ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ

10 Χωροταξικός Σχεδιασμός λεοδομικό σχεδιασμό έχουν επιπτώσεις στον ύπαιθρο χώρο (π.χ. εκτός σχεδίου οικιστι- κή ανάπτυξη, χωροθέτηση επενδύσεων κ.λπ .), στην χωροταξία (π.χ. ΖΟΕ, διαχείριση του τοπίου κ.λπ .). Πρέπει επίσης να υπογραμμιστεί ότι η ανάλυση που ακολουθεί δεν αποβλέπει σε μία ενδε- λεχή παρουσίαση και κριτική θεώρηση των θεσμικών οργανωτικών και πρακτικών ζητη- μάτων που παραθέτει -κάτι τέτοιο θα υπερέβαινε τους σκοπούς του βιβλίου- αλλά αποσκο- πεί σε μια συνολική παρουσίαση της εξέλιξης του θεσμικού πλαισίου όσον αφορά στους βασικούς άξονες αυτού. 3.2 Πρώτη περίοδος: Η περίοδος των πολέμων (1923 - ’70) Η πρώτη περίοδος προσδιορίζεται από το 1923 μέχρι τη δεκαετία του ’70. Η κύρια εξέ- λιξη της περιόδου αφορούσε στο ΝΔ/17.07.1923 (ΦΕΚ Α' 228), «Περί σχεδίων πόλεων, κωμών και συνοικισμών του κράτους και οικοδομής αυτών», το οποίο αποτέλεσε σταθ- μό στην ιστορία του πολεοδομικού σχεδιασμού στην Ελλάδα. Ψηφίστηκε μετά την Μικρα- σιατική καταστροφή, προκειμένου να αντιμετωπιστούν άμεσα τα οικιστικά ζητήματα που προέκυψαν από την έλευση των προσφύγων και την ανάγκη που δημιουργήθηκε για την στέγασή τους, γεγονός που μεταβάλλει ουσιαστικά τη γεωγραφία της Ελλάδας. Ο πληθυ- σμός των προσφύγων ανέρχεται περίπου σε 1,5 εκ. σε μια χώρα που αριθμούσε περίπου 4 εκ. Η Αθήνα και ο Πειραιάς διπλασίασαν τον πληθυσμό τους και ενοποιήθηκαν για πρώ- τη φορά, ενώ η περιαστική ανάπτυξη ενοποιεί την Αθήνα με τα προάστια και δημιουργεί νέους αστικούς πυρήνες. Η Αθήνα ενωμένη με τον Πειραιά κατοχυρώνει πλέον ηγεμονικό ρόλο στο μέχρι τότε ισόρροπο οικιστικό δίκτυο. (Καρύδης Δ. 2006: 256). Τα νέα δεδομένα που δημιουργούνται την περίοδο του μεσοπολέμου απαιτούν την κατα- σκευή πολλών κατοικιών με τον ταχύτερο, οικονομικότερο και λειτουργικότερο τρόπο, αναγκαιότητες που βρίσκουν την έκφρασή τους στις αρχές του μοντέρνου κινήματος που σταδιακά επικρατεί και στην Ελλάδα, διαδεχόμενο τον νεοκλασικισμό. Το ΝΔ του 1923 αποτέλεσε για σχεδόν μισό αιώνα το κύριο νομοθετικό πλαίσιο για την εκ- πόνηση και έγκριση των ρυμοτομικών σχεδίων σε συνδυασμό με τον ΓΟΚ ΝΔ/03.04.1929 (Χριστοφιλόπουλος Δ. 2007: 98, Γιαννακούρου Τ. 2004: 459). Βάσει του ΝΔ του 1923 το σύνολο της εθνικής επικράτειας χωριζόταν σε τρεις γενικές κα- τηγορίες, με βάση την ύπαρξη ή όχι εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου, και αφορά: α) στις περιοχές εντός σχεδίου πόλεως, με όρους και περιορισμούς δόμησης που ορίζονται από εγκεκριμένο σχέδιο, β) στις περιοχές εκτός σχεδίου πόλεως, όπου ισχύουν (βάσει με- ταγενέστερων ΠΔ) ενιαίοι κανόνες δόμησης για όλες τις ιδιοκτησίες υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις (π.χ. εμβαδόν 4000 τ.μ.) και τέλος γ) στους οικισμούς προ του 1923, που δεν έχουν εγκεκριμένο σχέδιο και υπάγονται σε ειδικό νομοθετικό καθεστώς (Χριστοφι- λόπουλος 2007: 98). Η θέσπιση του πρώτου πολεοδομικού νόμου είναι σημαντική καθώς για πρώτη φορά κα- ταγράφεται προσπάθεια συστηματικού ελέγχου και διευθέτησης ζητημάτων που αφορούν