ΔΙΚΑΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

30 Εισαγωγικές παρατηρήσεις Ν 3959/2011 3.04.4. Πειθαρχικός έλεγχος μελών ΕπΑντ 50 . Με την §2 του 13Α ορίζονται τα πειθαρχικά παραπτώματα που μπορεί να τελέσει ένα μέ- λος της Επιτροπής, ήτοι: α) η ουσιώδης παράβαση διατάξεων του Ν.3959/2011 και της εν γέ- νει ισχύουσας νομοθεσίας κατά την άσκηση των καθηκόντων και των αρμοδιοτήτων του, β) η απόκτηση ή η επιδίωξη απόκτησης αθέμιτου οικονομικού οφέ- λους ή ανταλλάγματος του ιδίου του μέλους ή τρίτου προσώπου κατά την άσκηση των καθηκόντων του ή εξ αφορμής αυτών και γ) η υπαίτια πρόκληση ζημίας σε βάρος του Ελληνικού ∆ημοσίου ή της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Ο απαιτούμενος βαθμός υπαιτιότητας είναι δόλος ή αμέλεια, μη αρ- κούσης της ιδιαίτερα 51 ελαφράς αμέλειας. Για τα ανωτέρω πειθαρχικά παραπτώματα μπορεί να επιβληθεί είτε πρόστιμο έως τις αποδοχές δώδεκα μηνών, είτε, στις περιπτώσεις που ορίζει η §5, η ποινή της οριστικής παύσης. Στις επόμενες παραγράφους 52 περιγράφεται η ακολουθητέα διαδι- κασία και οι διαδικαστικές εγγυήσεις υπέρ του ελεγχομένου μέλους που τη συνοδεύουν , ρυθμίζεται η σχέση της με τυχόν παράλληλη ποι- νική διαδικασία (§10), διευθετούνται ζητήματα παραγραφής (§11), δι- τάξεις επιδιώκεται η ενίσχυση του τεκμηρίου αμεροληψίας, αυτονομίας και ηθικής ακεραιότητας των μελών της Επιτροπής Ανταγωνισμού. 50.  Με το Ν. 4364/2016 (ΦΕΚ Α’ 13/05.02.2016) ρυθμίστηκε νομοθετικά το ζήτη- μα της πειθαρχικής διαδικασίας, με την προσθήκη του άρθρου 13Α, αντί της εκδόσεως Προεδρικού ∆ιατάγματος, όπως προέβλεπε η καταργηθείσα αρχι- κή παρ. 5 του άρθρ. 13. 51.  Σημειώνουμε ότι η χρήση του όρου «ιδιαίτερα ελαφρά αμέλεια» προκαλεί κά- ποια εντύπωση, δεδομένου ότι ο όρος δεν συναντάται στον Αστικό Κώδικα και εν γένει σπανίζουν οι σχετικές αναφορές στην ελληνική έννομη τάξη. Ο όρος χρησιμοποιείται και στις αντίστοιχες διατάξεις του νόμου της Ε.Ε.Τ.Τ. (ν. 4070/2012) καθώς και στο πλαίσιο εργατικών διαφορών (ΑΠ 729/2015), απο- τελεί δε μάλλον μεταφορά του αντίστοιχου όρου του αγγλοσαξονικού δικαίου (“slight negligence”). Βλ. σχετικά και Γεωργίου Ι. ∆έλλιου, Η διάκριση μιας «ι- διαίτερα ελαφράς» αμέλειας στο δίκαιο των αστικών αποζημιώσεων, Αρμ. 1993, ΤόμοςΜΖ, 710. 52.  βλ. παρ. 6, 7, 8, 8 Α , 9