ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Εισαγωγή Η αρχή της προστασίας του συμφέροντος του παιδιού αναδείχθηκε σε διε- θνές επίπεδο ήδη από το 1959 με τη Διακήρυξη των δικαιωμάτων του παιδιού, που υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση στις 20 Νοεμβρίου 1 . Αποτυπώνο- ντας συμβατικά την εν λόγω αρχή, το άρθρο 3 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών (HE) για τα Δικαιώματα του Παιδιού 2 όρισε ότι σε όλες τις αποφάσεις που αφορούν στα παιδιά είτε αυτές λαμβάνονται από δημόσιους ή ιδιωτικούς οργανισμούς κοινωνικής προστασίας είτε από τα δικαστήρια, τις διοικητικές αρχές ή από τα νομοθετικά όργανα, πρέπει να λαμβάνεται πρωτίστως υπόψη το συμφέρον του παιδιού. Εξάλλου, η Σύμβαση αυτή αναφέρεται στην προ- στασία του συμφέροντος του παιδιού και σε άλλα άρθρα, όπως το άρθρο 9 (χωρισμός από γονείς), το άρθρο 10 (οικογενειακή επανένωση) και το άρθρο 21 (υιοθεσία). Σε επίπεδο του Συμβουλίου της Ευρώπης, η έννοια των βέλτιστων συμφερό- ντων του παιδιού εμπεριέχεται σε πολλά κείμενα, όπως για παράδειγμα στη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την προστασία των παιδιών κατά 1. Βλ. το Ψήφισμα 1386 (XIV) 1959. 2. Η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού υιοθετήθηκε ομόφωνα από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών το 1989 και τέθηκε σε ισχύ στις 2 Σεπτεμβρίου 1990. Στην Ελλάδα κυρώθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1992 με τον Ν. 2101/1992. Εισαγωγή Ι. Η αξιοποίηση του άρθρου 3 της Σύμβασης HE για τα Δικαιώματα του Παιδιού από το ΕΔΔΑ II. Τα βέλτιστα συμφέροντα του παιδιού σε ζητήματα συγγένειας Α. Η δυνατότητα προσβολής της πατρότητας από τον βιολογικό πατέρα Β. Παιδί που γεννήθηκε στην αλλοδαπή από παρένθετη μητέρα ΙΙΙ. Τα βέλτιστα συμφέροντα του παιδιού σε ζητήματα άσκησης γονικής μέριμνας IV. Τα βέλτιστα συμφέροντα των παιδιών μεταναστών και προσφύγων Συμπερασματικές παρατηρήσεις Τα βέλτιστα συμφέροντα του παιδιού στη νομολογία του ΕΔΔΑ: Έννοια και εφαρμογή Μαρία-Ανδριανή Κωστοπούλου ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΥΛΗΣ