ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ (ΑΣΦΑ)

4 Εισαγωγή παραγωγή φυσικού αερίου, με αποτέλεσμα η τελευταία να προμηθεύεται φυσι- κό αέριο από τρίτες χώρες, με κυρίαρχο (ακόμη) το ρόλο της Ρωσίας, γεγονός που την εκθέτει, όμως, σε σημαντικούς κινδύνους, σε περίπτωση γεωπολιτικών κρίσεων. Κομβικής σημασίας για τη διασφάλιση του ενεργειακού εφοδιασμού είναι, πέρα από τη διαφοροποίηση των πηγών ενέργειας, στην επίτευξη της οποίας συντεί- νει και η ολοένα εντεινόμενη ανάπτυξη του υγροποιημένου φυσικού αερίου, η ύπαρξη και λειτουργία πληθώρας υποδομών φυσικού αερίου. Ως υποδομές φυ- σικού αερίου νοούνται τα συστήματα μεταφοράς, τα δίκτυα διανομής, οι εγκα- ταστάσεις αεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου και οι εγκαταστάσεις αποθήκευσης φυσικού αερίου. Οι υποδομές αυτές, οι οποίες έχουν μονοπωλιακό χαρακτήρα, ρυθμίζονται διεξοδικά σε επίπεδο ενωσιακό, καθώς αποτελούν con- ditio sine qua non τόσο για την ύπαρξη του τομέα του φυσικού αερίου, γενικό- τερα, όσο και για τη δυνατότητα άσκησης των ανταγωνιστικών δραστηριοτήτων του τομέα αυτού. Κάθε μία από αυτές τις υποδομές ρυθμίζεται ειδικώς σε επίπε- δο ενωσιακό και, κατ’ επέκταση, εθνικό, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες της κάθε «υπο-κατηγορίας». Στην ελληνική έννομη τάξη, οι ως άνω υποδομές, με την εξαίρεση των δικτύων διανομής φυσικού αερίου, τα οποία έχουν ακολουθήσει μία ιδιαίτερη πορεία, μπορούν να είναι οργανωμένες και να λειτουργούν είτε ως τμήματα του Εθνι- κού Συστήματος Φυσικού Αερίου (ΕΣΦΑ) είτε ως Ανεξάρτητα Συστήματα Φυσι- κού Αερίου (ΑΣΦΑ). Τα ΑΣΦΑ αποτελούν υποδομές οι οποίες είναι ανεξάρτητες από το Εθνικό Σύστημα Φυσικού Αερίου (ΕΣΦΑ), ανεξαρτήτως διασύνδεσής τους με αυτό. Επί της ουσίας, είναι περιορισμένες, κατά τόπο και λειτουργία, υποδο- μές φυσικού αερίου, οι οποίες εξυπηρετούν ανάγκες σε φυσικό αέριο σε περιο- χές που δεν είναι δυνατή η εξυπηρέτησή τους από το Εθνικό Σύστημα Φυσικού Αερίου 12 , ενώ, γενικότερα, δια της κατασκευής και λειτουργίας τους διασφαλίζε- ται σε ακόμα πιο ικανοποιητικό βαθμό ο ενεργειακός εφοδιασμός της χώρας και η διαφοροποίηση των ενεργειακών πηγών. Η «είσοδος» των ΑΣΦΑ στην εθνική νομοθεσία λαμβάνει χώρα, για πρώτη φορά, το έτος 2005 (ν. 3428/2005). Ο λόγος γίνεται για εθνική μόνο (και όχι ενωσια- κή) νομοθεσία, κατά το μέτρο που η ενωσιακή νομοθεσία περιλαμβάνει ρυθμί- σεις για τα συστήματα φυσικού αερίου, χωρίς να τα διακρίνει σε Εθνικό και Ανε- ξάρτητα. Κατά συνέπεια, οι κανόνες και οι διαδικασίες που εφαρμόζονται επί του ΕΣΦΑ και των ΑΣΦΑ, καθώς και των αντίστοιχων διαχειριστών, είτε ομοιάζουν είτε ταυτίζονται σε ορισμένα σημεία. Ωστόσο, την ίδια στιγμή υφίστανται σημα- ντικές διαφορές, οι οποίες δικαιολογούν τη διακριτή αντιμετώπιση και εξέταση 12. Βλ. Θ. Πανάγο , Το θεσμικό πλαίσιο της αγοράς ενέργειας. Η οργάνωση και η λειτουργία της απελευθερωμένης αγοράς ενέργειας στην Ελλάδα, Εκδ. Σάκκουλα, 2012, σελ. 134.