Η ΡΗΤΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΟΡΟΑΠΟΦΥΓΗΣ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: Το διεθνές παράδειγμα

2.3.8 Η υπόθεση Penny and Hooper

103

στη Νέα Ζηλανδία

Πρόκειται για μια απόφαση που

έχει κατακριθεί ως αρκετά αυστη-

ρή, ενώ αντιμετωπίζει ένα ζήτημα

αρκετά επίκαιρο, δηλαδή την επι-

λογή για πραγμάτωση μιας δρα-

στηριότητας υπό διαφορετικό νο-

μικό τύπο, που θα μπορούσε να δι-

αφέρει από πλευράς φορολογικής

επιβάρυνσης

Βασικό συμπέρασμα:

Η απόφαση ενός ελεύ-

θερου επαγγελματία να συνεχίσει τη δρα-

στηριότητά του μέσω εταιρικού σχήματος,

αντί για ατομική επιχείρηση, είναι καταρχήν

αποδεκτή, ακόμα και αν γίνεται λόγω ευνοϊ-

κότερης φορολόγησης του εταιρικού σχήμα-

τος. Ωστόσο, σε περίπτωση που ο επαγγελ-

ματίας αμείβεται από την εταιρεία με αμοιβές

πολύ κάτω της αγοράς, και του εισοδήματος

που εκείνος έβγαζε μέχρι την αλλαγή, και ο

μοναδικός στόχος αυτής της μείωσης είναι

φορολογικός («τεχνητή» αύξηση της κερδο-

φορίας της εταιρείας που έχει χαμηλότερο

συντελεστή μέσω μείωσης των αμοιβών μι-

σθωτών υπηρεσιών που γενικά υπόκειται σε

υψηλότερη φορολογία), οι φορολογικές αρ-

χές έχουν το δικαίωμα να επιβάλλουν φόρο

μισθωτών υπηρεσιών επί τεκμαρτά υπολογι-

ζόμενης εύλογης αμοιβής του επαγγελματία.

2.3.8.1 Σύντομο Ιστορικό

Οι κ.κ. Penny και Hooper ήταν ορθοπεδικοί χειρουργοί, που δραστη-

ριοποιούνταν ως ελεύθεροι επαγγελματίες. Κάποια στιγμή μεταφέρα-

νε τη δραστηριότητά τους σε εταιρείες, ιδιοκτησίας ενός οικογενειακού

trust. Μάλιστα για τη μεταφορά αυτή χρεώθηκε υπεραξία για τη μεταβί-

βαση «επιχείρησης».

Συνήψαν με την εταιρεία σύμβαση εργασίας με συμβολικό μισθό, τόσο

ώστε να αποφεύγουν την υψηλότερη φορολογική κλίμακα του 39% που

αφορούσε τη μισθωτή εργασία, και το διαφέρον να φορολογείται ως

εταιρικό κέρδος με συντελεστή 33%. Με αυτόν τον τρόπο τα ατομικά τους

εισοδήματα μειώθηκαν έως και 6 φορές.

Στην πράξη δε και ειδικότερα στην περίπτωση του ενός, η εταιρεία

έκοβε επιταγές στο όνομά του σε ποσά που υπερέβαιναν τον συμβολικό

μισθό. Τα ποσά αυτά στη συνέχεια η εταιρεία τα χειριζόταν ως διανομές

103.

Penny v Commissioner of Inland Revenue

[2012] 1 NZLR 433.

Βλ. και σχολιασμό

της υπόθεσης σε C. Atkinson, όπ. παρ.,σελ. 43-44.