ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

2 ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΜΕΛΕΤΗ βαια με διαφορετικούς ρυθμούς και περιεχόμενο στα επιμέρους κράτη 4 . Οι εξελίξεις αυτές θα εκτεθούν στο Κεφάλαιο 2 του Πρώτου Μέρους. Η περίπτωση της Γαλλίας θα αναφερθεί και στο Δεύτερο Μέρος της μελέτης, στο οποίο αναλύεται η πορεία της επιστημονικής συ- ζήτησης αναφορικά με τα ζητήματα της φύσης και της ένταξης των ανεξάρτητων διοικητι- κών αρχών στο ελληνικό νομικό σύστημα. Οι ανεξάρτητες διοικητικές αρχές αποτελούν «ένα νεωτερισμό σε σχέση με το παραδοσι- ακό σχήμα διοίκησης που θέτει υπό τη διεύθυνση ή τουλάχιστον υπό τον έλεγχο της Κυ- βέρνησης» το σύνολο των διοικήσεων του κράτους 5 . Εξαιτίας αυτής της νεωτεριστικής φύ- σης τους εκτέθηκαν σε μία ευρεία θεωρητική συζήτηση σχετικά με τη συνταγματικότητά τους 6 , καθ’ όλο το διάστημα των τριών και πλέον δεκαετιών έντονης παρουσίας τους στα ευρωπαϊκά κράτη. Αν και βαθμιαία παρατηρείται μια μετατόπιση της επιστημονικής συζή- τησης από το νομικό πεδίο στο πολιτικό και οικονομικό, δεδομένου ότι ελέγχεται πρωτί- στως η αποτελεσματικότητα και η αποδοτικότητα των θεσμικών αυτών μορφωμάτων, τα οποία θεωρούνται πλέον χωρίς αμφισβήτηση διοικητικά όργανα, αφού ήδη έχουν ανα- λάβει περιοχές άσκησης πολιτικής που ανήκαν προηγουμένως στην εκτελεστική εξουσία 7 . 4. Στη Γαλλία η πρώτη ανεξάρτητη διοικητική αρχή ιδρύθηκε το 1978 (Εθνική Επιτροπή Πληροφορικής και Ελευθεριών/Commission nationale de l’informatique et des libertés), ενώ στην Ελλάδα το 1989 (Εθνι- κό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης/ΕΣΡ). Σύντομη περιγραφή για τις συσταθείσες στην Ελλάδα ανεξάρτη- τες διοικητικές αρχές, Ν. Δ. Κουλούρης, Οι Ανεξάρτητες Διοικητικές Αρχές, σε: Επ. Π. Σπηλιωτόπουλος/ Αντ. Μακρυδημήτρης (επιμ.), Η Δημόσια Διοίκηση στην Ελλάδα, Αντ. Ν. Σάκκουλας, Αθήνα-Κομοτηνή 2001, σ. 103 επ. Για την εξέλιξη του θεσμού σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και ΗΠΑ, αντί πολλών, Cl.-Al. Colliard/G. Timsit (dir.), Les autorités administratives indépendantes, PUF, Paris 1988. 5. Βλ. Rapport de l’Office Parlementaire d’évaluation de la législation sur Les autorités administratives indépendantes του γερουσιαστή Patrice Gélard, έτους 2006, που συντάχθηκε για λογαριασμό του γαλ- λικού Κοινοβουλευτικού Γραφείου Αξιολόγησης της Νομοθεσίας, στο εξής: Rapport P. Gélard 2006, σ. 50, όπου επισημαίνεται ότι οι ανεξάρτητες διοικητικές αρχές βρίσκονται «σε ρήξη με την παραδοσιακή οργάνωση του κράτους», όχι μόνο επειδή δεν υπόκεινται στον έλεγχο της Κυβέρνησης, αλλά επιπλέον επειδή «μπορούν να σωρεύουν όλες τις αρμοδιότητες […].» Ιδρύθηκαν σαν «μικρά τομεακά κράτη» σε σχέση με το παραδοσιακό κράτος που ενοποιείται και δομείται στη διάκριση των εξουσιών. 6. Αντί πολλών στη Γαλλία, J. Chevallier, Réflexions sur l’institution des autorités administratives indépendantes, J. C. P. 1986, G. I. Doctrine n° 3254. Θετική ήταν η στάση του Συνταγματικού Συμβου- λίου και του Συμβουλίου της Επικρατείας στη Γαλλία τη δεκαετία της έντονης συζήτησης (1980) όσον αφορά στην ένταξη στο νομικό σύστημα των ανεξάρτητων διοικητικών αρχών, ιδίως σε: Rapport Public 2001, ό.π., σ. 294-299. Ανάλογη ήταν η στάση και του Συμβουλίου της Επικρατείας στην Ελλάδα (ενδει- κτικά ΣτΕ Ολ 930/1990). Πρβλ. Κ. Χρυσόγονου, Οι Ανεξάρτητες Αρχές στο Σχέδιο της Επιτροπής Αναθε- ώρησης του Συντάγματος, ΤοΣ 2000, σ. 1163 επ. (1163), όπου ο συγγραφέας επισημαίνει την «επιφυ- λακτικότητα», με την οποία αντιμετώπισε τα όργανα αυτά η νομολογία του Συνταγματικού Συμβουλίου στη Γαλλία, «τη χώρα της ηπειρωτικής Ευρώπης όπου βρήκε ίσως τη μεγαλύτερη απήχηση αυτός ο αγ- γλοσαξωνικής βασικά προέλευσης θεσμός», «επιμένοντας» ταυτόχρονα στον διοικητικό τους χαρακτή- ρα και «οριοθετώντας σύμφωνα με το Σύνταγμα τις αρμοδιότητές τους». 7. Δηλαδή με αξίες που ανάγονται στα βασικά κριτήρια αξιολόγησης και νομιμοποίησης της διοικητικής δράσης στη φάση της συρρίκνωσης του δημόσιου τομέα λόγω ιδιωτικοποιήσεων, πρβλ. Γ. Κατρού- γκαλου, Ο διοικούμενος: πολίτης ή πελάτης; Δημόσιες αξίες και μορφές διοικητικής δραστηριότητας, σε: Αντ. Μακρυδημήτρης/Μ. Σαματάς/Λ. Μαρούδας/Μ.-Ηλ. Πραβίτα (επιμ.), Διοίκηση και Δημοκρατία: Ποιότητα, Αποτελεσματικότητα, Νομιμοποίηση, Σάκκουλας, Αθήνα 2011, σ. 869 επ. Εξάλλου ένας από τους λόγους ίδρυσης των ανεξάρτητων διοικητικών αρχών είναι η ανάγκη ρύθμισης των απορρυθμιζό-