν να την επικαλεσθούν, εκτός των συμβαλλομέ- νων μερών, και οι τρίτοι 10 . Τούτο είναι αυτονόητο αφού κάθε πρόσωπο που υφίσταται άμεση βλάβη από παράνομη πράξη, είτε αυτή εκφράζε- ται μέσω συμβατικής βουλήσεως είτε όχι, έχει αξίωση αποζημιώσεως κατ’ άρθρ. 914 ΑΚ. Προστίθεται επίσης και παράγραφος 4 περί ευθείας 11 εφαρμογής των Κανονισμών Ομαδικής Απαλλαγής της Ευρωπαϊκής Ένωσης επί συμφωνιών, αποφάσεων και εναρμονισμένων πρακτικών, επιλυομένου 9.  Η προϊσχύουσα διάταξη του άρθρου 1 παρ. 2 Ν. 703/1977 διελάμβανε ρητώς την λέξη « απόλυτα », η οποία στο ισχύον αντικαταστάθηκε με το « αυτοδικαίως ». Ως προς το άρθρο 2, ούτε το προϊσχύσαν είχε ρητή αναφορά σε απόλυτη ακυρό- τητα. 10.  Βλ. Έκθεση Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής, με αναφορές σε κοινοτι- κή νομολογία, ενδεικτικώς, ∆ΕΚ απόφαση της 20.09.2001, υπόθεση C-453/99, Courage Ltd/Crehan. 11.  Ο νόμος αναφέρεται σε ανάλογο εφαρμογή ήτοι σε ευθεία εφαρμογή με κα- τάλληλη προσαρμογή. Θα πρέπει να διακρίνεται της αναλογίας (ή αναλογικής εφαρμογής) η ανάλογος εφαρμογή, η ρύθμιση, δηλαδή, μιας περίπτωσης με ρητή παραπομπή σε ορισμένη διάταξη νόμου, προσαρμοζομένη στα χαρακτη- ριστικά της υπό ρύθμιση περιπτώσεως η οποία δεν συνιστά, κατά τα ανωτέ- ρω, πλήρωση ακούσιου νομοθετικού κενού. Βλ. π.χ. την διάταξη του άρθρου 839 ΑΚ . Βλ. και άλλες περιπτώσεις στον Μπαλή , Γενικές Αρχές, ζ’ έκδ. παρ.9, όπου και τα περί διακρίσεως μεταξύ «αναλογίας» και «αναλόγου εφαρμο- γής». Για τη διάκριση μεταξύ αναλογίας νόμου και αναλογίας δικαίου, βλ. Κ. Τσάτσο , Το πρόβλημα της ερμηνείας του δικαίου, Αθήνα 1978, σελ. 208.