Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΣΥΓΧΥΣΗΣ ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΣΗΜΑΤΟΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2ο ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΣΗΜΑ 2.1. Στοιχεία νομοθετικού ορισμού Σύμφωνα με την παρ. 1 του ά. 2 του ν. 4679/2020 για το εμπορικό σήμα « Το εθνι- κό σήμα μπορεί να αποτελείται από οποιαδήποτε σημεία, ιδίως από λέξεις, συμπε- ριλαμβανομένου του ονόματος προσώπων, ή από σχέδια, γράμματα, αριθμούς, χρώματα, το σχήμα του προϊόντος ή τη συσκευασία του προϊόντος, ή από ήχους, υπό την προϋπόθεση ότι τα σημεία αυτά: α) είναι ικανά να διακρίνουν τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες μιας επιχείρησης από τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες άλλων επιχει- ρήσεων και β) μπορούν να αναπαρίστανται στο μητρώο, κατά τρόπο που επιτρέ- πει στις αρμόδιες αρχές και στο κοινό να προσδιορίζουν με σαφήνεια και ακρίβεια το αντικείμενο της προστασίας που παρέχεται στο δικαιούχο του » 23 . Επομένως, βασικές προϋποθέσεις του σήματος είναι: α) το σημείο β) η διακριτι- κή ικανότητα και γ) η εξειδίκευση του αντικειμένου προστασίας. 2.1.1. Το σημείο Ο νόμος, ενώ εκκινεί με αναφορά σε «οποιοδήποτε σημείο», στη συνέχεια απα- ριθμεί «ιδίως» μερικά από αυτά. Ο κατάλογος είναι, επομένως, ενδεικτικός. Πράγματι: η έννοια του σημείου θα πρέπει να γίνεται αντιληπτή ως έννοια λει- τουργική· νοηματοδοτείται από την τελολογία του και καλύπτει τις αναγκαίες περιπτώσεις. Συνεπώς, ως σημείο, για τους σκοπούς του νόμου, θα πρέπει να θεωρηθεί οτιδήποτε μεταφέρει κάποιο μήνυμα, με την έννοια της δυνατότητας δημιουργίας σύνδεσης ορισμένου αγαθού με συγκεκριμένη προέλευση. Κατά τού- το, «σημείο» μπορεί να αποτελέσει (σχεδόν) το οτιδήποτε. Επομένως, το βάρος στην πράξη θα εναποτεθεί στο κατά πόσο το προς κατάθεση «σήμα» ικανοποιεί τις λοιπές δύο προϋποθέσεις 24 . 23. Παρατηρείται ότι ρύθμιση για την προστασία του σήματος στη νεότερη Ελλάδα εντοπίζεται για πρώτη φορά το 1884 σε διατάξεις φορολογικού δικαίου· βλ. Η. Χαρίση-Στάμου, Η δια- δικασία κτήσεως του δικαιώματος στο σήμα, 1998, 19. 24. J. Pila/P. Torremans, European Intellectual Property Law, Oxford University Press, 2016, 348.