ΤΟ ΚΛΗΤΗΡΙΟ ΘΕΣΠΙΣΜΑ

2 Το Κλητήριο Θέσπισμα ντικές συνέπειες στον χώρο του δικονομικού και του ουσιαστικού ποινικού δικαίου 2 , οι οποίες θα αναφερθούν παρακάτω, με ειδική μνεία των σχετικών διατάξεων. Η παραπομπή του κατηγορουμένου στο ακροατήριο του αρμόδιου δικαστηρίου μπορεί να γίνει είτε απευθείας με κλητήριο θέσπισμα (χωρίς δηλαδή την έκδοση παραπεμπτικού βουλεύματος από το δικαστικό συμβούλιο), είτε με κλήση (όταν απαιτείται να έχει εκδοθεί παραπεμπτικό βούλευμα). Το κλητήριο θέσπισμα και η κλήση, ως διαδικαστικά έγγραφα, συνιστούν δικονομικές προϋποθέσεις δια την κατά νόμο εισαγωγή και εκδίκαση της κα- τηγορίας που εκκρεμεί σε βάρος κάποιου. Το Δικαστήριο δεν δύναται να προχωρήσει στη συζήτηση της υποθέσεως και την έκδοση αποφάσεως επ’ αυτής, όταν ελλείπουν οι ανωτέ- ρω δικονομικές προϋποθέσεις, ήτοι σε περίπτωση ανυπαρξίας κλητηρίου θεσπίσματος ή αμετακλήτου παραπεμπτικού βουλεύματος, διότι διαπράττει υπέρβαση εξουσίας 3 . Οι δικονομικοί προβληματισμοί σχετιζόμενοι με το κλητήριο θέσπισμα, έχουν απασχολή- σει και συνεχίζουν να απασχολούν καθημερινά, δικαστές και εισαγγελείς, καθώς και δι- κηγόρους, κατά τον χειρισμό υποθέσεων, τόσο κατά το στάδιο της προδικασίας, όταν συ- ντάσσονται τα κατηγορητήρια, όσο και κατά την κύρια διαδικασία στο ακροατήριο, όταν κρίνονται από το δικαστήριο οι προβαλλόμενοι από τους κατηγορούμενους λόγοι ακυρό- τητας αυτών. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι δικαστές και οι εισαγγελείς αντιμετωπίζουν περιπτώσεις προβαλλόμενων ενστάσεων ακυρότητας κλητηρίων θεσπισμάτων, που τους προβληματίζουν έντονα, καθόσον τα επιδοθέντα κλητήρια θεσπίσματα κινούνται στη λε- πτή γραμμή μεταξύ εγκυρότητας και ακυρότητας, κυριολεκτικά επί ξυρού ακμής, ιδίως ως προς την κάλυψη της απαίτησης του άρθρου 321 ΚΠΔ, για ακριβή καθορισμό της πρά- ξης και μνείας του άρθρου του ποινικού νόμου που προβλέπει την πράξη που αποδίδε- ται στον κατηγορούμενο. Βασικός οδηγός στην καθοριστική για την πορεία μίας υπόθεσης απόφαση περί αποδοχής ή απόρριψης της ενστάσεως ακυρότητας κλητηρίου θεσπίσματος αποτελεί η δικαστηριακή νομολογία, που μεταβάλλεται, κτίζεται σταδιακά και τελικά παγιώνεται πάνω σε ένα συγκε- κριμένο νομικό ζήτημα. Η νομολογία των δικαστηρίων άλλωστε αποτελεί το προϊόν ερμη- νείας και εφαρμογής του νόμου με αφορμή συγκεκριμένες υποθέσεις. Το κλητήριο θέσπισμα, διά της επίδοσης του οποίου συντελείται η απευθείας κλήση του κατηγορούμενου στο ακροατήριο, ως εισαγωγικό της δίκης έγγραφο, αποτελούσε και συ- νεχίζει να αποτελεί πεδίο επιστημονικής αντιπαράθεσης στις ποινικές δίκες, αφορμή πλού- σιας νομολογίας και ο λόγος για τον οποίο οι κατηγορούμενοι δίνουν καθημερινά αγώ- να επιχειρημάτων στα ποινικά ακροατήρια υπέρ της ακύρωσής του, λόγω των συνεπειών που αυτή επιφέρει. Και τούτο διότι με την έγκυρη επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος στον κατηγορούμενο, οι συνέπειες που επέρχονται από δικονομικής και ουσιαστικής από- 2. Χατζάκος Ι. , Η περάτωση της τακτικής προανακρίσεως, 1986, σελ. 105 επ. 3. Ζύγουρας Α., Αι Δικονομικαί Προϋποθέσεις διά την εισαγωγήν εις δίκην του κατηγορουμένου, Ποιν- Δικ, 9/1998, 904, ΤΝΠ QUALEΧ.