Η ΑΡΧΗ ΕΞΕΤΑΣΗΣ ΠΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ

6 Η ΑΡΧΗ ΕΞΕΤΑΣΗΣ ΠΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ Α’178) με τον οποίο η χώρα μας αντιμετώπιζε τις προσφυγές κατά το στάδιο πριν από τη σύναψη δημοσίων συμβάσεων και στη συνέχεια, του Ν. 3886/2010 (ΦΕΚ Α’173) που τον αντικατέστησε, ο οποίος ενσωμάτωσε στην ελληνική έννομη τάξη και την Οδηγία 92/13/ ΕΟΚ 6 , όπως αμφότερες τροποποιήθηκαν με την Οδηγία 2007/66/ΕΚ 7 . Πέρασαν 19 ολόκληρα χρόνια από την αρχική ενεργοποίηση του Έλληνα νομοθέτη μέχρι τη θέσπιση του Ν. 4412/2016, στο ΒΙΒΛΙΟ IV του οποίου οφείλει την ύπαρξή του το εξετα- στικό όργανο που εξετάζεται στην παρούσα μελέτη (ΑΕΠΠ). Χρόνια βαρύνουσας σημασί- ας για το ελληνικό κράτος, το οποίο με τη συνεχή ανάπτυξη που παρουσίαζε πλασαριζόταν επάξια ανάμεσα στις εξέχουσες οικονομίες των κ-μ της ΕΕ, πλην όμως το οπλοστάσιο που διέθετε στον τομέα των δημοσίων συμβάσεων είχε ανάγκη από άμεσο εκσυγχρονισμό. Βασικός πυλώνας αυτού του τελευταίου νομοθετικού εγχειρήματος ήταν η ακόμα αμε- σότερη και αποτελεσματικότερη έννομη προστασία, ο τρόπος επίτευξης της οποίας επα- φιόταν στην δικονομική αυτονομία του κάθε κράτους 8 , το οποίο με τη σειρά του καλού- ταν να επιλέξει ανάμεσα σ’ ένα σύστημα αμιγούς δικαστικής επίλυσης των διαφορών και σ’ ένα σύστημα μικτό με το συνδυασμό και ενός προσταδίου εξωδικαστικής επίλυσης (pre-judicial) 9 . Είτε στη μία είτε στην άλλη περίπτωση (ιδιαίτερα στη δεύτερη) το όργανο αυτό πρέπει να έχει απαρέγκλιτα δύο βασικά χαρακτηριστικά: την υψηλή κατάρτιση στο χώρο των δημοσίων συμβάσεων 10 και την ανεξαρτησία/αμεροληψία 11 (ή αντικειμενικότη- τα, όπως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο την ονομάζει σε άλλες υποθέσεις, έννοιες που είναι ταυτόσημες 12 ). Συνοψίζοντας, ο Ν. 4412/2016 αποτελεί επί της ουσίας την ελληνική μετα- πήδηση από το πρώτο σύστημα στο δεύτερο. Κάπως έτσι, η Αρχή Εξέτασης Προδικαστικών Προσφυγών (ΑΕΠΠ) συστάθηκε με σκοπό την επίλυση των διαφορών που ανακύπτουν κατά το στάδιο που προηγείται της σύναψης 6. Της 25 ης -2-1992, «για το συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων σχε- τικά με την εφαρμογή των κοινοτικών κανόνων στις διαδικασίες σύναψης των συμβάσεων φορέων οι οποίοι λειτουργούν στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των τηλεπικοινωνιών». 7. Της 11 ης -12-2007, «όσον αφορά τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας των διαδικασιών προσφυγής στον τομέα της σύναψης δημόσιων συμβάσεων». 8. Πάντα όμως υπό την αίρεση της τήρησης της αρχής της αποτελεσματικότητας των δικαιωμάτων που χο- ρηγεί ο κοινοτικός νομοθέτης, βλ. σχετικά ΔΕΚ απόφαση της 17 ης -6-2004, C-30/02 (ECLI:EU:C:2004:373) (Συλλογή Νομολογίας 2004 I-06051), Recheio – Cash & Carry SA. 9. Χρήστος Δετσαρίδης, «Το νέο νομικό πλαίσιο των ενδικοφανών προσφυγών στο προσυμβατικό στά- διο - Η αρχή εξέτασης Προδικαστικών Προσφυγών (ΑΕΠΠ)*», ΘΠΔΔ 2/2018, σελ. 140, υποσημ.5, βλ. την αναφορά στο ποια κράτη έχουν επιλέξει ποιο σύστημα. 10. Βλ. Πρόταση της 18 ης .11.2015 της ΕΑΑΔΗΣΥ. 11. Ως τέτοια εννοούμενη την ιδιότητα τρίτου έναντι της εκδούσας την προσβαλλόμενη πράξη Αρχής, βλ. σχετικά ΔΕΚ απόφαση της 19 ης -9-2006, C-506/04 (ECLI:EU:C:2006:587) (Συλλογή Νομολογίας 2006 I-08613), Graham Wilson – Πρβλ. και Χρήστος Δετσαρίδης , «Η ενδικοφανής διαδικασία στο στάδιο ανάθεσης δημοσίων συμβάσεων - Κριτική αποτίμηση», ΘΠΔΔ 3-4/2017, σελ.273, ως προς τις δύο πτυχές της έννοιας αυτής. 12. ΔΕΚ απόφαση της 6 ης -7-2000, C-407/98 (ECLI:EU:C:2000:367) (Συλλογή Νομολογίας 2000 I-05539), Abrahamsson κ.λπ .