ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

4 ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΜΕΛΕΤΗ διορισθεί το ελάχιστο όριό τους παρέμβασης, επιχειρείται στο τέλος του Κεφαλαίου 1 του Πρώτου Μέρους. Τα κριτήρια ανεξαρτησίας των ανεξάρτητων διοικητικών αρχών προκύπτουν εμπειρικά, χωρίς να αποτελούν σταθερές εννοιολογικές κατασκευές, οπότε ο βαθμός ανεξαρτησί- ας κάθε ανεξάρτητης διοικητικής αρχής μπορεί να ελεγχθεί μέσω της πλειονότητας των (υπό)κριτηρίων στα οποία αναλύονται κατ’ αρχήν οι επιμέρους εγγυήσεις προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας που θωρακίζουν τα όργανα αυτά έναντι της εκτελεστικής εξουσίας. Η κατοχύρωση λοιπόν της νομιμότητας της δράσης τους μέσω της πρόβλεψης θεσμικών εγγυήσεων, ο δικαστικός έλεγχος της λειτουργίας τους και η δημοκρατική νομι- μοποίησή τους βρίσκονται στον πυρήνα της σταδιακής κοινωνικής αποδοχής τους. Από τα κοινά κριτήρια ανεξαρτησίας, η παρούσα μελέτη δίνει έμφαση στις εγγυήσεις προ- σωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας των εν λόγω οργάνων, αφού διαμέσου αυτών διε- ρευνάται κυρίως ο βαθμός ανεξαρτησίας τους και διαπιστώνεται στην ελληνική περίπτωση σύγκλιση των δύο κατηγοριών στις οποίες κατατάσσονται αυτές, δηλαδή των δικαιωμά- των και της οικονομικής ρύθμισης. Στη Γαλλία μάλιστα ήδη έχει γίνει αντικείμενο πρότασης η δρομολόγηση μιας σύγκλισης των εγγυήσεων ανεξαρτησίας διά της νομοθετικής οδού υπό τη μορφή της διεύρυνσής τους σε όλες τις ανεξάρτητες διοικητικές αρχές αδιακρίτως κατηγορίας 11 . Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθεί ότι η διαφοροποίηση των εγγυ- ήσεων ανεξαρτησίας ως προς τις επιμέρους εκφάνσεις και αποτυπώσεις τους ακολουθεί τις συνθήκες δόμησης και λειτουργίας του πολιτικού συστήματος των επιμέρους χωρών, αλλά και την ιδιαίτερη νομική κουλτούρα τους που προσδιορίζει τις επιμέρους εφαρμογές της έννοιας της ανεξαρτησίας. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Γαλλίας, το οποίο εξετάζεται στο Κεφάλαιο 2 του Πρώτου Μέρους (Υποκεφάλαιο Β). Ενώ η τυχόν απόκλιση μεταξύ θεσμικής περιγραφής και πραγματικής λειτουργίας των ανεξάρτητων διοικητικών αρχών μπορεί να αποδοθεί σε μια σειρά από παράγοντες που αφορούν στο κάθε συγκε- κριμένο πολιτικό σύστημα και στην προκειμένη περίπτωση στο ελληνικό, όπως προφανή θέματα στελέχωσης, υποδομών κ.λπ ., τα οποία και υποδεικνύουν τα εσωτερικά όρια πα- ρέμβασης των οργάνων αυτών στον τομέα δράσης τους. Ο έλεγχος του βαθμού ανεξαρτησίας που επιχειρείται βασίζεται στην ως άνω γενικά απο- δεκτή διάκριση των ανεξάρτητων διοικητικών αρχών σύμφωνα με την αποστολή τους. Η σύμπτωση όλων των εγγυήσεων προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας ή μέρους από αυτές σε μία ανεξάρτητη διοικητική αρχή είναι αυτή που θα συστήσει εντέλει το βαθ- μό ανεξαρτησίας της, εφόσον εξασφαλίζεται ένα ελάχιστο όριο αρμοδιοτήτων. Στη σύγκλι- ση εγγυήσεων ανεξαρτησίας των δύο κατηγοριών ανεξάρτητων διοικητικών αρχών συ- νέβαλε η συνταγματοποίηση των ανεξάρτητων διοικητικών αρχών των δικαιωμάτων και η υπαγωγή τους στη γενική ρύθμιση του άρθρου 101Α του Συντάγματος, όπου αναγρά- φονται τα κοινά κριτήρια ανεξαρτησίας τους, χωρίς επιμέρους εξειδικεύσεις. Ο εκτελεστι- 11. Rapport P. Gélard 2006, ό.π., ενδεικτικά σ. 6, όπου προτείνεται να ελεγχθεί ο πολλαπλασιασμός των ανεξάρτητων διοικητικών αρχών, να εναρμονισθούν ορισμένοι κανόνες λειτουργίας τους και να ενι- σχυθούν οι εγγυήσεις ανεξαρτησίας τους, καθώς και ο κοινοβουλευτικός έλεγχος επ' αυτών.