ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑ

4 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑ Από τη γραμματική διατύπωση της διάταξης προκύπτει ότι πρόκειται για εκεί- νες τις διαφορές που υπάγονται στα ειδικά πολιτικά δικαστήρια, δηλαδή, σε δικαστήρια που δεν συγκροτούνται από τακτικούς δικαστές που είναι: – ο μουφτής, δηλαδή το ειδικό δικαιοδοτικό όργανο που έχει αρμοδιότητα σχετικά με τις διαφορές ή υποθέσεις ελλήνων - μουσουλμάνων, που αφορούν γάμο, διαζύγιο, διατροφή, επιτροπεία και επιμέλεια ανηλίκου, διαθήκης ή την εξ αδιαθέτου κληρονομική διαδοχή και που γνωμοδοτεί για κάθε θρησκευτι- κό, κληρονομικό ή οικογενειακό ζήτημα του μωαμεθανικού δικαίου (άρθρ. 10 παρ. 1 Ν 2345/1920 - άρθρ. 8 ΕισΝΚΠολΔ) και – η διαιτησία (άρθρ. 867 επ. ΚΠολΔ): διαιτητικά δικαστήρια είναι εκείνα που δεν ιδρύονται από το Κράτος (όπως συμβαίνει με τα τακτικά δικαστήρια), αλλά μετά από συμφωνία των ενδιαφερομένων ιδιωτών, η οποία πρέπει να είναι γραπτή, εφαρμοζομένων των διατάξεων του ουσιαστικού δικαίου (άρθρ. 869 ΚΠολΔ), ενώ οι παριστάμενοι, για την σύνταξή του, δικηγόροι πρέπει να έχουν ειδική πληρεξουσιότητα (άρθρ. 98 ΚΠολΔ). Στη διαιτησία, τα ενδιαφε- ρόμενα μέρη, μπορούν να υπάγουν όλες τις ιδιωτικές τους διαφορές, αρκεί να έχουν την εξουσία της ελεύθερης διάθεσης του αντικειμένου της διαφοράς, εκτός από: τις γαμικές διαφορές (άρθρ. 592 ΚΠολΔ), τις διαφορές που ανα- φέρονται στις σχέσεις γονέων και τέκνων (άρθρ. 614 ΚΠολΔ), τις εργατικές διαφορές (άρθρ. 633, 867 ΚΠολΔ) και την λήψη των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρ. 685 ΚΠολΔ). Η, κατά τα παραπάνω, εξουσία των τακτικών πολιτικών δικαστηρίων χαρα- κτηρίζεται ως αμφισβητούμενη, επειδή μεταξύ των διαδίκων υπάρχει κάποια έριδα ή αμφισβήτηση ως προς την ύπαρξη ή την αναγνώριση ιδιωτικής διαφο- ράς, η άρση της οποίας θα γίνει στο αρμόδιο δικαστήριο με την παροχή έννομης προστασίας, μετά από την υποβολή της σχετικής αίτησης του ενδιαφερομένου. Η αμφισβητούμενη δικαιοδοσία περιλαμβάνει τέσσερα στάδια: – την ανάκριση (ή απόδειξη): δηλαδή την, από το δικαστήριο, διαπίστωση για την αλήθεια ή αναλήθεια των πραγματικών εκείνων γεγονότων που οι διάδι- κοι επικαλέσθηκαν στο δικαστήριο (άρθρ. 335 επ. ΚΠολΔ). – την διάγνωση (ή απόφαση): δηλαδή την κατάρτιση του δικανικού συλλογι- σμού, που περιλαμβάνει την μείζονα πρόταση (τον εφαρμοστέο κανόνα δικαί- ου), την ελάσσονα πρόταση (τα κατά το προηγούμενο στάδιο, αποδειχθέντα πραγματικά γεγονότα) και το συμπέρασμα, που αποτελεί την εφαρμογή της ελάσσονος στην μείζονα πρόταση, ώστε να επέλθουν οι έννομες συνέπειες του εφαρμοστέου κανόνα δικαίου (άρθρ. 300 επ. ΚΠολΔ). – την αναγκαστική εκτέλεση: την εξουσία, δηλαδή, των πολιτικών δικαστη- ρίων για την έκδοση των απογράφων, με τα οποία πραγματώνεται το περιε- χόμενο του εκτελεστού τίτλου και ολοκληρώνεται η παροχή της έννομης προ-