Η ΠΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΣΤΟ ΔΕΕ ΩΣ ΜΕΣΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

10 ΤΟ ΠΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ναι δικαστήριο κατά την έννοια του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, θα μπορούσε με την εθνική του νομοθεσία να θέσει εμπόδια στην άσκηση του σχετικού δικαιώματος των δικαστικών οργάνων της επικράτειάς του, το οποίο λογίζεται ως δικαίωμα του ενωσιακού δικαί- ου. Αποφεύγοντας, λοιπόν, τους κινδύνους από τις διαφοροποιήσεις που αναγκαστι- κά υφίστανται στις νομοθεσίες των κρατών μελών, το Δικαστήριο ακολούθησε καθα- ρά ενωσιακή ερμηνεία του όρου « δικαστήριο κράτους μέλους », ευθυγραμμιζόμενο και με τη γνωστή νομολογία του ότι η Ένωση αποτελεί ένα νέο μόρφωμα, μία ιδιαίτερη έν- νομη τάξη διεθνούς δικαίου, προς όφελος της οποίας τα κράτη έχουν περιορίσει τα κυ- ριαρχικά τους δικαιώματα 14 . Στο πλαίσιο αυτής της προσέγγισης, όφειλε, συνακόλουθα, να παρέχει και τα γενικά εκείνα κριτήρια, βάσει των οποίων μπορεί ένα όργανο κράτους μέλους να χαρακτη- ριστεί ως δικαστήριο , ούτως ώστε να εξυπηρετείται η αρχή της ασφάλειας δικαίου. Τα στοιχεία εκείνα, βάσει των οποίων το ΔΕΕ εκτιμά αν το αιτούν όργανο είναι δικαστήριο κατά την έννοια του άρθρου 267 ΣΛΕΕ είναι: α) η ίδρυση του οργάνου αυτού με νόμο, β) η μονιμότητά του, γ) ο δεσμευτικός χαρακτήρας της δικαιοδοσίας του 15 , δ) ο κατ’ αντιδικία 16 χαρακτήρας της ενώπιόν του διαδικασίας, ε) η εκ μέρους του οργάνου αυ- τού εφαρμογή των κανόνων δικαίου, καθώς και στ) η ανεξαρτησία του, τόσο εξωτερι- κή, από την άποψη ότι το εν λόγω όργανο ασκεί τα καθήκοντά του εντελώς αυτόνομα, χωρίς να υπόκειται σε ιεραρχική σχέση ή σχέση υπαγωγής έναντι οποιουδήποτε άλ- λου οργάνου, και χωρίς να λαμβάνει εντολές ή οδηγίες οποιασδήποτε προέλευσης 17 , όσο και εσωτερική, η οποία επιτάσσει την τήρηση ίσων αποστάσεων ως προς τους δι- αδίκους και τα αντιμαχόμενα συμφέροντά τους σε σχέση με το αντικείμενο της διαφο- 14. Απόφαση ΔΕΚ της 5 ης Φεβρουαρίου 1963, υπόθεση C-26/62, van Gend & Loos , κεφ. ΙΙ μέρος Β. 15. Στην προαναφερθείσα υπόθεση C-24/92, Corbiau , το Δικαστήριο απέρριψε ως απαράδεκτο το προδι- καστικό ερώτημα που του απηύθυνε λουξεμβουργιανό διοικητικό φορολογικό όργανο, κυρίως για το λόγο ότι οι αποφάσεις του μπορούσαν να προσβληθούν δικαστικά ενώπιον του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου του Λουξεμβούργου, όπου το εν λόγω όργανο θα επείχε θέση διαδίκου, συνεπώς είχαν πρωτίστως διοικητικό και όχι δικαιοδοτικό χαρακτήρα (σκέψη 16). Όμοια αιτιολογία ακολουθήθηκε και στην απόφαση ΔΕΕ της 31 ης Ιανουαρίου 2013, υπόθεση C-394/11, Belov , σκέψη 49. 16. Και όχι κατ’ αντιμωλία, όπως εσφαλμένως μεταφράζεται συχνά στα ελληνικά ο αγγλικός όρος “inter partes nature” ή γαλλικός όρος “nature contradictoire” που χρησιμοποιεί το Δικαστήριο. Επανειλημμέ- νως το ΔΕΕ έχει αναφερθεί σε αποφάσεις του ότι η κατ’ αντιμωλία διαδικασία (“ proceedings being inter partes ” και “ caractère contradictoire ” αντίστοιχα) δεν αποτελεί προϋπόθεση για την εφαρμογή του άρ- θρου 267 ΣΛΕΕ. Βλ. χαρακτηριστικά απόφαση ΔΕΕ της 17 ης Μαΐου 1994, υπόθεση C-18/93, Corsica Ferries , κατά την οποία το Δικαστήριο κρίνει ότι ο πρόεδρος ιταλικού δικαστηρίου, αποφαινόμενος στο πλαίσιο διαδικασίας εκδόσεως διαταγής πληρωμής, ασκεί δικαιοδοτικά καθήκοντα κατά την έννοια του άρθρου 267 της Συνθήκης και ότι το άρθρο αυτό δεν εξαρτά την υποβολή προδικαστικού ερωτήματος από την κατ’ αντιμωλία διαδικασία, έστω και αν αποδειχθεί ότι μια τέτοια διαδικασία είναι προς το συμ- φέρον της ορθής απονομής της δικαιοσύνης (σκέψη 12). 17. Απόφαση ΔΕΕ (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 27 ης Φεβρουαρίου 2018, υπόθεση C-64/16, Associação Sindical dos Juízes Portugueses (ASJP) , σκέψη 44.