ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

1.1. Δομή και λειτουργία του Ποινικού Δικαίου 9 Γ. Αυτές οι απόψεις που έχουν προεχόντως αναπτυχθεί από τον Hans Welzel 58 , θα πρέπει να εξετασθούν με ιδιαίτερη προσοχή. Και τούτο γιατί, όπως υποστηρίζεται 59 , απομονώνουν το ΠΔ στη λειτουργία του από το συνολικό Δίκαιο, αναμειγνύουν ηθι- κό και νομικό κανόνα, περιπίπτουν σε κίνδυνο να ανακαλύψουν τα συστατικά του αδίκου προεχόντως στο πρόσωπο του δράστη αντί στη συμπεριφορά του (= έννοια του προσωπικού αδίκου) 60 και βρίσκονται πάντοτε κοντά στο ΠΔ του φρονήματος. 1. Δεν τιμωρείται «η παρέκκλιση από το νομικό φρόνημα» 61 , αλλά η προσβολή σημαντικών εννόμων αγαθών. Και φυσικά ας μη λησμονείται ότι χωρίς την έννοια του εννόμου αγαθού δεν μπορεί να προσδιορισθεί το τι μπορεί να είναι παρέκκλι- ση από το νομικό φρόνημα 62 . Έτσι σε περίπτωση π.χ. που ο Α σκοτώσει ένα έντομο ή ένα πουλί, που ανήκει όμως στον Β, τότε αδυνατούμε χωρίς την εξέταση του εννόμου αγαθού να πούμε πότε ο Α παρεκκλίνει από το νομικό φρόνημα και πότε όχι. Μόνον όταν η κοινότητα του Δικαίου αναγνωρίζει ένα ορισμένο έννομο αγαθό ως άξιο προ- στασίας (εδώ νοείται η ιδιοκτησία πάνω στο πουλί), μόνον τότε μεταβάλλεται η πρά- ξη θανάτωσης σε παρέκκλιση από το φρόνημα. Και βέβαια μεταβάλλεται όχι μόνον σε παρέκκλιση από το φρόνημα αλλά και σε προσβολή του εννόμου αγαθού. 2. Η θέση του Η. Welzel για προστασία κοινωνικοηθικών φρονηματικών αξιών γίνεται ακόμη πιο δυσχερής, όταν αναλογισθούμε ότι και ο γερμανός ποινικολόγος στηρίζεται στην προστασία εννόμων αγαθών 63 . Αλλά στη συνέχεια 64 από την εν λόγω προστασία έχουμε «την προστασία των θεμελιωδών κοινωνικοηθικών φρονηματι- κών αξιών» και μόλις μέσα σε αυτή περικλείεται «η προστασία των συγκεκριμένων εννόμων αγαθών». Το νοηματικό άλμα εξηγείται από την προσπάθεια να επιτευχθεί κατά το δυνατόν μια περιεκτική και διαρκής προστασία εννόμων αγαθών. Αυτή η δι- αρκής προστασία επιτυγχάνεται «μόνον με την προστασία των θεμελιωδών κοινωνι- κοηθικών αξιών», δηλ. με τον εξαναγκασμό σε σύννομο φρόνημα και όχι απλώς σε σύννομη συμπεριφορά. Κατά τη διαδρομή αυτής της αφαίρεσης παραβλέπεται όμως ότι σύννομο φρόνημα έχει και εκείνος ο οποίος -καίτοι διακατέχεται από ιδιαίτερη δυσαρέσκεια- μολαταύτα δεν επεμβαίνει σε ξένους νομικούς χώρους. Εάν παρ’ όλα και στην απαξία του αποτελέσματος βλ. την επί διδακτορία μελέτη του Χ. Μυλωνόπουλου, Über das Verhältnis von Handlungs- und Erfolgsunwert im Strafrecht, 1981. 58. Βλ. LB, έ.α., σελ. 1 επ. 59. Πρβλ. Blei, AT, 1975 16 , σελ. 99 επ. 60. Βλ. Κοτσαλή, Η δόμηση του εγκλήματος, 2003, σελ. 66 επ. 61. Welzel, LB, έ.α., σελ. 3. 62. Βλ. Baumann/Weber/Mitsch, έ.α., σελ. 13. Πρβλ. όμως την κριτική Ανδρουλάκη, (ΠΔ, σελ. 66-67) στο «έννομο αγαθό» ως δήθεν «βασική έννοια του ποινικού δικαίου» και του Γιαννίδη, έ.α., στο έννομο αγαθό ως «κεντρικό άξονα» ο οποίος προσδιορίζει το σκοπό του ΠΔ. 63. Βλ. LB, έ.α., σελ. 2. 64. Βλ. LB, έ.α., σελ. 4.