ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ: ΝΟΜΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ

VIII Πρόλογος σεις της ανθρώπινης δραστηριότητας και ζωής το επίρρημα «μαξιμαλιστικά» τίθεται με αρνητική κυρίως χροιά (μαξιμαλιστής είναι αυτός που προωθεί ζητήματα στα άκρα, που απαιτεί το μέγιστο και διακινδυνεύει την απώλεια ακόμα και του εφικτού), στα θέματα περιβαλλοντικής προστασίας τα αποτελέσματα μίας μαξιμαλιστικής στάσης φαίνεται να έχουν θετικό αντίκτυπο στην ανθρώπινη δραστηριότητα της επόμενης γενιάς, ακό- μη και αν στο σήμερα δημιουργούν αρνητικό αντίκτυπο, πολλές φορές μάλιστα αποτε- λούν και τροχοπέδη σε αναπτυξιακά προγράμματα. Αυτή η οπτική μελέτης φαίνεται κα- ταρχάς να είναι τουλάχιστον κατανοητή και ανεκτή. Κάτι που δεν συμβαίνει σε άλλους κλάδους της επιστήμης. Στο πλαίσιο αυτό, ο λελογισμένος χειρισμός στην ομολογουμένως δύσκολη αποστολή εξισορρόπησης μεταξύ της προώθησης της ανθρώπινης ανάπτυξης και της προστασί- ας του φυσικού περιβάλλοντος απαιτεί τη μεθοδική και συστηματική ανάγνωση του Δι- καίου. Με αυτό ως γνώμονα, η προσεκτική ερμηνεία και εφαρμογή του Δικαίου θα συ- νεπικουρεί τόσο στην κατοχύρωση, εδραίωση και υποστήριξη των προστατευόμενων περιοχών όσο και στην επίλυση των ενδεχόμενων στρεβλώσεων και συγκρούσεων κατά την εκπόνηση και εφαρμογή της αναπτυξιακής πολιτικής. Η παρούσα μελέτη επιδιώκει να εξετάσει στοχευμένα το σύγχρονο θεσμικό και νομοθε- τικό πλαίσιο των προστατευόμενων περιοχών, αναφέροντας παράλληλα τη σχετική νο- μολογία των εθνικών και ευρωπαϊκών δικαστηρίων και καταλήγοντας στην εξέταση και νομική ερμηνεία του νέου άρθρου 218 του Ν 4782/2021 για τη διαδικασία καθορισμού υποπεριοχών προστασίας στις περιπτώσεις ήπιων αναπτυξιακών έργων. Κωνσταντίνος Καρατσώλης Δικηγόρος, Δίκαιο Περιβάλλοντος και Πολεοδομίας