ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

4 ∆ιεθνές Ποινικό ∆ικαστήριο Στις 28 Ιουνίου 1919, ο Χέρμαν Μύλλερ, δηλαδή ο νέος Γερμανός Υπουργός Εξω- τερικών, όπως και ο Υπουργός Μεταφορών, Γιοχάνες Μπελλ («Johannes Bell») , συμφώνησαν να υπογράψουν τη εν λόγω Συνθήκη, που επικυρώθηκε από την «Κοινωνία των Εθνών» στις 10 Ιανουαρίου του έτους 1920. Στη Γερμανία, η συγκεκριμένη Συνθήκη προκάλεσε επί της ουσίας ένα εξαιρετι- κά μεγάλης σημασίας σοκ, αλλά και «αισθήματα ταπείνωσης» , γιατί πολλοί Γερ- μανοί θεωρούσαν πολύ άδικο να επωμιστεί μόνο η Γερμανία και οι σύμμαχοί της την ευθύνη για την έναρξη του καταστροφικού Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι «Τρεις Μεγάλοι» που διαπραγματεύθηκαν τη συγκεκριμένη κρίσιμης σημασί- ας Συνθήκη ήταν σε κάθε περίπτωση ο Βρετανός Πρωθυπουργός Ντέιβιντ Λό- ιντ Τζορτζ, ο Γάλλος Πρωθυπουργός Ζωρζ Κλεμανσώ, όπως και ο Aμερικανός Πρόεδρος Γούντροου Ουίλσον. Παράλληλα, ο Ιταλός Πρωθυπουργός Βιτόριο Ορλάντο διαδραμάτισε επί της ουσίας ένα δευτερεύοντα ρόλο στις διαπραγματεύσεις. Η Γερμανία, όπως ανα- φέρθηκε και ανωτέρω, δε συμμετείχε καθόλου σε αυτές τις διαπραγματεύσεις. Στις Βερσαλλίες ήταν επί της ουσίας πάρα πολύ δύσκολο λοιπόν να αποφα- σιστεί εν τέλει μια κοινή θέση, γιατί οι επιδιώξεις των διαφόρων χωρών συ- γκρούονταν σε έναν πάρα πολύ σημαντικό βαθμό μεταξύ τους. Το αποτέλεσμα της συγκεκριμένης Συνθήκης λοιπόν ήταν εν τέλει ένας εξαιρετικά «δυσχε- ρής συμβιβασμός» . Επιπροσθέτως, αξίζει οπωσδήποτε να τονιστεί εν προκειμένω ότι στις 17 Ιου- λίου του έτους 1998, όπως είναι σαφέστατα ευρύτερα γνωστό, υιοθετήθηκε στη Ρώμη της Ιταλίας το Καταστατικό του ∆ιεθνούς Ποινικού ∆ικαστηρίου, το οποίο θα μας απασχολήσει σε εκτενέστατο βαθμό στα πλαίσια της ανά χειρός μελέτης. Η εξαιρετικής σημασίας εξέλιξη αυτή αποτέλεσε σαφέστατα έναν πάρα πολύ σημαντικό «ιστορικό σταθμό» στην πολυμερή διπλωματία, αλλά και στον πολύ σημαντικό «αγώνα της ανθρωπότητας» για την αντιμετώπιση και για την κατα- πολέμηση των πλέον ειδεχθών εγκλημάτων σε οικουμενικό επίπεδο, αφού για πρώτη φορά η διεθνής κοινότητα εγκαθίδρυε ένα μόνιμο ∆ιεθνές ∆ικαστήριο για το σκοπό αυτό, γεγονός το οποίο σε καμία απολύτως περίπτωση δε θα έπρε- πε να παραβλεφθεί ως μέγεθος. Το συγκεκριμένο ∆ιεθνές Ποινικό ∆ικαστήριο είχε και έχει ασφαλώς την αρ- μοδιότητα μάλιστα να δικάζει όλα τα σοβαρά εγκλήματα πολέμου και όλα τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας κτλ., με σαφέστατα απαρέγκλιτο στόχο και σκοπό του να τεθεί επί της ουσίας ένα «τέρμα» στην «ατιμωρησία» («im- punity») των ενόχων διάπραξης εγκλημάτων αυτής της μορφής σε οικουμενι- κό επίπεδο.