ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

1. ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ 4 Β. Κατά κύριο λόγο στην περιοχή των παραβάσεων τάξεως αυτή η ποιοτική διά- κριση δεν μπορεί πλέον, από το 1968 και μετά, ούτε στη Γερμανία να υποστηριχθεί 22 . Και τούτο, γιατί με το γερμανικό νόμο για τις παραβάσεις τάξεως (OWiG) του 1968 εισάγονται όλο και περισσότερες ποινικές υποστάσεις που έχουν μεν μία τέτοια πα- ραλληλία, αλλά εμφανίζουν ασήμαντο χαρακτήρα 23 . Επομένως σήμερα θα πρέπει να υποστηριχθεί μια ποσοτική διάκριση 24 . 1.1.1.4. Η διάκριση του γνήσιου ΠΔ από τους άλλους νομικούς κλάδους παρου- σιάζει όλο και μεγαλύτερη δυσχέρεια λόγω της αυξανόμενης χρησιμοποίησης από το νομοθέτη του μέσου της ποινής για εξαναγκασμό σε συμμόρφωση σε όλες σχεδόν τις προσταγές 25 . Υπάρχουν ειδικοί ποινικοί νόμοι, παράλληλα με τον ΠΚ του 1950, οι οποίοι αφορούν γνήσια εγκληματικό άδικο. Εντούτοις οι περισσότεροι ειδικοί ποι- νικοί νόμοι αφορούν υλικό, το οποίο χαρακτηριζόταν παλαιότερα -πολύ στενά- ως «διοικητικό ΠΔ» ή «οικονομικό ΠΔ». Έτσι υπήρχε παράλληλα με το αστυνομικό ΠΔ, διασκορπισμένο σε άπειρες αστυνομικές διατάξεις 26 , το φορολογικό ΠΔ, το συναλ- λαγματικό ΠΔ (στους εκάστοτε νόμους για το συνάλλαγμα), το δασικό ΠΔ (στους νό- μους της δασικής υπηρεσίας), το οικονομικό ΠΔ (εν μέρει στον οικονομικό ΠΝ του 1954), το βιοτεχνικό και επαγγελματικό ΠΔ (στις διατάξεις για τις βιοτεχνίες και τα επαγγέλματα καθώς και σε πολυάριθμες αστυνομικές διατάξεις) κ.λπ . 27 . 22. Στη Γερμανία η διδασκαλία περί «διοικητικού αδίκου» (υπό την επιρροή ιδιαίτερα του Eb. Schmidt) είχε σημαντική απήχηση στη νομοθεσία με την εισαγωγή των λεγομένων «παραβάσε- ων τάξεως» (Ordnungswidrigkeiten). Το 1952 θεσπίσθηκε γι’ αυτές ειδικός νόμος-πλαίσιο, που ρύθμιζε την εκ μέρους των διοικητικών αρχών αντιμετώπισή τους με την απειλή απλώς διοικητι- κού προστίμου (Geldbusse). Ο νόμος αυτός αναμορφώθηκε ως προς τις δικονομικές διατάξεις το 1968. Με τoν Εισαγωγικό Νόμο του νέου ΠΚ (1974) καταργήθηκαν στη Γερμανία τα πταίσματα, ει- σήχθη δηλ. αντί της παλαιάς «τριχοτόμησης» (που ίσχυε μέχρι 30.6.2019 και στο ελληνικό ΠΔ) η λεγόμενη «διχοτόμηση». Τα πταίσματα (με λίγες εξαιρέσεις) υποβιβάσθηκαν ως επί το πλείστον σε «παραβάσεις τάξεως», στις οποίες σταδιακά εντάσσεται το σύνολο της μικροεγκληματικότη- τας. Σχετικά βλ. Ανδρουλάκη, ΠΔ, 2000, σελ. 10-11, ενόψει της σχέσεως του εγκλήματος προς το αστικό και το διοικητικό «άδικο». 23. Βλ. Baumann, AT, 1977 8 , σελ. 38, πρβλ. Ανδρουλάκη, ΠΔ, σελ. 6 επ. 24. Βλ. Baumann/Weber/Mitsch, έ.α., σελ.46. 25. Βλ. Ανδρουλάκη, ΠΔ, σελ. 8-9, πρβλ. Baumann/Weber/Mitsch, έ.α., σελ. 42 επ., 47. 26. Βλ. Μαγκάκη, έ.α., σελ. 20-21. (Ο πυρήνας του Αστυνομικού Δικαίου εμπεριέχεται πλέον στην εν- διαφέρουσα μελέτη της Ζ. Παπαϊωάννου , Περιεχόμενο και όρια της αστυνομικής εξουσίας, 2004, όπου αναλύονται διεξοδικά η αποστολή και η οργάνωση, το αντικείμενο, η άσκηση, τα μέσα, οι προϋποθέσεις και τα όρια της αστυνομικής εξουσίας με σύγχρονη κωδικοποίηση των διάσπαρ- των αστυνομικών διατάξεων). 27. Πρβλ. Χαραλαμπάκη, έ.α., σελ. 47 επ., περαιτέρω βλ. σε Αναστασόπουλο/Φορτσάκη, Φορολο- γικό Δίκαιο, 2003 2 , σελ. 518 επ. και σελ. 520 επ. σχετικά με ποινικές κυρώσεις σε φορολογικούς νόμους και υπό το πρίσμα της ΕΣΔΑ.