Η ΑΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι – Η εξέλιξη του θεσμού της αστικής ευθύνης 5 κό θεμέλιο του δικαιώματος αποζημιώσεως των πολιτών από παράνομες πράξεις κατά το άρθρο 105 ΕισΝΑΚ. 2. Ο Εισαγωγικός Νόμος του Αστικού Κώδικα Η θεμελίωση της αστικής ευθύνης του Κράτους και των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, τέθηκε με τις διατάξεις των άρθρων 104, 105, 106 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα. 13 Αν η αδικοπραξία συνδέεται με έννομες σχέσεις ιδιωτικού δικαίου, τότε έλκεται σε εφαρμογή η διάταξη του άρθρου 104 του ΕισΝΑΚ, δηλαδή σύμφωνα με τον γενικό κανόνα του άρθρου 71ΑΚ, 14 ενώ αν αυτή διαπράχθηκε στο πεδίο άσκησης της δημόσιας εξουσίας, τότε η ευθύνη προσδιορίζεται από τα άρθρα 105 και 106 του ΕισΝΑΚ. Ανάλογα καθορίζεται και η δικαιοδοσία των αρμοδίων δικαστηρίων για την εκ- δίκαση της αγωγής, όταν η έννομη σχέση είναι δημοσίου δικαίου υπάγεται στη δικαι- οδοσία των διοικητικών δικαστηρίων και όταν η έννομη σχέση είναι ιδιωτικού δικαίου υπάγεται στη δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων. Επισημαίνονται τα ακόλουθα: (1) Σύμφωνα με την 799/2021 Απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, κρίθηκε ότι όταν η παραβίαση του ενωσιακού δικαίου αποδίδεται στα πολιτικά δικαστήρια, τα ίδια είναι αρμόδια για την εκδίκαση των οικείων αγωγών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την κάμ- ψη της δικαιοδοσίας των διοικητικών δικαστηρίων, σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ. 1 περ. η του Ν 1406/1983. (2) Με τη διάταξη άρθρου 9 παρ. 4 του νόμου 1649/1986, η οποία επαναλήφθηκε αυτού- σια με το άρθρο 41 του νόμου 3659/2008, ορίζεται ότι, αν ένδικο βοήθημα απορριφθεί τελεσιδίκως για έλλειψη δικαιοδοσίας του δικαστηρίου, κατ’εφαρμογή των ρυθμίσεων του ν. 1406/ 1983, το αντίστοιχο ένδικο βοήθημα που προβλέπει ο νόμος, εφόσον ασκη- θεί ενώπιον του κατά δικαιοδοσία αρμοδίου δικαστηρίου μέσα σε ανατρεπτική προθε- σμία δύο μηνών από την επίδοση της τελεσιδίκου απορριπτικής αποφάσεως στον ενδι- αφερόμενο, λογίζεται ως προς όλες τις έννομες συνέπειες ότι ασκήθηκε κατά τον χρόνο ασκήσεως εκείνου που απορρίφθηκε (Α.Π. 632/20056 ΕλλΔνη 47, 1073). 13. Αναγκαστικός Νόμος 2783/1941, Εισαγωγικός Νόμος του Αστικού Κώδικα: Ίσχυσε από 23 Φεβρ. 1946. 14. «Το Νομικό πρόσωπο ευθύνεται για τις πράξεις ή τις παραλείψεις των οργάνων που το αντιπροσω- πεύουν, εφόσον η πράξη ή η παράλειψη έγινε κατά την εκτέλεση των καθηκόντων που τους είχαν ανατεθεί και δημιουργεί υποχρέωση αποζημίωσης. Το υπαίτιο πρόσωπο ευθύνεται επιπλέον εις ολόκληρον». «Οι νόμιμες υποχρεώσεις γενικώς των νομικών προσώπων για πράξη ή παράλειψη ουσιαστικώς αφορούν τα διοικούντα και εκπροσωπούντα αυτά όργανα, ήτοι τα φυσικά πρόσωπα διά των οποίων διεξάγονται οι υποθέσεις τους και ενσαρκώνεται η βούλησή τους (ΑΠ 641/2011)», σε ΑΠ 78/2020 ΤΝΠ QUALEX.