ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

§ 2. ΚΛΟΠΗ (άρθρ. 372, 374, 377 ΠΚ) 9 συνήθη κυριότητα του αστικού δικαίου (υπό την έννοια ότι υπάρχει δυνατότητα π.χ. κτή- σης καρπών ή συστατικών με αποχωρισμό, ανάλογα με το περιεχόμενο και την έκταση της κοινής χρήσης). Η κοινότητα, π.χ., μπορεί να παίρνει τα ξύλα και τους καρπούς των δέν- δρων που βρίσκονται στον κοινοτικό δρόμο και να αποκτά κυριότητα στο θησαυρό που θα βρεθεί κάτω από το δρόμο. Γι’ αυτό μάλιστα πολλοί μιλούν για “διοικητική” ή “δημό- σια” κυριότητα 3 . Κατά συνέπεια τα κοινόχρηστα κινητά είναι πράγματα για το ποινικό δίκαιο και μπορούν να είναι υλικά αντικείμενα κλοπής. Έτσι, η αφαίρεση π.χ. του λιθόστρωτου από καλντερί- μι, αγάλματος από πλατεία, δένδρου από πάρκο, συνιστά κλοπή και προσβολή της κυριό- τητας του εκάστοτε κυρίου, που είναι κατά σειρά, σύμφωνα με το άρθρ. 968 AK, ο δήμος, η κοινότητα, το Δημόσιο, δημόσιος οργανισμός ή και ιδιώτης 4 . Ειδικά η αμμοληψία και κάθε παρεμφερής συμπεριφορά (εξόρυξη λίθων, χαλίκων αμμοκροκάλης ή αμμοχώματος από αρχαιολογικούς χώρους, από τα πρανή των σιδηροδρομικών γραμμών, από την κοίτη και τις όχθες ποταμών, χειμάρρων και το βυθό της θάλασσας, από περιοχές όπου εκτελούνται τεχνικά έργα ή είναι τουριστικής σημασίας κλπ.) επιτρέπεται μόνο υπό τους όρους του νόμου και μετά από κοινή απόφαση των αρμοδίων υπουργών (άρθρ. 1, 2 και 4 α.ν. 1219/1938 “Περί καταργή- σεως του δικαιώματος αμμοληψίας”), η δε παράνομη αμμοληψία τιμωρείται ποινικά σύμφωνα με το άρθρ. 3 α.ν. 1219/1938. Ομοίως ειδικές ποινικές διατάξεις ισχύουν για την παράνομη εξόρυξη με- ταλλευτικών (όχι λατομικών) ορυκτών 5 . Τέλος το Κράτος έχει χωριστή κυριότητα και επί ορισμένων ιαματικών πηγών ανεξάρτητα από την κυριότητα του εδάφους όπου βρίσκεται η πηγή 6 . Το ίδιο ισχύει και για όσα εκτός συναλλαγής πράγματα εξυπηρετούν δημόσιο, δημοτι- κό, κοινοτικό ή θρησκευτικό σκοπό. Η αφαίρεση τοιχογραφίας από ναό, βιβλίου από την Εθνική Βιβλιοθήκη, ενός όπλου από στρατόπεδο, του κινητήρα ενός πολεμικού αεροσκά- φους κλπ. είναι κλοπές. Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι και η διάκριση της κρατικής περιουσίας σε δημόσια και ιδι- ωτική δεν επηρεάζει την έννοια του πράγματος από τη σκοπιά του ποινικού δικαίου, αφού δεκτικά κλοπής μπορούν να είναι πράγματα που ανήκουν είτε στη μία είτε στην άλλη. 1.3. Ο άνθρωπος Eφόσον το πράγμα είναι αντικείμενο, δεν είναι πράγμα ο άνθρωπος , διότι δεν είναι αντι- κείμενο, αλλά υποκείμενο και ύπατος σκοπός του δικαίου 7 . Κατά συνέπεια ο λόγος για τον οποίο ο άνθρωπος δεν είναι πράγμα δεν έγκειται στο ότι αυτός δεν εί- ναι δεκτικός εξουσίασης (όπως είχε υποστηριχτεί στο παρελθόν) 8 , διότι τούτο προϋποθέτει σιωπη- ρά τη θεώρησή του ως αντικειμένου. 3. Γεωργιάδης, ΕΔ Ι, 126 με περαιτέρω παραπομπές. 4. Bαβούσκος , EΔ 41 επ. 5. Bλ. άρθρ. 166 ν.δ. 210/1973 - Μεταλλευτικός Κώδικας. 6. Bλ. ν. 2188/1920, Γεωργιάδη , ΕΔ Ι, 52. 7. Δεσποτόπουλος , Φιλοσοφία του Δικαίου, τ. 1 Αθήνα 1953 σ. 313. 8. Bλ. π.χ. Mανωλεδάκη – Μπιτζιλέκη 14η έκδ. σ. 23.