ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

ΤΜΗΜΑ Α΄ Η ανίχνευση της έννοιας της δημόσιας λογοδοσίας 1. Η ιστορική ανίχνευση της έννοιας της δημόσιας λογοδοσίας Τα στάδια εξέλιξης του δημοσιονομικού ελέγχου και της δημόσιας λογοδοσίας, κα- θώς και της συνακόλουθης κλιμάκωσης των αρμοδιοτήτων των δημόσιων ελεγκτι- κών θεσμών, αντιστοιχούν στα εξής ιστορικά γεγονότα 15 : Κατά τον Μεσαίωνα, στη Γαλλία, ο μονάρχης ζητούσε από ένα ειδικό σώμα αυλι- κών (την Curia Computorum) να τον πληροφορεί ετησίως για τα αποτελέσματα του ελέγχου της ακρίβειας των λογαριασμών και την ορθότητα της καταγραφής της κρατικής (δηλαδή της βασιλικής) περιουσίας 16 . Οι ρίζες της σύγχρονης έννοιας της 15. Βλ. M. BOUVIER, «L’âge de la nouvelle gouvernance financière et la responsabilité générali- sée des acteurs publics: un autre contrat social, un autre État», RFFP No 92, Novembre 2005, LGDJ, σ. 39 επ.· A. BARILARI – M. BOUVIER, «La LOLF et la nouvelle gouvernance financière de l’État», 2e édition, Systèmes, Finances Publiques, 2007, LGDJ, σ. 21 και 22· Ι. ΣΑΡΜΑ, Καλύτερο Κράτος, Η σπατάλη, η διαφθορά και ο σύγχρονος δημοσιονομικός έλεγχος , εκδ. Αντ. Ν. Σάκκου- λα, 2006, σ. 26 επ.˙ Ν.Αλ. ΜΗΛΙΩΝΗ, «Προς μια νέα δημοσιονομική διακυβέρνηση του κρά- τους (με αφορμή τους Ν 3871/2010 και 4055/2012)», ΘΠΔΔ 2012, σ. 798 επ. και ιδίως σ. 800 και 801 = Τιμ. τόμ. Καθηγητή Ν. ΜΠΑΡΜΠΑ, Δημόσια Οικονομικά και Δίκαιο, εκδ. Σάκκουλα, Αθήνα-Θεσ/νίκη, 2013, σ. 251 επ. και ιδίως σ. 254 και 255. 16. Για το ζήτημα των δημόσιων γαιών ως ιδιωτικής περιουσίας στα εδαφικώς προσδιορισμέ- να κράτη, που προϋπήρχαν της καπιταλιστικής οικονομίας, στα οποία η διαδικασία του κρά- τους είχε προηγηθεί όχι τόσο με το σκεπτικό του δημόσιου αγαθού όσο με εκείνα του ιδιωτι- κού οφέλους των ισχυρών, βλ. S. STRANGE, Ηυποχώρηση του κράτους, ΗΔιάχυση της Εξουσίας στην Παγκόσμια Οικονομία , (πρόλ.-επιμ. Η. ΚΑΤΣΟΥΛΗ), Βιβλιοθήκη Πολιτικής Κοινωνιολογί- ας, εκδ. Παπαζήση, 2004, σ. 7. Κατ’αυτήν, η ως άνω ιδέα ίσχυσε και κατά τον 20 ό αιώνα, με βα- σικά παραδείγματα το Βελγικό Κονγκό που πριν από την ανεξαρτησία του θεωρούνταν προ- σωπική περιουσία του βασιλιά του Βελγίου, ο δε σουλτάνος του Μπρουνέι και ο σεΐχης του Κουβέιτ θεωρούν ότι τα εδάφη των κρατών τους ανήκουν προσωπικά στους ίδιους, στην δε περίπτωση του δεύτερου τα έσοδα υπό τη μορφή εθνικών νομισματικών διαθεσίμων συνι- στούν ιδιωτικά περιουσιακά τους στοιχεία και ως εκ τούτου δεν ανακοινώνονται στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (σ. 15). 1 Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ