Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΣΥΓΧΥΣΗΣ ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΣΗΜΑΤΟΣ

6 Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΣΥΓΧΥΣΗΣ ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΣΗΜΑΤΟΣ Οι προϋποθέσεις για την καταχώριση ένδειξης ως «σήμα», αναλύονται αμέσως στη συνέχεια. Ο διακριτικός χαρακτήρας της ένδειξης αποτελεί ίσως τη χαρακτη- ριστικότερη απαίτηση: αν η ένδειξη στερείται διακριτικού χαρακτήρα, αδυνα- τεί να παράγει όλες αυτές τις ωφέλειες που υπαγόρευσαν την απόλυτη προστα- σία. Ως εκ τούτου, η παροχή τέτοιας προστασίας θα παρίσταται ανομιμοποίητη. Εάν το σήμα καταχωρισθεί, για όσο διάστημα διαρκεί η παρεχόμενη από το νόμο προστασία, είναι πιθανό να χρησιμοποιηθεί στις συναλλαγές ή να κατατεθεί προς καταχώριση μια ένδειξη η οποία, εν όψει των κάθε φορά ειδικότερων συνθηκών, ενδέχεται να δημιουργεί τον κίνδυνο να τη συγχέουν οι καταναλωτές με το ήδη καταχωρισμένο σήμα. Εάν διαγνωσθεί ότι πράγματι τέτοια πιθανότητα συντρέ- χει, κρίνεται ότι το (προγενέστερο) σήμα αξίζει προστασίας· υπό την έννοια ότι η ένδειξη δεν θα καταχωρισθεί στο μητρώο σημάτων (ή, εάν έχει ήδη καταχωρι- σθεί, θα ακυρωθεί ή, εξάλλου, εάν μιλάμε για χρήση στις συναλλαγές συγκεκρι- μένης ένδειξης ως απλό διακριτικό γνώρισμα, αυτή θα μπορεί να απαγορευθεί). Παρατηρούμε ότι κατ’ αποτέλεσμα, στην περίπτωση αυτή, η ελευθερία των τρί- των για την επιλογή ένδειξης με την οποία θα δραστηριοποιούνται στις συναλ- λαγές, περιορίζεται. Αυτό όμως συμβαίνει κατόπιν αξιολόγησης, σύμφωνα με την οποία η προστασία σε τέτοιες περιπτώσεις ευνοεί, συνολικά, την οικονομία. Προκειμένου περί σημάτων, διχοτόμος έννοια για την παροχή ή μη προστασίας, αποτελεί - μετά την Οδηγία 1989/104 ΕΚ 21 - εκείνη του κινδύνου σύγχυσης. Ει- δικότερα, όταν με τα κριτήρια που αναλύονται στη συνέχεια – και ευρίσκουν δι- καιολογητικό υπόβαθρο σε αυτές τις ίδιες rationes που έχουμε ήδη αναφέρει - κριθεί ότι δεν συντρέχει κίνδυνος σύγχυσης, δεν θα παρασχεθεί προστασία 22 . Το μεγαλύτερο μέρος της μελέτης θα αφιερωθεί στην ανάλυση της μεθόδου και των σταδίων βάσει των οποίων εξετάζεται η συνδρομή (ή όχι) κινδύνου σύγχυσης. τουργία του σήματος και αφετέρου του συμφέροντος των υπολοίπων επιχειρήσεων να έχουν διακριτικά σημεία στην διάθεσή τους για να αναπτύξουν την δική τους επιχειρηματική δρα- στηριότητα. Ειδικά στην απόφαση Interflora, όπως επεσήμανε και η Γεν. Εισαγγελέας Kokott στις από 21.3.2014 προτάσεις της (σκ. 34) θεμελίωσε την κρίση στην στάθμιση μεταξύ της προσβολής του σήματος και άλλων έννομων αγαθών, ιδίως της ελευθερίας ανταγωνισμού ». 21. Μέχρι τότε η εξέταση γινόταν στη βάση της παραποίησης ή της απομίμησης. Σε εκείνο το πλαίσιο, αντικείμενο εξέτασης ήταν η ταυτότητα ή η ομοιότητα των εκατέρωθεν ενδείξε- ων και αγαθών. Εκείνες οι έννοιες, βέβαια, εξακολουθούν και υπό την εξέταση της έννοι- ας του κινδύνου σύγχυσης να έχουν τη χρησιμότητά τους· συνεξετάζονται όμως και λοιποί παράγοντες. Κατά τούτο, ορθά γράφεται ότι η αντικατάσταση των εννοιών της παραποίη- σης και τη απομίμησης με την έννοια του κινδύνου συγχύσεως, δεν ήταν απλώς μια αλλαγή ορολογίας, αλλά και πρόσληψη περαιτέρω κριτηρίων, υπό την ομπρέλα μίας συνθετότε- ρης έννοιας (ενν. του κινδύνου συγχύσεως). Βλ. Χ. Χρυσάνθη, Το νέο δίκαιο των εμπορι- κών σημάτων (Ν. 4679/2020), 2020, 45. Βλ. και Μ.-Θ. Μαρίνο, Κίνδυνος σύγχυσης και πε- δίο προστασίας διακριτικών γνωρισμάτων σύμφωνα με το νέο δίκαιο των σημάτων και το ν. 146/1914 περί αθεμίτου ανταγωνισμού, ΕλλΔνη, 6/1995, 1230 επ. . 22. Πρβλ. όμως με σήμα φήμης.