Η ΠΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΣΤΟ ΔΕΕ ΩΣ ΜΕΣΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

Προϋποθέσεις υποβολής προδικαστικού ερωτήματος 13 προδιαγραφών, όπως είναι η κατ’ αντιδικία φύση της διαδικασίας, η εφαρμογή κανό- νων δικαίου, η ανεξαρτησία και μονιμότητα των μελών του 27 . Την ίδια διασταλτική θεώρηση του όρου «δικαστήριο κράτους μέλους» επιφυλάσσει το Δικαστήριο ακόμα και σε διάφορες εθνικές αρχές ή επιτροπές, που ενδεχομένως στην οικεία έννομη τάξη αντιμετωπίζονται περισσότερο ως διοικητικές, ως ενταγμένες ορ- γανικά (όχι ιεραρχικά) σε κάποια κρατική υπηρεσία, παρά ως δικαστικές, γεγονός που καταδεικνύει ακόμα πιο έντονα την αυτοτέλεια του όρου « δικαστήριο κράτους μέλους » στη νομολογία του ΔΕΕ. Έτσι, για παράδειγμα, το Δικαστήριο έχει κρίνει ότι στην έν- νοια του δικαστηρίου κατ’ άρθρο 267 ΣΛΕΕ υπάγεται μία Ολλανδική Επιτροπή προσφυ- γών πού ασκούνται κατά των αποφάσεων επιτροπής μητρώου γενικών ιατρών 28 , ή μία Αυστριακή Αρχή αρμόδια για την επίλυση διαφορών από διπλώματα ευρεσιτεχνίας και σήματα 29 , ήτοι όργανα τα οποία δεν έφεραν μεν τον τίτλο του δικαστηρίου στην εσω- τερική τους νομοθεσία και δεν εντάσσονταν στη διάρθρωση των τακτικών δικαστηρί- ων, ωστόσο πληρούσαν όλα τα προαναφερθέντα κριτήρια. Η διασταλτική αυτή θεώρη- ση σκοπεί, ασφαλώς, στην ενθάρρυνση της χρήσης του μηχανισμού της προδικαστικής παραπομπής που έχει καθοριστική σημασία για την οικοδόμηση και παγίωση της ενω- σιακής έννομης τάξης. Με άλλα λόγια, η σχετικοποίηση των κριτηρίων για τον χαρα- κτηρισμό ενός εθνικού οργάνου ως δικαιοδοτικού τελεί σε συνάρτηση προς τη ratio της προδικαστικής παραπομπής, δηλαδή την εξασφάλιση της ομοιόμορφης ερμηνείας και εφαρμογής του δικαίου της Ένωσης 30 . Επιπλέον, η προσπάθεια του Δικαστηρίου να απαγκιστρωθεί από την παραδοσιακή ει- κόνα που μοιράζονται τα κράτη μέλη για τον όρο « δικαστήριο » και να αναζητήσει τη δικαστική ιδιότητα σε δικαιοδοτικά όργανα των κρατών μελών τα οποία ουσιαστικά απονέμουν το δίκαιο, ανεξαρτήτως της μορφής που έχουν περιβληθεί, αποτελεί νο- μολογιακή πολιτική με σημαντικές επιπτώσεις σε επίπεδο δικαστικής προστασίας. Κατ’ αρχήν, με αυτή την προσέγγιση, δίδεται εξίσου η δυνατότητα της πρόσβασης στο ΔΕΕ, μέσω της προδικαστικής παραπομπής, σε κάθε εθνικό δικαιοδοτικό όργανο το οποίο εφαρμόζει το δίκαιο της Ένωσης. Έτσι, το δικαίωμα πρόσβασης στο ΔΕΕ, ως αυτόνο- μο ενωσιακό δικαίωμα του εθνικού δικαστή, ως βασικού εφαρμοστή του δικαίου της Ένωσης, διαχωρίζεται από την οργάνωση της εθνικής δικαιοσύνης, η οποία αποτελεί κρατική επιλογή. 27. Διάταξη ΔΕΕ της 13 ης Φεβρουαρίου 2014, υπόθεση C-555/13, Merck Canada , σκέψεις 18-25, απόφα- ση ΔΕΕ της 12 ης Ιουνίου 2014, υπόθεση C-377/13, Ascendi Beiras Litoral e Alta, Auto Estradas das Beiras Litoral e Alta , σκέψεις 23 επ. 28. Απόφαση ΔΕΚ της 6 ης Οκτωβρίου 1981, υπόθεση C-246/80, Broekmeulen . 29. Απόφαση ΔΕΕ της 14 ης Ιουνίου 2007, υπόθεση C-246/05, Armin Häupl . 30. Ευγενία Πρεβεδούρου, « Η έννοια του «δικαστηρίου κράτους μέλους» κατά το άρθρο 267 ΣΛΕΕ στην πρό- σφατη νομολογία του Δικαστηρίου: judicial passivism, ορθολογική νομολογιακή εξέλιξη ή δογματική συ- νέπεια; », δημοσιευμένο στις 14.08.2020 στην ιστοσελίδα «www.prevedourou.gr ».