ΣΥΜΒΑΣΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ ΚΑΙ ΡΗΤΡΕΣ ΑΝΑΛΗΨΗΣ ΠΑΡΕΠΟΜΕΝΩΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ (COVENANTS)

IX Προλογικό σημείωμα του συγγραφέα Η ανά χείρας μελέτη είναι χωρισμένη σε δύο αλληλένδετες θεματικές: Το πρώτο σκέ- λος είναι αφιερωμένο στη σύμβαση ομολογιακού δανείου και τα χαρακτηριστικά της, ενώ στο δεύτερο σκέλος εξετάζεται ο ρόλος και οι έννομες συνέπειες των ρητρών ανάληψης παρεπόμενων υποχρεώσεων (των λεγόμενων“covenants”) ως συμβατικών μηχανισμών προληπτικής εξασφάλισης και ενίσχυσης της θέσης του ομολογιούχου δανειστή στη σύμβαση ομολογιακού δανείου. Ο όρος «σύμβαση ομολογιακού δα- νείου» χρησιμοποιείται συλλήβδην στη μελέτη, προκειμένου να υποδηλώσει τα δύο βασικά έγγραφα της εν λόγω χρηματοδοτικής συναλλαγής, ήτοι το πρόγραμμα του ομολογιακού δανείου και τη σύμβαση κάλυψης αυτού, τα οποία διέπουν και ρυθμί- ζουν την έννομη σχέση μεταξύ εκδότριας και επενδυτή. Η ανάπτυξη των επιμέρους θεματικών γίνεται κυρίως από τη σκοπιά του ενοχικού δικαίου και ιδίως του δικαίου των δικαιοπρακτικών ενοχών. Τα ειδικότερα ζητήματα εταιρικού δικαίου που συνδέ- ονται με την έκδοση ομολογιακού δανείου εκφεύγουν των θεματικών ορίων της μο- νογραφίας. Το βιβλίο συμπληρώνεται με παράρτημα, όπου παρατίθενται στα ελληνι- κά πρότυποι όροι (model clauses) συμβάσεων ομολογιακών δανείων, ταξινομημένοι ανά κατηγορίες, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τους νομικούς της πρά- ξης ως «εργαλειοθήκη». Η ιδέα για την ενασχόληση με τα ερευνώμενα ζητήματα γεννήθηκε με αφορμή την επαγγελματική απασχόλησή μου ως νομικού συμβούλου της εταιρείας Southbridge Advisors Α.Ε.Δ.Ο.Ε.Ε. , η οποία δραστηριοποιείται ως διαχειριστής Οργανισμών Εναλ- λακτικών Επενδύσεων, με αντικείμενο την επένδυση σε ελληνικές επιχειρήσεις μέσω ομολογιακών δανείων. Στο πλαίσιο της πρακτικής ενασχόλησής μου με τα εν λόγω ζη- τήματα, διαπίστωσα το έλλειμμα θεωρητικής και νομολογιακής επεξεργασίας τους στην Ελλάδα. Η απουσία νομολογιακών δεδομένων εξηγείται εν μέρει από το γεγο- νός ότι σε πολλές συμβάσεις ομολογιακών δανείων προβλέπονται συνήθως εναλλα- κτικά μέσα συμμόρφωσης προς αποφυγή της δικαστικής οδού (π.χ. ενέχυρο επί με- τοχών με παραχώρηση των δικαιωμάτων ψήφου στον ενεχυρούχο δανειστή) αλλά και από το ότι το μεγάλο οικονομικό αντικείμενο τέτοιων συμφωνιών ωθεί συνήθως τους συμβαλλομένους στη συνομολόγηση ρητρών διαιτησίας, με αποτέλεσμα οι σχε- τικές υποθέσεις να μην καταλήγουν στα δικαστήρια. Σε κάθε περίπτωση πάντως η οι- κονομική σημασία τους για τις σύγχρονες χρηματοδοτικές συναλλαγές καθιστά χρή- σιμη και αναγκαία τη διερεύνηση των νομικών ζητημάτων που θέτει στην πράξη η συνομολόγηση τέτοιων όρων στις συμβάσεις ομολογιακών δανείων, ιδίως των εννό- μων συνεπειών που οι όροι αυτοί αναδύουν. Παράλληλα, σκοπός της μελέτης είναι