ΔΙΚΑΙΟΔΟΤΙΚΕΣ ΑΣΥΛΙΕΣ & ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
VII Πρόλογος Στην απόφαση που εξέδωσε στις 11 Δεκεμβρίου του 2020 στην υπόθεση Ασυ- λίες και Ποινικές Διαδικασίες 1 (Ισημερινή Γουινέα κατά Γαλλίας), το Διεθνές Δικαστήριο του ΟΗΕ κλήθηκε να εξετάσει και να ερμηνεύσει το περιεχόμενο των διατάξεων της Σύμβασης της Βιέννης για τις Διπλωματικές Σχέσεις του 1961. 2 Αναφερόμενοι στις ασυλίες και τα προνόμια που προβλέπει η εν λόγω Σύμβαση, οι δικαστές της Χάγης, αναλύοντας τη νομική θεμελίωση των συ- γκεκριμένων κανόνων, υπογράμμισαν ότι raison d’être αυτών των διατάξεων είναι η διασφάλιση και προώθηση φιλικών διμερών διακρατικών σχέσεων. 3 Όπως δείχνει και η πλούσια σχετική νομολογία του, το Δικαστήριο καλείται συχνά να αποφανθεί επί θεμάτων κρατικής ετεροδικίας και δικαιοδοτικών ασυλιών κρατικών αξιωματούχων. Η ενασχόληση του ΔΔΧ με θέματα ασυλιών είναι απόλυτα φυσιολογική, καθώς η αρχή της κυρίαρχης ισότητας των κρα- τών, ακρογωνιαίος λίθος της οργάνωσης της διεθνούς κοινότητας, έχει βασι- στεί διαχρονικά πάνω στην ύπαρξη κρατικών ασυλιών. Οι συγκεκριμένοι κα- νόνες βρίσκουν τη σύγχρονη τεκμηρίωσή τους στη θεωρία των λειτουργικών αναγκών, στην ανάγκη δηλαδή διασφάλισης ευεπίφορων συνθηκών για την εκτέλεση των καθηκόντων των διπλωματικών λειτουργών και των κρατικών αξιωματούχων. Ωστόσο, η διαμόρφωση κατά το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα ενός διεθνούς δικαίου των δικαιωμάτων του ανθρώπου, αποτέλεσμα των εξαιρετικών ιστορικών συνθηκών που πλαισίωσαν την εξέλιξή του, ήρθε να αμφισβητήσει την πλήρη εφαρμογή αυτών των βαθιά εδραιωμένων κανό- νων στο διεθνές εθιμικό δίκαιο, της δικαιοδοτικής ασυλίας του κράτους και των κρατικών αξιωματούχων που το εκπροσωπούν. Μέσα από το σώμα κανόνων που θέσπισαν ή απλώς κωδικοποίησαν οι συμ- βάσεις των δικαιωμάτων του ανθρώπου καθιερώθηκε σταδιακά η ύπαρξη του ατόμου ως φορέα υποχρεώσεων και δικαιωμάτων στο διεθνές στερέωμα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, υποχρεώσεις όπως αυτές που απορρέουν από την ατομική ποινική ευθύνη για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και δικαιώματα όπως ο σεβασμός των θεμελιωδών ελευθεριών του ατόμου ενσωματώθηκαν σε διατάξεις διεθνών συνθηκών, εθνικών νομοθεσιών και καταστατικών διε- 1. Ασυλίες και Ποινικές Διαδικασίες, Απόφαση, ICJ Reports, 2020. 2. Η υπόθεση αφορούσε την ύπαρξη ή όχι του απαραβίαστου ενός κτιρίου στη γαλλική πρωτεύουσα, το οποίο η Ισημερινή Γουινέα υποστήριζε ότι εμπίπτει στις προβλέψεις του Άρθρου 1 της Σύμβασης, η οποία αναφέρει τους χώρους της διπλωματικής αποστολής, και κατά συνέπεια στο Άρθρο 22, το οποίο ορίζει το απαραβίαστο των εν λόγω ακινήτων. 3. Ασυλίες και Ποινικές Διαδικασίες, Απόφαση, ό.π., παρ. 66.
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy NDg3NjE=