ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ

2 ΜΕΡΟΣ Α προσώπων ή πραγμάτων που βρίσκονται έξω από τα συγκρουσθέντα αυτοκίνητα .............. 85 5. Ποιες διατάξεις του Ν Γ ϡ Ν/1911 εφαρμόζονται επί συγκρούσεως αυτοκινήτων ...................................... 86-88 Ι. Μέτρα προς εξασφάλιση των απαιτήσεων του ζημιωθέντος 1. Ενέχυρο επί του αυτοκινήτου ........... 89-92 2. Η κράτηση του αυτοκινήτου από την αστυνομική αρχή (άρθρο 11 παρ. 2 του Ν Γ ϡ Ν/1911) ................................ 93-94 3. Συντηρητική κατάσχεση του αυτοκινήτου . .............................. 95-96 ΙΑ. Εξαιρέσεις από την εφαρμογή του Ν Γ ϡ Ν/1911 (άρθρο 13) 1. Μη εφαρμογή του Ν Γ ϡ Ν/1911 σε περίπτωση βλάβης των μεταφερομένων με το ζημιογόνο αυτοκίνητο προσώπων ή πραγμάτων ..................................... 97-98 2. Εφαρμογή του Ν Γ ϡ Ν/1911 όταν ζητείται χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης ...... 99 3. Εφαρμογή του Ν Γ ϡ Ν/1911 για πρόσωπα και πράγματα που μεταφέρονται με λεωφορείο ............... 100 4. Ειδικά ζητήματα σε περίπτωση τραυματισμού ή θανατώσεως επιβάτη ή τρίτου από τη σύγκρουση αυτοκινήτων ......... 101-103 Βιβλιογραφία - Αρθρογραφία – Βαλτούδης , Η αναλογική εφαρμογή των λόγων ευθύνης από διακινδύνευση, ΕλλΔνη 2016, 329. – Γεωργίου Κ. , Η αστική ευθύνη από τροχαία ατυχήματα. 2012. – Δημοπούλου Ζ. , Ευθύνη από διακινδύνευση: Οι λόγοι περιορισμού και απαλλαγής από την ευθύνη, 2003. – Κρητικός Αθ. , Αποζημίωση από αυτοκινητικά ατυχήματα, 5η έκδ., 2019, τ. Ι. – Κρητικός Αθ. , Αποζημίω- ση από αυτοκινητικά ατυχήματα, τ. 1, 5η έκδ., 2019. – Ίδιος, Το δίκαιο ποδηλάτη και οδηγού ηλεκτρικού πατινιού, 2021. – Ίδιος, Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας, 2η έκδ. 2021. – Μανουσά- κης Γ. , σε Ν. Λεοντή (επιμ.), Ειδικές Διαδικασίες, 2η έκδ., 2020. – Ρούσσος Κλ. , Συνυπαιτιότη- τα (άρθρο 300 ΑΚ), ΕφΑΔΠολΔ 2010, 747. – Τριάντος Ν./Βαφειάδου Π., Αποζημίωση από Τρο- χαία Ατυχήματα, έκδ. 2012. – Φλούδας Α., Αστική ευθύνη εξ αυτοκινητικών ατυχημάτων, 1981. Α. Νομική φύση / προϋποθέσεις ευθύνης 1. Νομική φύση Για τη γένεση της ευθύνης από διακινδύνευση, αρκεί η λειτουργία του αυτοκινήτου (τε- χνικό γεγονός), η οποία δεν συνδέεται με ορισμένη πράξη, ούτε έχει ως προϋπόθεση την ύπαρξη πταίσματος. Η ζημία πρέπει πάντα να συνδέεται με τους τυπικούς κινδύνους της λειτουργίας του αυτοκινήτου. Υποστηρίζεται ότι δεν είναι αδικοπρακτική ευθύνη, αλλά ειδική ιδιόμορφη ευθύνη ( Α. Φλούδας, Αστική ευθύνη εξ αυτοκινητικών ατυχη- μάτων, 1981, 11). Κατά την κρατούσα όμως άποψη η ευθύνη με βάση το Ν Γ ϡ Ν/1911 θε- ωρείται γνήσια αντικειμενική ευθύνη (άνευ πταίσματος) από αδικοπραξία (ευθύνη από διακινδύνευση) σε βάρος των σχετικά προβλεπόμενων προσώπων (ΑΠ 550/2021, ΑΠ 391/2018, ΑΠ 1866/2017, ΜΕφΑθ 2233/2021, ΜΕφΑθ 871/2020, ΜΕφΑθ 3232/2019, ΜΕφΘεσ 2567/2018 ΤΝΠ QUALEX, ΕφΑΔΠολΔ 2019,1351, ΜΕφΘεσ 2441/2017 , ΜΕ- 1