Ο ΝΕΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΤΟΥ Ν 4855/2021

8 Άρθρο 57 – ΓΕΝΙΚΟΙ ΟΡΙΣΜΟΙ β. Οι ουσιαστικές προϋποθέσεις της εκκρεμοδικίας επικεντρώνονται στην: ύπαρξη δύο ποινικών διώξεων - ταυτότητα προσώπου και ταυτότητα πράξεως . Ως ταυτότητα προσώπου νοείται η του συγκεκριμένου κατηγορουμένου - δηλαδή του ως δράστη κατηγορηθέντος έστω και αν καταγγέλ- θηκε με ψευδές ή λανθασμένο όνομα ή μεταβλήθηκαν τα χαρακτηριστικά του στοιχεία ή ιδιότητες 4 . Ως πράξη , σε επίπεδο νομολογιακό, νοείται το ιστορικό γεγονός - δηλαδή η υλική πράξη και η πνευματική κίνηση, με όλα τα αποτελέσματα στον εξωτερικό κόσμο, καθ’ όλη τη διαδρομή και καθ’ όλες τις πραγματικές και νομικές όψεις της, τις οποίες ο δικαστής έχει δικαίωμα (και υποχρέωση) να ερευνήσει και αξιολογήσει αυτεπαγγέλτως· η ταυτότητα πράξεως καταφάσκεται όταν η μία κατηγο- ρία συγκροτείται αντικειμενικά από τα ίδια πραγματικά περιστατικά, από τα οποία απαρτίζεται κατά τα ουσιώδη αντικειμενικά της στοιχεία και η άλλη κατηγορία 5 . Σημειώνεται και πάλι ότι η ταυτότητα της πράξεως αφενός μεν δεν αναιρείται από την πρόσδοση διαφορετικού νομικού χαρακτηρισμού ή την παραδοχή επιβαρυντικών περιστάσεων 6 , αφετέρου δε αποτελεί κοινό μέγεθος για τους θε- σμούς του δεδικασμένου, της εκκρεμοδικίας και της μεταβολής κατηγορίας 7 . γ. Ο τρόπος προβολής της εκκρεμοδικίας ταυτίζεται μ’ εκείνον του δεδικασμένου. Πάγια είναι η νομολογιακή παραδοχή που αποπνέει ρητή αξίωση εισαγωγής της εκκρεμοδικίας στην ποινική δίκη με τη μορφή του αυτοτελούς ισχυρισμού , συγκεντρούντος όλα τα απαιτούμενα για τούτον στοιχεία και αποδεικνυόμενου από τον κατηγορούμενο με προσαγωγή των σχετικών εγγράφων 8 . δ. Αναφορικά με τις παραγόμενες από την εκκρεμοδικία δικονομικές συνέπειες επισημαίνονται αναλυτικότερα τα ακόλουθα: Η εκκρεμοδικία, όπως και το δεδικασμένο, χαρακτηρίζεται, σε επίπεδο νομικής φύσεως, ως αρ- νητική δικονομική προϋπόθεση της ποινικής δίκης, με την έννοια ότι η ύπαρξή της εμποδίζει την 4. Βλ. ενδεικτικά: ΑΠ 629/1977 ΠοινΧρ 1977,893, ΑΠ 1571/1990 ΠοινΧρ 1991,682, ΑΠ 628/2000 ΠοινΧρ 2001,23, ΑΠ 218/2002 ΠΛογ 2002,493, ΑΠ 1259/2005 ΠοινΔικ 2005,1500, ΑΠ 1293/2007 ΠοινΔικ 2008,128, ΕφΑθ 2118/2000 ΠοινΧρ 2001,74, ΠλημΧαλκ 71/1997 ΠοινΧρ 1998,524. 5. Βλ. ενδεικτικά: ΑΠ 327/1977 ΠοινΧρ 1977,674, ΑΠ 629/1977 ΠοινΧρ 1977,893, ΑΠ 246/1993 Υπερ 1993,578, όπου παρατηρήσεις Παπαδαμάκη , ΑΠ 1392/1993 ΠοινΧρ 1994,147, ΑΠ 49/1995 ΠοινΧρ 1995,323 (όπου σημείωση Δημάκη ), ΑΠ 898/1996 ΠοινΧρ 1997,399, ΑΠ 1306/1998 ΠοινΧρ 1999,716, ΑΠ 1029/1999 ΠοινΧρ 2000,515, ΑΠ 628/2000 ΠοινΧρ 2001,23, ΑΠ 1416/2000 ΠοινΧρ 2001,528, ΑΠ 316/2001 ΠΛογ 2001,460, ΑΠ 1559/2002 ΠοινΧρ 2003,535, ΑΠ 204/2005 ΠοινΔικ 2005,769, ΑΠ 208/2005 ΠοινΔικ 2005,770, ΑΠ 563/2006 ΠοινΔικ 2006,1081, ΑΠ 1293/2007 ΠοινΔικ 2008,128, ΑΠ 1544/2007 ΠοινΔικ 2008,396, ΕφΑθ 224/1979 ΠοινΧρ 1980,683, ΕφΘεσ 288/1993 Υπερ 1993,1133, ΕφΘεσ 1430/1999 ΝοΒ 1999,646, ΕφΑθ 2168/2000 ΠοινΧρ 2001,74, ΠλημΑθ 5447/2000 ΠοινΔικ 2001,25. 6. Βλ. ενδεικτικά: ΑΠ 865/1972 ΠοινΧρ 1973,115, ΑΠ 390/1991 ΠοινΧρ 1991,1080, ΑΠ 1747/1999 Υπερ 2000,292, όπου παρατηρήσεις Καϊάφα-Γκμπάντι , ΜΟΕφΠατρ 9-11/1999 ΠοινΧρ 1999,364, ΕφΘεσ 120/1983 ΠοινΧρ 1983,640, ΕφΑθ 2866/1996 Υπερ 1997,332, όπου σημείωση Μαργαρίτη , ΕφΑθ 2168/2000 ΠοινΧρ 2001,74, ΠλημΑθ 9218/1986 ΠοινΧρ 1986,1033, ΠλημΘεσ 1395/1999 Υπερ 2000,240, όπου παρατηρή- σεις Καϊάφα-Γκμπάντι . 7. Βλ. ενδεικτικά: Μανωλεδάκη , ό.π., Μαργαρίτη , ό.π., ΕφΑθ 2738/1994 Υπερ 1995,229 και γενικότερα Καλ- φέλη , Το έννομο αγαθό ως βάση για την επίλυση του προβλήματος της μεταβολής κατηγορίας στην ποινι- κή θεωρία, 1987. 8. Βλ. ενδεικτικά: ΑΠ 699/1986 ΠοινΧρ 1986,723, ΑΠ 1644/1995 ΠοινΧρ 1996,1049, ΑΠ 697/1996 ΠοινΧρ 1997,291, ΑΠ 291/1998 ΠοινΔικ 1998,777, ΑΠ 1426/1998 ΠοινΧρ 1999,897, ΑΠ 1506/1998 ΝοΒ 1999,646, ΑΠ 1235/1999 ΠοινΔικ 2000,87, ΑΠ 628/2000 ΠοινΧρ 2001,23, ΑΠ 1416/2000 ΠοινΧρ 2001,518, ΑΠ 13/2001 ΠΛογ 2001,51, ΑΠ 767/2001 ΠοινΧρ 2002,240, ΑΠ 1622/2001 ΠοινΔικ 2002,230, ΑΠ 138/2002 ΠοινΧρ 2002,836, ΑΠ 1769/2007 ΠοινΔικ 2008,528, ΑΠ 190/2008 ΠοινΔικ 2008,952, ΠλημΑθ 29/1996 ΑρχΝ 1999,750. 3 4 5 6