Η ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ

Εισαγωγή 4 μες τάξεις των κρατών-μελών. 8 Επίσης, οι εν λόγω κανονιστικές παρεμβάσεις τόσο λόγω της στόχευσης και του περιεχομένου τους όσο και λόγω της «εξωγενούς» τους προέλευ- σης θέτουν συχνά σε δοκιμασία «παραδοσιακές» δομές και χαρακτηριστικά των συστη- μάτων ένδικης προστασίας. Επί τη βάσει των ανωτέρω παραδοχών και αποσαφηνίσεων και με σκοπό την απάντηση στο κεντρικό ερώτημα, στο πρώτο μέρος της μελέτης θα αναλυθούν οι ενωσιακοί κανό- νες για την δικαστική προστασία ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων, καθώς και οι κανό- νες που θα πρέπει να εφαρμόζονται κατά την εκδίκαση των περιβαλλοντικών διαφορών ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων. Ειδικότερα, στο πρώτο κεφάλαιο του 1ου μέρους ανα- λύεται κυρίως το άρθρο 47 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, το οποίο κα- τοχυρώνει το πολυδιάστατο δικαίωμα δικαστικής προστασίας, ενώ λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαιτερότητες του ενωσιακού οικοδομήματος κατά την εφαρμογή του ενωσιακού δι- καίου. Στο δεύτερο κεφάλαιο, προσδιορίζεται καταρχάς εννοιολογικά το δικαίωμα πρό- σβασης στην δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά ζητήματα και αναλύονται οι σχετικές προ- βλέψεις της Σύμβασης Aarhus. καθώς και οι αντίστοιχες προβλέψεις του δευτερογενούς ενωσιακού δικαίου για την πρόσβαση στην δικαιοσύνη για τις περιβαλλοντικές διαφο- ρές ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων, οι οποίες έχουν υιοθετηθεί συνεπεία της προσχώ- ρησης της ΕΕ στην προαναφερθείσα Σύμβαση. Αναλύονται επίσης και οι προβλέψεις για την πρόσβαση των φυσικών και νομικών προσώπων ενώπιον των ενωσιακών δικαστηρί- ων για περιβαλλοντικά ζητήματα, προκειμένου να εξετασθεί το εάν το ενωσιακό σύστημα ένδικης προστασίας είναι ολοκληρωμένο και αποτελεσματικό στο πεδίο αυτό, υπό το πρί- σμα της επιρροής της Σύμβασης. Στο 2 ο μέρος της μελέτης αναλύονται καταρχάς τα εθνι- κά συστήματα ένδικης προστασίας, των οποίων οι δικονομικοί κανόνες τυγχάνουν εφαρ- μογής κατά την εκδίκαση των περιβαλλονικών διαφορών και των οποίων το περιεχόμενο, παρά τις εξωγενείς (ενωσιακές) επιρροές, είναι σε μεγάλο βαθμό διαμορφωμένο με βάση τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά και τις δομές του κάθε συστήματος ένδικης προστασί- ας. Επίσης, η ανάλυση γίνεται με βάση την βασική κατηγοριοποίησή τους σε συστήματα υποκειμενικής και αντικειμενικής ένιδκης προστασίας (1 ο κεφάλαιο). Στο δεύτερο κεφά- λαιο αναλύεται η σχετική νομολογία του ΔΕΕ, στο πλαίσιο της οποίας ερμηνεύονται οι κρί- σμοι κανόνες του δευτερογενούς ενωσιακού δικαίου, προκειμένου να καταδειχθεί η επί- δραση την οποία αυτή ασκεί στους εφαρμοζόμενους εθνικούς δικονομικούς κανόνες με βάση και την ανωτέρω κατηγοριοποίηση των εν λόγω συστημάτων. Στο τελευταίο μέρος της μελέτης, αναπτύσσονται ορισμένες διαπιστώσεις και συμπεράσματα, με τα οποία επι- χειρείται η απάντηση στο κεντρικό ερώτημα, που έχει τεθεί. 8. R. Caranta/A. Gerbrandy/ B. Müller , Introduction The Making of a New European Legal Culture: the Aar- hus Convention, in R. Caranta et al (eds),TheMaking of a New European Legal Culture: the Aarhus Con- vention, Europa Law Publishing, 2018, σελ. 3, 5-10.