Ο ΝΕΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΤΟΥ Ν 4855/2021

9 ΓΕΝΙΚΟΙ ΟΡΙΣΜΟΙ – Άρθρο 57 πρόοδο της σχετικής διαδικασίας 9 . Ευθύς μόλις προταθεί και αποδειχθεί, η μία από τις δύο ποινικές διώξεις κηρύσσεται , όπως και επί δεδικασμένου (άρθρα: 310 παρ. 1 και 368 περ. γ΄ ΚΠΔ), απαρά- δεκτη, με την προϋπόθεση ότι η άλλη (: η παραμένουσα ενεργός) ούτε ματαιώθηκε, ούτε πάσχει από ακυρότητα για έλλειψη δικονομικού όρου 10 . Εάν, πάντως, το δικαστικό συμβούλιο ή το δικαστήριο δεν κηρύξει την ποινική δίωξη απαράδεκτη εκεί όπου οφείλει να το πράξει ή κηρύξει την ποινική δίωξη απαράδεκτη εκεί όπου έπρεπε να μην το κάνει, υπάρχει (θετική ή αρνητική) υπέρβαση εξουσίας και κατά συνέπεια (: άρθρα 484 παρ. 1 στοιχ. στ΄ και 510 παρ. 1 περ. Η΄ ΚΠΔ) λόγος αναιρέσεως 11 . ε. Το τελευταίο, καίριο ωστόσο, ερώτημα που ανακύπτει, κατά την παρούσα αλληλουχία σκέψε- ων, είναι τούτο: Ποια από τις δύο ποινικές διώξεις κηρύσσεται απαράδεκτη; Εκείνη που έπεται (: βρίσκεται σε υποδεέστερο από άποψη δικονομικής ωριμότητας στάδιο) διαδικαστικά, ανεξάρ- τητα από τη χρονική σειρά ασκήσεώς της (: α΄ εκδοχή) ή εκείνη που έπεται στη σειρά χρονικής ασκήσεως, ανεξάρτητα από το στάδιο δικονομικής ωριμότητάς της (: β΄ εκδοχή); Η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα σε νομολογιακό μεν επίπεδο υπήρξε ομόφωνη, στο θεωρητικό όμως πεδίο εμφανίζεται διχοστασιακά. Ειδικότερα: Ένα ευρύ μέρος της επιστήμης και το σύνολο, αρχικά έμμεσα και στη συνέχεια ρητά, της νομολογίας αποδέχονται την πρώτη εκδοχή: κηρύσσεται απα- ράδεκτη η διαδικαστικά και όχι χρονικά επόμενη ποινική δίωξη 12 . Η ίδια, πάντως, κατεύθυνση 9. Βλ. Ανδρουλάκη , ό.π., Δέδε , ό.π., Καίσαρη , ό.π., σελ. 676, Καρρά , ό.π., Κονταξή , ό.π., σελ. 603, Μανω- λεδάκη , ό.π., Μαργαρίτη , ό.π., Σεβαστίδη , ό.π., σελ. 743, Συλίκου , Δεδικασμένο και εκκρεμοδικία σε πε- ρίπτωση κατ’ ιδέαν συρροής εγκλημάτων, ΠραξΛογΠΔ 2002,439 επ., ΑΠ 291/1963 ΠοινΧρ 1963,614, ΑΠ 636/1977 ΠοινΧρ 1977,897, ΑΠ 917/1977 ΠοινΧρ 1978,209, ΑΠ 845/1979 ΠοινΧρ 1980,65, ΑΠ 19/1988 ΠοινΧρ 1988,419, ΑΠ 1285/1991 ΠοινΧρ 1992,176, ΣυμβΕφΘεσ 120/1983 ΠοινΧρ 1983,640, ΣυμβΕφΑθ 2866/1996 Υπερ 1997,332, ΣυμβΕφΘεσ 1430/1999 ΠοινΔικ 2000,129, ΣυμβΠλημΑθ 928/1986 ΠοινΧρ 1986,1033, όπου (σύμφωνη) πρόταση Ε. Ρασιδάκη, ΔιαρκΣτρατΘεσ 122/1987 Αρμ 1988,60, ΣυμβΠλημ- Ρόδου 6/2005 Αρμ 2005,2036, όπου (σύμφωνη) πρόταση Α. Παπαματθαίου , ΣυμβΠλημΛευκ 32/2005 ΝοΒ 2005,1157, όπου (σύμφωνη) πρόταση Κ. Σοφουλάκη . 10. Βλ. ενδεικτικά: ΑΠ 917/1977 ΠοινΧρ 1978,209, ΑΠ 845/1979 ΠοινΧρ 1980,65, ΑΠ 1285/1991 ΠοινΧρ 1992,176, ΑΠ 1752/1994 ΝοΒ 1995,748, ΑΠ 1836/1984 ΠοινΧρ 1995,190, ΑΠ 291/1998 ΠοινΧρ 1998,904, ΑΠ 1506/1998 ΠοινΧρ 1999,843, ΑΠ 480/1999 ΠοινΔικ 2001,382, όπου παρατηρήσεις Καίσαρη , ΑΠ 767/2001 ΠοινΔικ 2001,480, ΑΠ 190/2008 ΠοινΔικ 2008,952, ΠλημΘεσ 1641/1990 Υπερ 1991,250, ΠλημΑθ 3934/1993 Υπερ 1995,126, ΠλημΑθ 198/2001 ΠΛογ 2001,125. 11. Βλ. ενδεικτικά: ΑΠ 287/1986 ΠοινΧρ 1986,581, ΑΠ 1285/1991 ΠοινΧρ 1992,176, ΑΠ 1759/1994 ΝοΒ 1995,748, ΑΠ 1836/1994 ΠοινΧρ 1995,190, ΑΠ 1670/1995 ΠοινΧρ 1996,1272, ΑΠ 898/1996 ΠοινΧρ 1997,399, όπου παρατηρήσεις Βαθιώτη , ΑΠ 628/2000 ΠοινΧρ 2001,23, ΑΠ 975/2001 ΠοινΧρ 2001,335, ΑΠ 1651/2001 ΠοινΔικ 2002,235, ΑΠ 821/2003 ΠοινΔικ 2003,1157, ΑΠ 603/2004 ΠΛογ 2004,697, ΑΠ 795/2004 ΠΛογ 2004,909, ΑΠ 1575/2004 ΠΛογ 2004,1974, ΑΠ 1577/2004 ΠΛογ 2004,1981, ΑΠ 447/2006 ΠΛογ 2006,380, ΑΠ 1399/2006 ΠοινΔικ 2007,243, ΑΠ 424/2007 ΠοινΧρ 2008,122, ΑΠ 1192/2009 Ποιν- Δικ 2010,271, ΠλημΔραμ 64/1994 ΠοινΧρ 1994,1043, ΠλημΑθ 5447/2000 ΠοινΔικ 2001,25. 12. Βλ. Δέδε , ό.π., του ίδιου , Το αντικείμενον της ποινικής δίκης, σελ. 190, Ζησιάδη , ό.π., σελ. 307 επ., Καίσα- ρη , ό.π., σελ. 679, Κονταξή , ό.π., σελ. 605, ΑΠ 29/1963 ΠοινΧρ 1963,614, ΑΠ 428/1967 ΠοινΧρ 1967,604, ΑΠ 917/1977 ΠοινΧρ 1978,209, ΑΠ 19/1988 ΠοινΧρ 1988,419, ΑΠ 1644/1995 ΠοινΧρ 1996,1049, ΑΠ 818/1996 ΠοινΧρ 1996,1049, ΑΠ 237/1997 ΝοΒ 1997,1162, ΑΠ 480/1999 ΠοινΔικ 1999,646, ΑΠ 1029/1999 Υπερ 1999,1380, όπου σύμφωνες παρατηρήσεις Μαργαρίτη , ΑΠ 628/2000 ΠοινΧρ 2001,23, ΑΠ 924/2001 ΠοινΔικ 2001,1085, ΑΠ 1651/2000 ΠΛογ 2001,2004, ΑΠ 1559/2002 ΝοΒ 2003,534, ΑΠ 795/2004 ΝοΒ 2004,1820, ΕφΑθ 397/1966 ΠοινΧρ 1966,175, ΕφΘεσ 120/1983 Αρμ 1983,687, ΕφΑθ 71/1984 ΠοινΧρ 1984,865, ΕφΠατρ 82/1992 Αρμ 46,757, ΕφΑθ 2866/1996 Υπερ 1997,332, ΕφΑθ 2168/2000 ΠοινΧρ 2001,74, ΠλημΑθ 928/1986 ΠοινΧρ 1986,1033, ΠλημΠατρ 181/1989 Αρμ 1989,796, ΠλημΘεσ 1641/1990 Υπερ 1991,250, ΠλημΑθ 3934/1993 Υπερ 1995,126, όπου παρατηρήσεις Ζαχαριάδη , ΠλημΣερ 314/1996 Αρμ 1997,1380, ΠλημΧαλκ 70/1997 ΠοινΧρ 1998,530, ΠλημΑθ 5447/2000 ΠοινΔικ 7