ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

6 Η δημόσια λογοδοσία λογοδοσίας εντοπίζονται στη νορμανδική Αγγλία, επί βασιλείας Γουλιέλμου Α΄ του Κατακτητή (1028-1087), αμέσως μετά την κατάκτηση της χώρας από τους Νορμαν- δούς (1066). Το έτος 1085 ο Γουλιέλμος Α΄ απαίτησε από όλους τους γαιοκτήμονες του βασιλείου να του υποβάλουν λογαριασμό (to render a count) για ό,τι είχαν στην κατοχή τους. Αυτά υπέκειντο σε έλεγχο και καταχώριση από βασιλικούς υπαλλή- λους σε ειδικά περιουσιολόγια, τα Doomsday Books 17 . Η απογραφή αυτή δεν γινό- ταν μόνο για λόγους φορολογίας, αλλά αποτελούσε και τη διαβεβαίωση ότι οι γαιο- κτήμονες θα προέβαιναν σε λογοδοσία για τις ενέργειές τους, όταν τους το ζητούσε ο μονάρχης, θέτοντας έτσι τις βάσεις της βασιλικής διακυβέρνησης 18 . Επίσης, στη Γαλλία, κατά τον 13 ο αιώνα, ο Αρχιεπίσκοπος της Rouen, Eudes de Rigaud, επισκε- πτόμενος όλους τους ευκτήριους οίκους της αρμοδιότητάς του, συνέτασσε λεπτο- μερείς σημειώσεις για τα ευρήματά του 19 . Ήδη με την αποδοχή της Magna Carta από τον Ιωάννη τον Ακτήμονα (1215) και την αναγνώριση του δικαιώματος των Άγγλων ευγενών να εγκρίνουν την επιβολή φο- ρολογικών βαρών, άρχισε να κατοχυρώνεται η σημασία των αντιπροσωπευτικών σωμάτων στον περιορισμό των βασιλικών προνομίων. Κανένας φόρος δεν θα επι- βαλλόταν χωρίς τη συναίνεση του Κοινού Συμβουλίου (προδρόμου του Κοινοβου- λίου) που συγκροτούνταν από εκπροσώπους του ανώτερου κλήρου και των ευγε- νών και συγκαλούταν με πρωτοβουλία του Στέμματος 20 . Πρόκειται για το κλασικό δόγμα « καμιά φορολογία χωρίς αντιπροσώπευση » (no taxation without representa- tion) 21 που αποτέλεσε, τόσο στην ηπειρωτική Ευρώπη όσο και στις Ηνωμένες Πολι- τείες, το ουσιαστικό όχημα για την εδραίωση του αντιπροσωπευτικού και κοινοβου- λευτικού συστήματος για την ικανοποίηση της λαϊκής απαίτησης για περιορισμένη 17. Βλ. R. TOMBS, The English and their history , Alfred A. Knopf, NewYork, 2015, σ. 74˙ J. SOLL, Λογι- στική, Πολιτική και Λογοδοσία, Αναζητώντας τα αίτια της ανόδου και της πτώσης των εθνών , εκδ. Διπλογραφία, 2017, σ. 13˙ J. SOLL, Financial Accountability and theMaking and Breaking of Na- tions , Allen Lane an imprint of Penguin Books, 2014, σ. 7, κατά τον οποίο η έννοια «dooms- day» (=ημέρα της Κρίσης) σημαίνει την τελική Κρίση του Κυρίου, από τον οποίο κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει. 18. Βλ. M. BOVENS, «Analysing and Assessing Accountability: A Conceptual Framework», Europe- an Law Journal, Vol 13, No4, July 2007, σ. 448 επ. 19. Βλ. M. BOVENS, T. SCHILLEMANS, R.E. GOODIN,“Public Accountability”, σε: M. BOVENS, T. SCHIL- LEMANS, R. GOODIN (eds), The Oxford Handbook of Public Accountability , Oxford University Press, 2014, σ. 3. 20. Βλ. Μ. ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ, Μαθήματα Δημοσιονομικού Δικαίου , 1966, σ. 38 επ.˙ Λ. ΘΕΟΧΑΡΟ- ΠΟΥΛΟΥ, ΦορολογικόΔίκαιο, Γενικό , Θεσ/νίκη, 2 η έκδ. 2002, σ. 104 επ.˙ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ, Δίκαιον Κρα- τικού Προϋπολογισμού , Θεσ/νίκη, 1979, σ. 12˙ Κ. ΦΙΝΟΚΑΛΙΩΤΗ, Φορολογικό Δίκαιο , 1999, σ. 69 επ.˙ Ν. ΜΠΑΡΜΠΑ, Στοιχεία Δημοσιονομικού Δικαίου , εκδ. Σάκκουλα, Αθήνα-Θεσ/νίκη, Ζ΄ έκδ. σ. 9 επ.˙ D. COHEN, Ηευημερία του κακού. Μια (ανήσυχη) εισαγωγήστην οικονομία (μετάφρ. Τ. ΓΙΑΝΝΙΤΣΗ), Πόλις, 2010, σ. 58 επ.˙ L. PHILIP, Finances Publiques , Synthèses, 1992, σ. 119 επ. 21. Αυτό ήταν το κυρίαρχο σύνθημα των αντιπροσώπων των εννέα αποικιών και μετέπειτα Πο- λιτειών των ΗΠΑ, που συγκεντρώθηκαν να διαμαρτυρηθούν εναντίον του νόμου περί τελών χαρτοσήμου που είχε ψηφίσει ερήμην τους το βρετανικό Κοινοβούλιο. Βλ. Κ. ΧΡΥΣΟΓΟΝΟΥ, «Φορολογία και πολιτική αντιπροσώπευση», ΕφημΔΔ 2010, σ. 142 επ. και ιδίως σ. 144.