ΤΟ ΝΕΟ ΠΤΩΧΕΥΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Σημείωμα 6ης έκδοσης 5 θρο 103 § 2 ότι για τις συμβάσεις εργασίας ισχύουν οι γενικοί κανόνες, ανάλογα με το αν έχει διαταχθεί η συνολική ή η χωριστή εκποίηση. Προέβλεπε επίσης ότι ο σύνδικος μπορούσε να ζητήσει από τον εισηγητή και τη συνέλευση των πιστω- τών τη συνέχισή τους μέσω κατάρτισης νέων συμβάσεων, με τους ίδιους όρους που ίσχυαν πριν την κήρυξη της πτώχευσης. Οι διατάξεις αυτές δεν επαναλήφθη- καν στο Ν 4818/2021, το άρθρο όμως 109 περιέχει πλέον περισσότερες διατά- ξεις για τις συμβάσεις εργασίας. Συγκεκριμένα προβλέπει (όπως προέβλεπε και προηγουμένως) ότι για το κύρος της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας δεν απαιτείται η καταβολή αποζημίωσης, ενώ με μεταφορά της παλιάς παρ. 2 εδ. γ’ του άρθρου 103 του νέου Κώδικα στο άρθρο 109 ορίζεται ότι η λύση της σύμβα- σης εργασίας κατά το άρθρο 103 (σε κάθε περίπτωση δηλ. εκποίησης, συνολικής ή χωριστής), ισοδυναμεί με καταγγελία και άρα αποτελεί γενεσιουργό λόγο κατα- βολής αποζημίωσης. Τέλος οι παρ. 2 (παλιά) και 3 (όπως συμπληρώθηκε με το Ν 4818/2021) ορίζουν ποιες εργατικές αξιώσεις αποτελούν πτωχευτικά και ποιες ομαδικά πιστώματα. Η παρ. 2 όριζε ότι οι απαιτήσεις των εργαζομένων που γεν- νήθηκαν μέχρι την κήρυξη της πτώχευσης είναι πτωχευτικές, η παρ. 3 όμως δι- ευκρίνισε ότι όσες γεννήθηκαν μετά την κήρυξη (περιλαμβανομένης της αποζη- μίωσης από μεταγενέστερη καταγγελία της σύμβασης εργασίας), ικανοποιούνται ως ομαδικά πιστώματα. Άλλες ρυθμίσεις για τις συμβάσεις Τέλος, οΝ4818/2021 στα τροποποιούμενα άρθρα 106 και 107 περιλαμβάνει ρυθ- μίσεις για τις διαρκείς συμβάσεις (μη λήγουσες, εκτός αν προβλέπεται διαφο- ρετικά στο νόμο), τις συμβάσεις που προβλέπουν (ανεπίτρεπτα) ότι λύονται σε περίπτωση πτώχευσης (ρήτρες “ipso facto”), το νόμιμο ή συμβατικό δικαίωμα κα- ταγγελίας (διατηρείται το δικαίωμα), τις συμβάσεις προσωπικού χαρακτήρα (λύ- ονται), τις χρηματοοικονομικές συμβάσεις (διατηρούνται) και εκείνες που λύο- νται με βάση ειδική διάταξη νόμου. Πτωχεύσεις «μικρού αντικειμένου» Όπως είναι γνωστό, ο νέος κώδικας περιέλαβε διατάξεις για τις «πτωχεύσεις μι- κρού αντικειμένου» (άρθρα 173 επ.), που κηρύσσονται και διεξάγονται με απλο- ποιημένο τρόπο. Ο ορισμός των πτωχεύσεων αυτών επαναπροσδιορίστηκε, πά- ντοτε μεν με βάση το άρθρο 2 Ν 4308/2014, όχι όμως με χρήση του ενός από τα τρία κριτήρια (ενεργητικό, κύκλος εργασιών, προσωπικό), με τα οποία προσδιο- ρίζονταν οι πτωχεύσεις μικρού αντικειμένου, αλλά με χρήση δύο από τα κριτήρια αυτά, όπως ορίζει πλέον η παρ. 2 του παραπάνω άρθρου 2. Σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 173 επ., η αίτηση πτώχευσης υποβάλλε- ται από τον έχοντα το δικαίωμα διαδικτυακά, μέσω δηλ. του Ηλεκτρονικού Μη- τρώου Φερεγγυότητας (ΗΜΦ). Στην αρχική του μορφή ο νέος κώδικας δεν όριζε αν η αίτηση πρέπει να κοινοποιηθεί στον οφειλέτη (αν και αυτό ήταν αυτονόητο,