Η ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ ΩΣ ΑΘΕΜΙΤΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ

3 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 Γενικά χαρακτηριστικά της Οδηγίας 2005/29/ΕΚ Ι. Η γένεση της Οδηγίας 2005/29/ΕΚ Στη δεκαετία του 1970 η ενίσχυση του κινήματος για την προστασία των καταναλωτών, σε συνδυασμό με τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας οδήγησαν στις πρώτες προσπάθειες εναρμόνισης των εθνικών διατάξεων αθέμιτου ανταγωνισμού και προστασίας του καταναλωτή μέσω του κοινοτικού δικαίου 1 . Το 1975 καταρτίστηκε το Πρώτο Πρόγραμμα της ΕΟΚ για τη πολιτική προστασίας και ενημερώσεως των κατανα- λωτών 2 . Στη βάση αυτού του προγράμματος και του άρθ. 100 ΣυνθΕΟΚ (εναρμόνιση της εσωτερικής αγοράς), η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατέθεσε το 1978 Πρόταση Οδηγίας, για την απαγόρευση της αθέμιτης και παραπλανητικής διαφήμισης, με κύριο στόχο την ενίσχυση της εσωτερικής αγοράς 3 . Στην Πρόταση αυτή βρίσκονται και ο πρώτες προσπάθειες απαγό- ρευσης της παραπλάνησης διά παραλείψεως 4 . Η Πρόταση προέβλεπε επίσης την ενεργητι- κή νομιμοποίηση οργανώσεων καταναλωτών και την αντιστροφή του βάρους απόδειξης σχετικά με την αλήθεια των ισχυρισμών που περιέχονται σε διαφημίσεις 5 . Οι συζητήσεις στο Συμβούλιο επί αυτής της Πρότασης κατέδειξαν τις έντονες διαφορές δικαιοπολιτικών αντιλήψεων μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΟΚ, που παρακώλυαν την προσπάθεια εναρ- μόνισης. Ιδίως το Ηνωμένο Βασίλειο εξέφρασε έντονες επιφυλάξεις, δεδομένου ότι στο αγγλικό δίκαιο έννοιες όπως «αθέμιτος ανταγωνισμός» και «αθέμιτη διαφήμιση» ήταν άγνωστες, ενώ ο έλεγχος των διαφημίσεων γινόταν μέσω μηχανισμών αυτορρύθμισης ης οικονομίας, ήτοι της Advertising Standards Authority 6 . Παρ’ όλα αυτά, το 1984 θεσπίστηκε η Οδηγία 84/450/ΕΟΚ 7 , με σκοπό την προστασία των καταναλωτών, των εμπορευόμενων, «καθώς και των συμφερόντων του κοινού, γενικά» 1. Βλ. MüKoUWG/ Micklitz/Namyslowska , Vor UGP-RL, αρ. 4. 2. Ψήφισμα του Συμβουλίου της 14ης Απριλίου 1975 περί προκαταρκτικού προγράμματος της Ευρωπα- ϊκής Οικονομικής Κοινότητας για πολιτική προστασίας και ενημερώσεως των καταναλωτών, ΕΕ C 92 της 25.4.1975, σελ. 1 (DA, DE, EN, FR, IT, NL), Ελληνική ειδική έκδοση: Κεφάλαιο 15 τόμος 001 σελ. 92 – 107. 3. COM/77/724 Final, OJ C 70, 21.3.1978, 4–6. 4. Ό.π., άρθ. 4(2) «Advertising shall in particular be regarded as misleading when it omits material information, and, by reason of that omission, gives a false impression or arouses expectations which the advertiser cannot satisfy». 5. Ό.π., άρθ. 5-6. 6. MüKoUWG/ Micklitz/Namyslowska , Vor UGP-RL, αρ. 5-6. 7. Οδηγία 84/450/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 10ης Σεπτεμβρίου 1984 για την προσέγγιση των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με την παραπλανητική διαφήμιση, ΕΕ L 250 της 19.9.1984, σελ. 17 έως 20. Η Οδηγία αυτή μεταγράφηκε στο ελληνικό δίκαιο με την ΚΥΑ φ. 5206/89 (ΦΕΚ 20/Β’/1990). Στο κυπριακό δίκαιο, οι διατάξεις της Οδηγίας 84/450/ΕΟΚ, όπως τρο- 1 2