ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ (ΑΣΦΑ)

Εισαγωγή 1 Εισαγωγή « Είναι φορές που βγαίνω στον αέρα λες και διαβάζω την Iλιάδα. Παίρνω το μονοπάτι που τραβάει ψηλά πάνω απ’ τα σπίτια, και καθώς -όσο ανεβαίνω- αλλάζουν σχήμα οι αγκαλιές και οι κάβοι, μέσα μου αλλάζουνε θέση και μορφή τα αισθήματα: η ταυτότητα των ηρώων, η άγρια ικανοποίηση να λες όχι, το ευθύ, το λαμπερό, το ποτέ δυο φορές το ίδιο […]» 1 §1 Αντικείμενο μελέτης, έναυσμα και σκοπός Το φυσικό αέριο ορίζεται ως καύσιμο, το οποίο υπό κανονικές συνθήκες (1,013 bar και 0 ºC) είναι σε αέρια μορφή, συνίσταται από μείγμα υδρογονανθράκων και εξάγεται από γεωλογικούς σχηματισμούς 2 . Αυτός ο καθαρά τεχνικού χαρα- κτήρα ορισμός παρίσταται, ίσως, ανορθόδοξο να αφετηριάζει ένα νομικού χαρα- κτήρα πόνημα, όπως φιλοδοξεί να είναι το παρόν. Αυτή η prima facie ανορθοδο- ξία, ωστόσο, δείχνει να ανατρέπεται, αν αναλογιστεί κανείς ότι το φυσικό αέριο, όπως ορίστηκε ανωτέρω, αποτελεί τη δεύτερη σημαντικότερη πηγή ενέργειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με την ανάπτυξη του τομέα να κινείται, κατά τις τελευ- ταίες δεκαετίες, με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου. Η σύνδεση του φυσικού αε- ρίου, σε επίπεδο δογματικό, με τον κλάδο του δικαίου που αποκαλείται «Δίκαιο της Ενέργειας» και, σε επίπεδο στρατηγικό, με τη θεμελιώδη ενωσιακή και εθνι- κή επιδίωξη διασφάλισης της ασφάλειας εφοδιασμού καθίσταται, με αυτόν τον τρόπο, προφανής. Από τη μία πλευρά, το Δίκαιο της Ενέργειας συνιστά πλέον, αναντίλεκτα, αυτό- νομο επιστημονικό κλάδο 3 , ο οποίος έχει χαρακτήρα διατομεακό, πολυκλαδικό 4 1. Ο. Ελύτης , ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ XXIΙ, Μικρός Ναυτίλος (1985), Εκδ. Ίκαρος, 2007. 2. Θ . Φορτσάκης/Ν. Φαραντούρης , Δίκαιο της Ενέργειας, Εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη, 2016, σελ. 59. 3. Για το ζήτημα αυτό, βλ., διεξοδικά, Αικ. Ηλιάδου , Δίκαιο της Ενέργειας. Σύγχρονες προ- κλήσεις και ρόλος του Κράτους, Εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη, 2021, σελ. 16 επ. Βλ., επίσης , Θ. Φορτσάκη/Ν. Φαραντούρη , Δίκαιο της Ενέργειας, ό. π., καθώς και, γενικότερα, Μ. Παπα- ντώνη , Το δίκαιο της ενέργειας. Ευρωπαϊκή θεώρηση – Ελληνική εφαρμογή, Εκδ. Νομική Βι- βλιοθήκη, 2003. 4. Βλ. Χ. Συνοδινό , Πολυκλαδικότητα του δικαίου της Ενέργειας, Ενέργεια & Δίκαιο 1/2004, σελ. 5 επ., ο οποίος αναφέρεται στο Δίκαιο της Ενέργειας ως «πολυμορφική ενότητα δι- καίου», η οποία συγγενεύει ή και τέμνεται με άλλους κλάδους του δικαίου, άλλοτε παρα- δοσιακούς [όπως το διοικητικό δίκαιο, το αστικό δίκαιο (ενοχικό, εμπράγματο κ.λπ .), το εμπορικό δίκαιο κ.λπ .] και άλλοτε νεότερους (όπως το δίκαιο των δημοσίων συμβάσεων, το δίκαιο του ανταγωνισμού ή το δίκαιο του καταναλωτή). Ακόμη, το Δίκαιο της Ενέργειας συνδέεται στενά με το δίκαιο του περιβάλλοντος, το δίκαιο των κρατικών ενισχύσεων (βλ., ενδεικτικά, R. Klotz , Das europäische Kartell- und Regulierungsrecht der Netzindustrien και D. Triantafyllou , Von der Liberalisierung zur Regulierung der Netzindustrie – Dogmati- sche Ansätze, σε Bien-Ludwigs (Hrsg.), Das europäische Kartell- und Regulierungsrecht der