ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

1. ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ 8 Β.1. Σύμφωνα με ευρέως υποστηριζόμενη άποψη 51 η λειτουργία του ΠΔ έγκειται στην προστασία ιδιαίτερα σημαντικών εννόμων αγαθών (εννόμων αξιών, συμφερό- ντων) 52 . Η έννοια του εννόμου αγαθού δεν μπορεί να ορισθεί μόνον τυπικά (τυπική θεωρία περί εννόμου αγαθού), αλλά φυσικά μπορεί να ορισθεί και ουσιαστικά (όχι όμως με την έννοια του ενσώματου αντικειμένου) 53 . 2. Συνέπεια αυτής της αντίληψης περί της λειτουργίας του ΠΔ, δηλ. της προστα- σίας των εννόμων αγαθών, είναι η κατανόηση του ποινικού αδίκου ως προσβολής εννόμου αγαθού 54 . Το έγκλημα είναι πρωτίστως προσβολή κάποιου εννόμου αγαθού (φυσικά παράπλευρα είναι και προσβολή καθήκοντος) και όχι το αντίστροφο. Περαι- τέρω συνέπεια αυτής της αντίληψης είναι ο εντοπισμός της απαξίας της συμπεριφοράς του δράστη στο ειδικό της αποτέλεσμα, δηλ. στην προσβολή του εννόμου αγαθού. Το αποτέλεσμα της συμπεριφοράς του δράστη έχει απαξία και γι’ αυτό έχει απαξία και η πράξη, δηλ. η επέμβαση στο ξένο πράγμα, δεν ισχύει όμως το αντίστροφο 55 . 3. Αντίθετα, υποστηρίζεται εν μέρει 56 ότι το ΠΔ έχει μια κοινωνικοηθική λειτουρ- γία, δηλ. ότι προστατεύει κατά κύριο λόγο κοινωνικοηθικές φρονηματικές αξίες (και μόλις έμμεσα με αυτό τον τρόπο έννομα αγαθά), ότι το έγκλημα αποτελεί κατά κύριο λόγο προσβολή καθήκοντος και ότι πρέπει το κέντρο βάρους να βρίσκεται στην απα- ξία της πράξεως (και όχι στην απαξία του αποτελέσματος) 57 . τικά πρόσφατα για το σκοπό, τη νομιμοποίηση καθώς και τη σημασία της ποινής που επιβάλλεται από το σύγχρονο κράτος, βλ. G. Jakobs, Staatliche Strafe: Bedeutung und Zweck?, 2004 [σχετι- κά βλ. την βιβλιοπαρουσίαση του Βαθιώτη, ΠοινΧρ ΝΕ’ (2005), 373 επ.]. 51. Βλ. Baumann, AT 1977 8 , σελ. 9, Baumann/Weber/Mitsch, AT, έ.α., σελ. 11, Lenckner, σε Jurisprudenz (Kröner), 1978, σελ. 468. Η προστασία των εννόμων αγαθών προβάλλεται επίσης από το Εναλλακτικό Σχέδιο γερμανών και ελβετών ποινικολόγων. Έτσι στην § 2 Abs. 1 του ΑΕ ανα- φέρονται τα ακόλουθα: Ποινές και μέτρα ασφαλείας εξυπηρετούν την προστασία των εννόμων αγαθών και την επανένταξη του δράστη στην κοινότητα δικαίου. Πρβλ. Jescheck, AT, 1988 4 , σελ. 1 επ., Lenckner, StGB (Schönke/Schröder, 2001 26 , Bem. 8 ff. vor §§ 13ff. 52. Βλ. Baumann, Einführung, έ.α., σελ. 452. Για την δήθεν «βασική έννοια του ποινικού δικαίου», το «έννομο αγαθό», βλ. κριτικές παρατηρήσεις Ανδρουλάκη, ΠΔ, 2000, σελ. 66. Επίσης βλ. κριτική Γιαννίδη, ΣυστΕρΠοινΚ, 2005, άρθρ. 14, άρ. 3 επ. 53. Βλ. Μαγκάκη, ΠΔ, σελ. 46 επ., Baumann/Weber/Mitsch, AT, έ.α., σελ. 13-14, πρβλ. Ανδρουλάκη, ΠΔ, σελ. 66 επ., Χαραλαμπάκη, ΠΔ, έ.α., σελ. 40 επ. Για τη θεώρηση της αξιόποινης πράξης τόσο ως προσβολής εννόμου αγαθού όσο και ως παραβίασης καθήκοντος βλ. περαιτέρω Lenckner, StGB ( Schönke/Schröder ), 2001 26 , Bem. 8 ff. vor §§ 13 ff. 54. Πρβλ. Ανδρουλάκη, έ.α., σελ. 317 επ., Χαραλαμπάκη, έ.α., σελ. 211 επ., βλ. περαιτέρω Μ. Κατσο- γιάννου, Η «έμμονη παρενοχλητική παρακολούθηση (“stalking”) στον εμπειρικό και επιγραμμι- κό κόσμο, Διδ. Διατριβή 2018, σελ. 258 επ. 55. Πρβλ. Lenckner, StGB, έ.α., Bem. 8 ff και Bem. 52 ff vor § 13 ff. 56. Βλ. τις σχετικές αναφορές σε Baumann/Weber/Mitsch, AT, έ.α., σελ. 13. 57. Βλ. Welzel, LB, 1969 11 , σελ. 1, 62, 97,128 επ., τον ίδιο, Das neue Bild des Strafrechtssystems, 1961 4 , σελ. 7 επ., πρβλ. Blei, AT, 1975 16 , σελ. 101. Για τη σχέση ανάμεσα στην απαξία της πράξης