ΔΙΚΑΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ XI 3.1.2 Οι ενοποιήσεις των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης 133 3.1.2.1 Έννοια και διακρίσεις των ενοποιήσεων 134 3.1.2.2 Οι ενοποιήσεις των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης έως το 2010 135 3.1.2.3 Οι ενοποιήσεις της περιόδου 2011-2012 138 3.1.2.4 Οι ενοποιήσεις του Ν 4387/2016 140 3.1.2.5 Η ενοποίηση του Ν 4670/2020 143 3.1.2.6 Το Ταμείο Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης (ΤΕΚΑ) 144 3.1.2.7 Οι οργανισμοί κοινωνικής ασφάλισης 145 3.1.2.8 Οι πιστοποιημένοι εξωτερικοί συνεργάτες του e-ΕΦΚΑ 148 3.2 Το νομικό καθεστώς των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης 149 3.2.1 Η έννοια του οργανισμού κοινωνικής ασφάλισης 149 3.2.2 Τα δημόσια νομικά πρόσωπα 150 3.2.2.1 Η αυτοδιοίκηση των δημόσιων οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης 151 3.2.2.2 Η κρατική εποπτεία και ο έλεγχος 152 3.2.3 Οι ιδιωτικοί οργανισμοί κοινωνικής ασφάλισης 157 3.2.3.1 Τα αλληλοβοηθητικά ταμεία που έχουν ιδρυθεί με ΣΣΕ και οι αλληλασφαλιστικοί συνεταιρισμοί 157 3.2.3.2 Τα ταμεία επαγγελματικής ασφάλισης 160 3.2.4 Τα ταμεία υποχρεωτικής επικουρικής – επαγγελματικής ασφάλισης 167 3.2.5 Διακρίσεις των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης με κριτήριο το είδος της προστασίας που παρέχουν 170 3.2.6 Οι οργανισμοί κοινωνικής ασφάλισης στο ενωσιακό δίκαιο του ανταγωνισμού και της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών 173 ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η υπαγωγή στην κοινωνική ασφάλιση 4.1 Έννοια και συνέπειες της υπαγωγής 180 4.2 Οι προϋποθέσεις υπαγωγής στην ασφάλιση 182 4.2.1 Η υπαγωγή στην κύρια ασφάλιση, στις παροχές ασθένειας σε χρήμα, στην επικουρική ασφάλιση και στις εφάπαξ παροχές στον e-ΕΦΚΑ 183 4.2.1.1 Οι μισθωτοί 183 4.2.1.2 Οι δημόσιοι υπάλληλοι (πολιτικοί και στρατιωτικοί) 188 4.2.1.3 Οι αυτοαπασχολούμενοι 190 4.2.1.4 Οι ελεύθεροι επαγγελματίες 193 4.2.1.5 Οι αγρότες και αγρεργάτες 194 4.2.2 Η υπαγωγή στην επικουρική ασφάλιση του ΤΕΚΑ 196