H ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΟΡΙΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

8 Κριτική παρουσίαση των μεταβολών κεια της απασχόλησης, ήταν εξ αρχής μικρή και υποβαθμίστηκε με το Ν 3198/1955, ο οποίος συμπλήρωσε και τροποποίησε το Ν 2112/1920. Ο νόμος αυτός, όσον αφορά την απόλυση εργατών, κατάργησε την υπο- χρέωση τήρησης προθεσμίας, που προέβλεπε το ΒΔ της 16/18 Ιουλίου 1920. Ο εργοδότης δικαιούται ασφαλώς να καταγγείλει με τήρηση προ- θεσμίας, οφείλει όμως και στην περίπτωση αυτή την ίδια αποζημίωση που θα όφειλε σε περίπτωση απρόθεσμης (απροειδοποίητης) καταγγε- λίας. Σε σχέση με τους υπαλλήλους, ο Ν 3198/1955 διατήρησε την υπο- χρέωση τήρησης προθεσμίας, που καθόρισε ο Ν 2112/1920 με τη δυ- νατότητα μετατροπής σε αποζημίωση που καλύπτει την απώλεια των μισθών του χρόνου προειδοποίησης, όρισε, όμως, με το άρθρο 4 ότι εάν ο εργοδότης καταγγείλει, τηρώντας τη νόμιμη προθεσμία, οφείλει και στην περίπτωση αυτή αποζημίωση, το ύψος της οποίας περιορίζεται στο ½ αυτής που θα όφειλε εάν δεν είχε τηρήσει προθεσμία 14 . Κατά συνέπεια, για τους υπαλλήλους έως την έναρξη ισχύος του άρθρου 64 Ν 4808/2021 ισχύει διπλό σύστημα απόλυσης, είτε με προθεσμία είτε χωρίς προθεσμία. Σε περίπτωση απόλυσης με τήρηση της νόμιμης προ- θεσμίας το ποσό της αποζημίωσης περιορίζεται στο μισό. Στην πράξη πάντως, σπάνια οι εργοδότες έκαναν χρήση της ευχέρειας να καταγγείλουν με τήρηση της προβλεπόμενης από το νόμο προθε- σμίας, οπότε η καταγγελία ήταν, κατά κανόνα, απρόθεσμη και οι νόμι- μες προθεσμίες χρησίμευαν, όπως και στην περίπτωση της καταγγε- λίας των σχέσεων εργασίας εργατών, μόνον ως μέσο υπολογισμού της αποζημίωσης. Αλλαγή επήλθε με το Ν 3863/2010, σύμφωνα με το άρθρο 74 παρ. 2 του οποίου, όπως αυτό τροποποιήθηκε με το άρθρο 17 παρ. 5 Ν 3899/2010, το ανώτατο όριο του χρόνου προειδοποίησης μειώθηκε από τους 24 στους 6 μήνες, χωρίς όμως να επηρεασθεί το ύψος της αποζημίωσης που προέβλεπαν οι νόμοι 2112/1920 και 3198/1955. Σκοπός του νομοθέτη ήταν προφανώς να δώσει ένα κίνητρο στον εργο- δότη να καταγγέλλει με προειδοποίηση και να μειώνεται το κόστος της απόλυσης. Για τους ίδιους λόγους ο νομοθέτης προέβη και σε περαιτέρω 14. Πρβλ. Ζερδελή Δ. , ό.π., σελ. 1159 επ.