ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΩΝ

VII Η σταδιακά αυξανόμενη υλική αρμοδιότητα του Ειρηνοδικείου ως πρωτοβάθμιου δικαστη- ριακού οργάνου, στην οποία πλέον έχουν ενταχθεί και οι δικονομικοί κανονισμοί της ΕΕ για την ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών, το ευρωπαϊκό κληρονομητήριο, την ευρωπαϊκή διαταγή πληρωμής και την ευρωπαϊκή διαταγή δέσμευσης λογαριασμού, αλλά και η ιδιωτι- κή πτώχευση του N 3869/2010, όπως και η κήρυξη πτώχευσης μικρού αντικειμένου του Ν 4738/2020, κατέστησε αναγκαία μια επικαιροποιημένη καταγραφή της υλικής αρμοδιότητας του Ειρηνοδικείου, περιλαμβανομένων και των τροποποιήσεων που επέφερε ο Ν 4842/2021. Στόχος του παρόντος έργου είναι να αποτελέσει ένα εύχρηστο βοήθημα για τον επεξεργαστή του δικαίου, το οποίο, με παράλληλη παράθεση θεωρίας και νομολογίας φιλοδοξεί να δώ- σει απαντήσεις στα αναφυόμενα ζητήματα κατά την εφαρμογή των νομικών διατάξεων που άπτονται του προαναφερόμενου γνωστικού αντικειμένου. Η υλική αρμοδιότητα των Ειρηνοδικείων, πλην των ευρωπαϊκών διαδικασιών που αποτε- λεί αυτοτελές κεφάλαιο, έχει αντιμετωπιστεί κατά τα αντίστοιχα βιβλία του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, χωρίς να τηρηθεί όμως η ίδια σειρά παρουσίασης των διατάξεων που ενδιαφέ- ρουν, καθώς θεωρήσαμε σκόπιμο να προταχθεί, μετά τις γενικές διατάξεις, η Εκουσία Δικαι- οδοσία, όπου απαντώνται οι περισσότερες διατάξεις αποκλειστικής υλικής αρμοδιότητας των Ειρηνοδικείων, που αφορούν άλλωστε και σε μεγάλο όγκο της δικαστηριακής τους ύλης και εν συνεχεία να αναπτυχθεί η αρμοδιότητά τους, υλική και τοπική, κατά τις λοιπές διαδικασί- ες [ειδικές διαδικασίες – ασφαλιστικά μέτρα – αναγκαστική εκτέλεση], αφιερώνοντας ειδικό- τερα κεφάλαια για τις μικροδιαφορές, τις ένορκες βεβαιώσεις, τη λογοδοσία – διανομή, τη διαιτησία και τους ειδικούς νόμους. Το έργο αυτό αποτελεί προϊόν συλλογικής εργασίας, κατά την οποία, στο πλαίσιο των γενι- κών κατευθύνσεων για το συνολικό αποτέλεσμα, ο κάθε συγγραφέας είναι ο αποκλειστι- κός συντάκτης κάθε θέματος, όπως σημειώνεται στο διάγραμμα ύλης και κάτω από τον τίτ- λο κάθε ενότητας, ο οποίος, κατόπιν δικής του έρευνας στις αντίστοιχες πηγές της θεωρίας αλλά και της τρέχουσας νομολογίας και διατηρώντας την επιστημονική του ανεξαρτησία κατά την ερμηνευτική προσέγγιση της συμβολής του, συνέβαλε με ιδιαίτερη επιμέλεια στη Πρόλογος