Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΣΥΓΧΥΣΗΣ ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΣΗΜΑΤΟΣ

ΠΡΟΪΔΕΑΣΜΟΣ 5 Υπό ορισμένες, λοιπόν, προϋποθέσεις, το συμφέρον του σηματούχου να περι- φρουρήσει το σήμα του κρίνεται έννομο. Η έννομη τάξη το επιθυμεί. Αυτό διότι, αποδεχόμενοι πορίσματα της οικονομικής επιστήμης, η ορθολογική προστασία των δικαιωμάτων βιομηχανικής ιδιοκτησίας συνιστά απολύτως αναγκαίο κίνη- τρο για την ανάπτυξη, ενισχύει τον ανταγωνισμό και, τελικά, (συν)προστατεύ- ει τον καταναλωτή. Ειδικότερα, η (ορθολογική) νομική προστασία των εμπορι- κών σημάτων επιτρέπει στις επιχειρήσεις να διεκδικούν – μέσω της (επαρκούς) διαφοροποίησης - ένα μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς μέσα από τη συνεχή βελτίω- ση της ποιότητας, της καινοτομίας και των τιμών των προϊόντων· εν γένει, αντα- ποκρινόμενες καλύτερα στις ανάγκες των καταναλωτών 18 . Παράλληλα, βελτιώ- νει το επίπεδο πληροφόρησης των τελευταίων για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που προσφέρονται στην αγορά και τους επιτρέπει να λαμβάνουν με μεγαλύτε- ρη ταχύτητα αποφάσεις που ανταποκρίνονται καλύτερα στα συμφέροντά τους. Από την άλλη πλευρά, είναι αλήθεια ότι οι ίδιοι περίπου λόγοι αποτελούν τη βα- θύτερη αιτία για την οποία το σήμα δεν προστατεύεται απροϋπόθετα. Οι ακόλου- θες διαπιστώσεις είναι αναγκαίες, προκειμένου να γίνει κατανοητό αυτό που μό- λις προηγήθηκε. Η ανάγκη προστασίας και η απονομή ενός είδους απόλυτου δικαιώματος στο ση- ματούχο υπαγορεύεται από τα οφέλη, τα οποία αυτή ακριβώς η προστασία θα κο- μίσει. Όπως αναφέρθηκε ανωτέρω, υπό προϋποθέσεις, η προστασία μιας ένδει- ξης ενισχύει την οικονομία στο σύνολό της. Σε περιπτώσεις, ωστόσο, στις οποίες φαίνεται ότι δεν κομίζονται τέτοια οφέλη, παρίσταται αδικαιολόγητη η παροχή αντίστοιχης προστασίας· δεν θα προέκυπτε όφελος για την αγορά και την οικο- νομία. Τουναντίον, μάλιστα, θα προέκυπτε και ζημία. Πράγματι, έχει διαπιστωθεί ότι η υπέρμετρη προστασία των δικαιωμάτων βιομηχανικής ιδιοκτησίας οδηγεί σε νομικά μονοπώλια και περιορίζει τη διάχυση της γνώσης και τον ίδιο τον ανταγω- νισμό 19 . Ο (φαινομενικός) περιορισμός του ανταγωνισμού, στο τέλος της ημέρας, τον ευνοεί μόνο όταν αυτός δεν είναι αδικαιολόγητος· με άλλα λόγια, όταν κρίνε- ται ότι από έναν εντοπισμένο περιορισμό του, αυτός θα εξέλθει, τελικά, συνολικά ωφελημένος 20 . Για όλα αυτά όμως, μια (χρυσή) τομή είναι αναγκαία. 18. Για τη σημασία της προστασίας του σήματος ως κίνητρο και τελικά αναγκαία νομική εξασφάλι- ση για τις περαιτέρω επενδύσεις και ανάπτυξη από πλευράς επιχειρήσεων, βλ. M. Senftleben, The Trademark Tower of Babel – Dilution Concepts in International, US and EC Trademark Law International Review of Intellectual Property and Competition Law, 2009, Vol. 40, 46. 19. Βλ. αιτιολογική έκθεση ν. 4679/2020. 20. Βλ. Μ.-Θ. Μαρίνο, σχολιασμός στην C-65/12, ΧρΙΔ, 2014, σελ. 537, όπου μεταξύ άλλων, σχετικά με το δικαίωμα στο σήμα, αναφέρει: « Το γεγονός ότι είναι μονοπωλιακό δικαίωμα δεν αναιρεί τη θετική επίδρασή του στον ανταγωνισμό. Η έννομη τάξη παρέχει αυτή τη μο- νοπωλιακή θέση, προκειμένου να δημιουργήσει ένα κίνητρο για να αναπτυχθεί στην αγορά μια συμπεριφορά που ενισχύει τον ανταγωνισμό. Aπό την άλλη δεν παρέχει στον φορέα του προστασία από πρακτικές που ανήκουν στην ουσία του ανταγωνισμού. Έτσι το σήμα, υπό τον στόχο της προστασίας της ολότητας, προσδένεται σε ένα σύστημα «ανόθευτου ανταγω- νισμού». Ισορροπεί μεταξύ του συμφέροντος του δικαιούχου να διαφυλάξει την βασική λει-