Η ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΑΚΥΡΩΤΙΚΕΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

6 Η ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΑΚΥΡΩΤΙΚΕΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ στην καταβολή ποσού που είχε επιδικαστεί είναι στην όψη της ασυμβίβαστη με τις απαι- τήσεις της Σύμβαση. 39 Αξίζει να σημειωθεί ότι σε εξαιρετικές περιπτώσεις η restitutio in integrum εκτέλεση δικα- στικής απόφασης που κηρύσσει παράνομες και άκυρες διοικητικές πράξεις μπορεί, αυτή καθ’ εαυτή, να αποδειχθεί αντικειμενικά αδύνατη λόγω ανυπέρβλητων πραγματικών ή νο- μικών εμποδίων. Ωστόσο, σε τέτοιες περιπτώσεις, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του δικαιώ- ματος πρόσβασης στο δικαστήριο, ένα κράτος μέλος πρέπει, καλόπιστα και αυτεπαγγέλτα, να εξετάσει άλλες λύσεις που θα μπορούσαν να αποκαταστήσουν τις ζημιογόνες συνέπειες των παράνομων πράξεών του, όπως είναι η καταβολή αποζημίωσης. 40 Τέλος, το δικαίωμα πρόσβασης σε δικαστήριο προστατεύει επίσης την εφαρμογή των προ- σωρινών μέτρων που λαμβάνονται εν αναμονή της έκδοσης τελικής απόφασης. 41 Έτσι, η κατεδάφιση ενός κτηρίου που χρησιμοποιείτο ως κατοικία παρά τα προσωρινά μέτρα που είχαν εκδοθεί από τα εθνικά δικαστήρια κρίθηκε ότι συνιστούσε παραβίαση του Άρθρου 6.1 της Σύμβασης. 42 4. Οι ακυρωτικές αποφάσεις που εκδίδονται δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος Οι διοικητικές διαφορές διακρίνονται σε ακυρωτικές και σε διαφορές ουσίας. 43 Η διακρι- ση μεταξυ ακυρωτικων διαφορων και διαφορων ουσιας αφορα, τοσο την εξουσια του δι- καστικου ελεγχου και την εκταση των στοιχειων που εχει την αρμοδιοτητα να εξετασει ο διοικητικός δικαστης, οσο και τις συνεπειες των αποφασεων που εκδιδονται στις εν λόγω περιπτωσεις. Το κύριο κριτήριο της διάκρισης των διοικητικών διαφορών σε ακυρωτικές και ουσίας είναι (α) η εξουσία του Δικαστηρίου για την κρίση της διαφοράς που του υπο- βάλλεται, δηλαδή, η έκταση του ελέγχου των στοιχείων της διαφοράς, στον οποίο μπορεί ή υποχρεούται το Δικαστήριο να προβεί και (β) οι συνέπειες της απόφασης που εκδίδει. Η δικαστική προστασία που παρέχεται στο διοικούμενο στην περίπτωση της διοικητικής διαφοράς ουσίας, είναι πληρέστερη από εκείνη που παρέχεται στην περίπτωση της ακυρω- τικής διαφοράς, δεδομένου ότι (α) ερευνάται και η ουσία της υπόθεσης, δηλαδή το Δικα- στήριο εξετάζει και εκτιμά τα πραγματικά περιστατικά, ελέγχοντας τη διαπίστωση και την ουσιαστική εκτίμησή τους από το διοικητικό όργανο (β) τα μέσα αποκατάστασης της νο- μικής κατάστασης που έχει διαταραχθεί είναι περισσότερα και συνίστανται όχι μόνο στην 39. ECtHR, Burdov v. Russia (No. 2) , No. 33509/04, 15/01/2009, paras. 73-76 & 83. 40. ECtHR, C ı ng ı ll ı Holding A. Ş . and C ı ng ı ll ı o ğ lu v. Turkey , Nos. 31833/06 & 37538/06, 21/07/2015, para. 41. 41. ECtHR, Sharxhi and Others v. Albania , No. 10613/16, 11/01/2018, para. 92. 42. ECtHR, Sharxhi and Others v. Albania , No. 10613/16, 11/01/2018, para. 94-97. 43. Βλέπε τη σχετική ανάλυση στο κεφάλαιο του παρόντος βιβλίου με τίτλο «Η διοικητική διαφορά: Έν- νοια και διακρίσεις». 20 21 22 23