Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑΣ

9 | Κεφάλαιο 1ο: Η ιστορική πορεία προς τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας της συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση 19, 20 . Στο πλαίσιο αυτό ήτοι εντός του τρίτου πυλώνα συνεργασίας σε δικαστικές ποινικές υποθέσεις καταρτίστηκε το έτος 1995 υπό μορφή διεθνούς συμβάσεως η Σύμβαση για την προστασία των οικονομικών συμφε- ρόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων η οποία είναι γνωστή και ως Σύμβαση PIF κα- θώς και τα δύο πρόσθετα πρωτόκολλα των επόμενων ετών 1996 και 1997 21, 22, 23 . Η σύμβαση PIF αποτελούσε μια ήπια παρέμβαση της Ε.Ε. στο ποινικό δίκαιο των κρατών μελών, στο μέτρο που περιοριζόταν σε ορισμούς συμπεριφορών οι οποίες πρέπει να τιμωρούνται όταν τελούνται από πρόθεση, ενώ παράλληλα σεβαστά γίνονται τα εθνι- κά δίκαια τόσο στο επίπεδο της ευθύνης των νομικών προσώπων όσο και σ’ αυτό του ορισμού της ποινικής δικαιοδοσίας. Από την άλλη πλευρά, για τους εθνικούς νομοθέ- τες δεν προβλέπονται υποχρεωτικά όρια απειλούμενων ποινών, ενώ και οι προβλέψεις για τη δικαστική συνεργασία παραμένουν, με εξαίρεση την έκδοση και τη ρύθμιση της αρχής ne bis in idem, σε γενικόλογο επίπεδο 24, 25 . Την ίδια περίοδο και συγκεκριμένα τον Οκτώβρη του 1996, μιας ομάδα έξι ευρωπαί- ων δικαστικών λειτουργών απηύθυναν δημοσίως έκκληση για τη δημιουργία ενός ενι- αίου ευρωπαϊκού δικαστικού χώρου, η οποία έγινε γνωστή με την ονομασία «έκκλη- ση της Γενεύης». Οι δικαστές που αποτελούσαν τη συγκεκριμένη ομάδα διακήρυτταν την ανάγκη της δημιουργίας του κατάλληλου θεσμικού πλαισίου έτσι ώστε να τους επι- 19. Σπ. Αθ. Καρανικόλας, Η επίδραση του Ευρωπαϊκού Ποινικού Δικαίου στην Ελληνική Ποινική Έν- νομη Τάξη, εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη 2012, σελ. 131, Δ. Παπαγιάννης , Εισαγωγή στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο, 3η εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλα, Αθήνα-Κομοτηνή, 2007, σελ. 496 επ. St. Weatherill, Cases and Materials, on EU Law, 9th edition, Oxford, Oxford University Press , 2010, p. 15. 20. Με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ (1992), με την οποία δημιουργήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση, προστέ- θηκε στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα (ΣυνθΕΚ) ένα νέο Κεφάλαιο με τον τίτλο «Διατά- ξεις σχετικά με τη συνεργασία στους τομείς δικαιοσύνης και των εσωτερικών υποθέσεων» (Τίτλος VI). Τα ζητήματα Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων (ΔΕΥ) συγκρότησαν το λεγόμενο «Τρί- το Πυλώνα», η δε ρύθμισή τους δεν ανατέθηκε στην αποκλειστική κοινοτική αρμοδιότητα, αλλά εντάχθηκε στη διακυβερνητική, διακρατική μέθοδο λήψης αποφάσεων. 21. EE C 316/48 27.11.1995. 22. Τα πρόσθετα πρωτόκολλα EE 313/1 23.10. 1996 EE 221/11 19.7.1997 τυποποιούσαν τα αδικήμα- τα της ενεργητικής και παθητικής δωροδοκίας εφόσον προκαλούν ή μπορούν να προκαλέσουν ζημία στα οικονομικά συμφέροντα της ένωσης και της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες. 23. Η σύμβαση και τα πρόσθετα πρωτόκολλα μεταφέρθηκαν στο εθνικό δίκαιο με το νόμο 2803/2000 ΦΕΚ Α΄ 48/03.03.2000. 24. Μ. Καϊάφα-Γκμπάντι, Οικονομικά συμφέροντα Ε.Ε. και κρατών μελών: Προβάδισμα ενωσιακού δικαίου ή εθνικής νομοθεσίας, ΠοινΔικ 11/2017, σελ. 1315 επ. 25. Περαιτέρω με τη πρόταση οδηγίας COM 2001(272) C240/E 125 28.8.2001 του Ευρωπαϊκού Κοινο- βουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με την ποινική προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Κοινότητας η Επιτροπή πρότεινε τη μεταφορά των βασικών διατάξεων της Σύμβασης PIF στο νομοθετικό πεδίο του πρώτου πυλώνα. Η πρόταση αυτή δεν ευοδώθηκε καθώς θεωρήθηκε ότι η Ευρωπαϊκή Κοινότητα δεν διέθετε κατά την υποβολή της ποινικής αρμοδιότητα.