ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

4 Κυπριακό Διοικητικό Δίκαιο Ανάγκης και την θέσπιση του Περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατά- ξεις) Νόμος 33/64 που μετέβαλε κυριολεκτικά το τοπίο και την οργάνωση της δικαστικής εξουσίας στην Κύπρο. 1.2. Πηγές του Κυπριακού Διοικητικού Δικαίου Πηγές του διοικητικού δικαίου είναι οι τύποι με τους οποίους εκφράζεται το διοικητικό δίκαιο, οι τρόποι όπως καθορίζονται από την εκάστοτε έννομη τάξη για την παραγωγή των ειδικών κανόνων που διέπουν την δημόσια διοίκηση. 10 Ή, όπως ίσως συνοπτικότερα διατυπώνεται, οι πηγές της νομιμότητας των διοικητικών πράξεων και ενεργειών. 11 Οι πηγές του διοικητικού δικαίου δεν είναι ισότιμες αλλά κατατάσσονται ιε- ραρχικά σε διάφορες βαθμίδες, με βάση την τυπική τους ισχύ. (α) Ενδοκρατικές πηγές Κατά τον τρόπο αυτό, στην κορυφή της ιεραρχίας των πηγών του κυπριακού δικαίου παραμένει το Σύνταγμα , που αποτελεί το σύστημα κανόνων δικαίου με την μεγαλύτερη νομική ισχύ. Το Σύνταγμα αποτελεί τον θεμελιώδη, τον υπέρτατο νόμο του κράτους που η ύπαρξη του είναι εκ των ων ουκ άνευ προ- ϋπόθεση της κρατικής υπόστασης. 12 Με την Πέμπτη Τροποποίηση του Συντάγματος (Ν. 127(I)/2006, το κυπριακό Σύνταγμα τροποποιήθηκε ώστε ν’ ανταποκρίνεται στη νέα σχέση που δημιουρ- γείται με το Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Δίκαιο. Προστέθηκε το άρθρο 1A στο άρθρο 1 του Συντάγματος σύμφωνα με το οποίο, «ουδεμία διάταξη του Συντάγματος θεωρείται ότι ακυρώνει νόμους που θεσπίζονται, πράξεις που διενεργούνται ή μέτρα που λαμβάνονται από την Δημοκρατία, τα οποία καθίστανται αναγκαία από τις υποχρεώσεις της ως κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ούτε εμποδίζει Κανονισμούς, οδηγίες ή άλλες πράξεις ή δεσμευτικά μέτρα νομο- θετικού χαρακτήρα που θεσπίζονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή από τις Ευρωπαϊκές Κοινότητες ή από τα θεσμικά τους όργανα ή από τα αρμόδια τους σώματα στη βάση των συνθηκών που ιδρύουν τις Ευρωπαϊκές Κοινότητες ή την Ευρωπαϊκή Ένωση από το να έχουν νομική ισχύ στη Δημοκρατία.» Παράλληλα τροποποιήθηκε το άρθρο 179 του Συντάγματος που καθιστού- σε το Σύνταγμα τον υπέρτατο νόμο της Δημοκρατίας με την επιφύλαξη στην παράγραφο 1 της φράσης «τηρουμένων των διατάξεων του άρθρου 1 Α» και την διαμόρφωση της παραγράφου 2 του άρθρου ώστε να περιληφθεί στην 10. Π.Δ. Δαγτόγλου: Γενικό Διοικητικό Δίκαιο, ανωτέρω σ. 56 επ. 11. Α. Γέροντας - Σ. Λύτρας - Π. Παυλόπουλος - Γλ. Σιούτη - Σπ. Φλογαίτης: Διοικητικό Δίκαιο, 2015, σ. 22 επ. 12. Ε.Β. Βενιζέλος: Μαθήματα Συνταγματικού Δικαίου, 2008, σ. 79.