Η ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΕΙΣΠΡΑΞΗ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΣΟΔΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΚΕΔΕ

Η Αναγκαστική Είσπραξη Δημοσίων Εσόδων κατά τον ΚΕΔΕ 6 Πάντως και η έννοια της υποκειμένης αιτίας δημιουργεί διχογνωμίες, όταν σε πε- ρίπτωση κατασχέσεως εις χείρας τρίτου, ο τρίτος είναι το Δημόσιο. Το αντικείμενο της ανοιγομένης δια της ασκήσεως ανακοπής κατά της δηλώσεως τρίτου δίκης είναι η εκ- δίκαση της απαιτήσεως του καθ’ ού η εκτέλεση κατά του τρίτου, ούτως ώστε να δι- απιστωθεί κατά πόσον ο τρίτος είναι ή όχι και υπό ποίους περιορισμούς οφειλέτης του οφειλέτου του κατασχόντος. Στην προκειμένη περίπτωση, δια τον καθορισμό της προσηκούσης δικαιοδοσίας κρίσιμο στοιχείο είναι όχι η ενδεχομένη αστική φύση της απαιτήσεως του επισπεύδοντος δανειστού κατά του οφειλέτου του, της οποίας εν τέ- λει επιδιώκεται η ικανοποίηση μέσω της κατασχέσεως εις χείρας τρίτου, αλλά η φύση της κατασχεθείσης απαιτήσεως, ήτοι η φύση της υποκειμένης σχέσεως μεταξύ τρίτου και του καθ’ ού η εκτέλεση, εφ’ όσον αυτή τίθεται εν αμφισβητήσει δια της ασκήσε- ως της ανακοπής. Αφού λοιπόν η κατασχεθείσα απαίτηση προέρχεται εκ διοικητικής συμβάσεως, αρμόδια δια την εκδίκαση της ανακοπής είναι τα διοικητικά δικαστήρια 15 . Εξ άλλου, απαιτήσεις του Δημοσίου, απορρέουσες ευθέως και αμέσως εκ της τελέ- σεως τελωνειακών παραβάσεων και επιδικαζόμενες εις τα πλαίσια δίκης ενώπιον ποι- νικών δικαστηρίων ως χρηματικές ποινές, εισπράττονται κατά τις διατάξεις του ΚΕΔΕ και, εν όψει της υποκειμένης αιτίας τους, δεν μπορούν να θεωρηθούν πολιτικές, ώστε να εισπραχθούν κατά τις διατάξεις του Κώδικος Πολιτικής Δικονομίας 16 . Το κριτήριο της φύσεως της κατασχεθείσης απαιτήσεως είναι απλό και πρακτικό, αλλά οι διαφορε- τικές νομολογιακές απόψεις δεν πρόκειται να εκλείψουν. Πιο δύσκολη είναι η εύρεση της φύσεως της υποκειμένης σχέσεως, όταν ο νόμιμος τίτλος, βάσει του οποίου επισπεύδεται η διοικητική εκτέλεση, στηρίζεται σε υποκεί- μενες ετεροειδείς σχέσεις, ήτοι σε σχέσεις και ιδιωτικού και δημοσίου δικαίου, οπό- τε, κατά την νομολογία, θα πρέπει να αναζητηθεί η προέχουσα απαίτηση στον εν λόγω τίτλο, δηλαδή εκείνη που υπερτερεί ποσοτικώς. Τοιουτοτρόπως, όταν η μεγαλύτερη απαίτηση είναι ιδιωτικού δικαίου, αρμόδια είναι τα πολιτικά δικαστήρια και στην αντί- θετη περίπτωση, τα διοικητικά. Η λύση αυτή, αν και φαίνεται κάπως εμπειρική, είναι ωστόσο πρακτική, διότι δι’ αυτής αποφεύγεται η διάσπαση της ενότητος της διαδικα- σίας εκτελέσεως και ειδικότερα ο κατακερματισμός της δίκης αναλόγως της φύσεως της απαιτήσεως. Δια τον λόγο αυτό εκρίθη σύμφωνη με το άρθρο 94 του Συντάγμα- τος που αναθέτει την εκδίκαση των διοικητικών διαφορών ουσίας στα διοικητικά δι- καστήρια 17 . 15. ΑΕΔ 1/2019. Κατά την μειοψηφούσα γνώμη πέντε μελών, η πράγματι υποκειμένη σχέση προσ- διορίζεται από την φύση της απαιτήσεως, της οποίας διώκεται η ικανοποίηση και όχι από την φύση της κατασχεθείσης απαιτήσεως. 16. ΣτΕ 2389/2014. 17. ΑΕΔ 23/1999, ΣτΕ 3624/2002, 4409/2005, 297/2011.