ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

Εισαγωγή 9 μα, όσο ασφαλώς και πρακτικά για την αντίστοιχη «εγγύηση» της ελευθερίας των πολιτών 8 . Για αυτό, και η άκρως επιφυλακτική στάση όσον αφορά την εφαρμογή τους, όχι μόνο εκ μέρους του ∆ιεθνούς Ποινικού ∆ικαστηρίου, αλλά και όσων ad hoc ∆ι- εθνών ∆ικαστηρίων προηγήθηκαν αυτού, προφανώς σε κάθε περίπτωση προ- βληματίζει και παράλληλα «εξάπτει» σε έναν πάρα πολύ σημαντικό βαθμό το ερευνητικό ενδιαφέρον του εκάστοτε ερμηνευτή, αλλά και εφαρμοστή του ∆ι- εθνούς Ποινικού ∆ικαίου, γεγονός το οποίο σε καμία απολύτως περίπτωση δε θα έπρεπε να παραγνωριστεί ως μέγεθος από την ανάλυσή μας στα πλαίσια της παρούσας μελέτης. Τούτο δε εντείνεται έτι περαιτέρω, αν ληφθεί μάλιστα υπόψη και η δογματική συνθετότητα των συγκεκριμένων ρυθμίσεων, η οποία είναι σαφέστατα «απότο- κος» της εξαιρετικά σημαντικής προσπάθειας συγκερασμού διαφορετικών δι- καιϊκών παραδόσεων, όπως είναι για παράδειγμα το «κοινό δίκαιο» («Common Law») , αλλά και σε κάθε περίπτωση τα ευρωπαϊκά ηπειρωτικά νομικά συστήμα- τα, που κατέχουν τη «μερίδα του λέοντος» στο επίπεδο αυτό. Σχετικά τώρα με τη δομή και τη διάρθρωση της συγκεκριμένης μελέτης, τούτη σαφώς διακρίνεται σε δύο κύρια μέρη, ένα γενικό, όπου εντοπίζεται το ακριβές αντικείμενο του ανά χειρός πονήματος και εκτίθενται τα απαραίτητα κρίσιμης σημασίας δογματικά και μεθοδολογικά ζητήματα, και ένα ειδικό, όπου λαμβά- νει χώρα προφανώς η κατά άρθρο ερμηνεία των λόγων απαλλαγής από την ποι- νή του εκάστοτε φυσικού αυτουργού ενός διεθνούς εγκλήματος, που προκρί- ναμε, με βάση τα αντίστοιχα κριτήρια που τέθηκαν στην αρχή. Αναλυτικότερα: Στο πρώτο μέρος του αντίστοιχου μέρους της επίμαχης μελέτης ξεκινάμε με τη διαύγαση της δικαιοπολιτικής και της δογματικής σημασίας της θεμελιώ- δους σημασίας διάταξης του άρθρου 31 του Καταστατικού του ∆ιεθνούς Ποινι- κού ∆ικαστηρίου, εντοπίζοντας όμως παράλληλα σε κάθε περίπτωση και όλες τις βασικές του αδυναμίες. Η σημαντικότερη ίσως αδυναμία του είναι η μη συστηματοποίηση των λόγων απαλλαγής από την ποινική ευθύνη του εκάστοτε φυσικού αυτουργού ενός διε- θνούς εγκλήματος που περιλαμβάνονται στην εν λόγω κρίσιμης σημασίας διά- ταξη, με αποτέλεσμα να σωρεύονται αρκετοί λόγοι με πολύ διαφορετική μετα- ξύ τους δογματική φύση, και άρα με διαφορετικές έννομες συνέπειες. Για αυτόν ακριβώς το λόγο και στο αμέσως επόμενο στάδιο αναζητούμε κάποιο εξαιρετικά σημαντικό κριτήριο για την αντίστοιχη συστηματοποίηση της ύλης της θεμελιώδους σημασίας διάταξης του άρθρου 31 του Καταστατικού του ∆ι- 8.  Βλ. G. J. Knoops, Defences in Contemporary International Criminal Law, Martinus Nijhoff Publishers, Leiden, 2008, σελ. 2.