Η ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ ΩΣ ΑΘΕΜΙΤΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ

Γενικά χαρακτηριστικά της Οδηγίας 2005/29/ΕΚ 9 Η έννοια της «εμπορικής επικοινωνίας» προσδιορίζεται στη βάση ενιαίας ερμηνείας του ενωσιακού δικαίου. Επομένως, γίνεται δεκτό ότι εφαρμόζεται ο ορισμός της εμπορι- κής επικοινωνίας του άρθρου 2(στ) της Οδηγίας 2000/31/ΕΚ 35 , σύμφωνα με τον οποίο η «εμπορική επικοινωνία» είναι «όλες οι μορφές επικοινωνίας που αποσκοπούν να προωθήσουν, άμεσα ή έμμεσα, αγαθά, υπηρεσίες ή την εικόνα μιας επιχείρησης, ενός οργανισμού ή ενός προσώπου που ασκεί εμπορική, βιομηχανική ή βιοτεχνική δραστηριότητα ή νομοθετικώς κατοχυ- ρωμένο επάγγελμα. Δεν συνιστούν καθ’ εαυτό εμπορική επικοινωνία: - τα στοιχεία που επιτρέπουν την άμεση πρόσβαση στη δραστηριότητα της εν λόγω επι- χείρησης, του οργανισμού ή του προσώπου, ιδίως το όνομα του τομέα ή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, - οι επικοινωνίες που αφορούν αγαθά, υπηρεσίες ή την εικόνα της εν λόγω επιχείρη- σης, του οργανισμού ή του προσώπου οι οποίες πραγματοποιούνται κατά τρόπο ανε- ξάρτητο από τη θέλησή τους, ιδίως χωρίς οικονομικό αντάλλαγμα» 36 . Ωστόσο, η «εμπορική επικοινωνία» είναι ειδική μορφή εμφάνισης μιας «εμπορικής πρα- κτικής». Επομένως, η ύπαρξη οικονομικού ανταλλάγματος δεν αποτελεί προϋπόθεση για τη στοιχειοθέτηση «εμπορικής πρακτικής» 37 . Ειδικά για την περίπτωση ραδιοτηλεοπτικών μέσων, το άρθρο 1(η) της Οδηγίας 2010/13/ ΕΕ, όπως έχει τροποποιηθεί 38 , ορίζει ως οπτικοακουστική εμπορική επικοινωνία ή ανακοίνωση (audiovisual commercial communication, audiovisuelle kommerzielle Kommunikation, communication commerciale audiovisuelle) τις «εικόνες με ή χωρίς ήχο που προορίζονται για την άμεση ή έμμεση προώθηση των εμπορευμάτων, των υπηρεσιών ή της εικόνας ενός φυσικού ή νομικού προσώπου που ασκεί οικονομική δραστηριότητα· οι εικόνες αυτές συνοδεύουν ή περιλαμβάνονται σε πρόγραμμα ή βίντεο παραγόμενο από χρήστη έναντι πληρωμής ή αναλόγου ανταλλάγ- ματος ή για λόγους αυτοπροβολής. Μεταξύ των μορφών οπτικοακουστικής εμπορικής ανακοίνωσης περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, η τηλεοπτική διαφήμιση, η χορηγία, η τηλεπώληση και η τοποθέτηση προϊόντος». 35. Οδηγία 2000/31/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 8ης Ιουνίου 2000 για ορισμένες νομικές πτυχές των υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας, ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου, στην εσωτερική αγορά, ΕΕ L 178 της 17.7.2000, σελ. 1-16. 36. Köhler/Bornkamm/Feddersen- Κöhler , §5a UWG, αρ. 4.14, ΜüKo UWG/ Alexander , §5a, αρ. 222, von Oelffen , αρ. 468, Kieffer, σελ. 146. 37. BGH απόφαση της 9.9.2021, Ι ZR 90/20 Influencer I , ECLI:DE:BGH:2021:090921UIZR90.20.0, σκέψεις 48-49, διαθέσιμη υπό https/ /juris.bundesgerichtshof.de (τελευταία επίσκεψη 30.9.2021). 38. Οδηγία 2010/13/EE του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 10ης Μαρτίου 2010, για τον συντονισμό ορισμένων νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών με- λών σχετικά με την παροχή υπηρεσιών οπτικοακουστικών μέσων, ΕΕ L 95 της 15.4.2010, σελ. 1-24, όπως τροποποιήθηκε από την Οδηγία (EE) 2018/1808, ΕΕ L 303 της 28.11.2018, σελ. 69 -92. 19 20